display result search
سخنرانی استاد رائفی پور با موضوع نهم دی
وقتی تاریخ را بررسی می کنیم می بینیم خدا با ذکر قصه ها و داستان ها در قرآن، حکمت های فراوانی را بیان می کند.
قرآن انقلاب هایی را بیان می کند که با شکست مواجه شده اند و یکی از این انقلاب ها، انقلاب حضرت موسی علیه السلام است. حضرت موسی در مقابل استکبار زمان خودش یعنی فرعون ذی الاوتاد، فرعون صاحب هرم ها و... قیام می کند. چیزی هم جز یک چوب که به عنوان عصا از آن استفاده می کند ندارد.
فرعون با آن همه ساز و برگ نتوانست کاری کند. پس چه چیزی انقلاب حضرت موسی را شکست می دهد؟ انقلاب حضرت موسی را دو بحث به زمین زد. یک فساد اقتصادی که عمده و نماد آن قارون بود و دو فساد فرهنگی اجتماعی سامری. جالب این است که اینها از قوم موسی و از انقلابیون هستند.
تا آدم هست، تا نفت هست، تا پول هست انحراف هم هست.
قارون جلو مردم با پول و ثروتش شروع کرد به مانور دادن. آرام آرام ذهنیت مردم را به هم ریخت. طوری شده بود که قرآن می گوید برخی مردم وقتی قارون را می دیدند می گفتند خوش به حال قارون. چه حالی می کند و بد به حال ما که پای انقلاب موسی ایستادیم.
برخورد خدا با قارون بسیار قاطع و محکم بود. خود قارون و تمام ثروتش را برد داخل زمین.
قارون حب طلا را در دل ها نشاند. چنان این طلا در ذهن قوم موسی تأثیر گذاشت که بعدها سامری هم که می خواست مردم را منحرف کند از همین حربه استفاده کرد و گوساله را از جنس طلا ساخت.
انقلاب آقا رسول الله هم تحت تأثیر مفاسد اقتصادی قرار گرفت. یک فتنه ای درست شد و حضرت علی علیه السلام که امیرالمومنین بود را پس زدند و چه اتفاقاتی که نیفتاد.
حضرت علی علیه السلام می فرماید کسانی که مال حرام بخورند در فتنه ها نمی توانند حق را تشخیص دهند.
بنی امیه حسابی با مال نامشروع و تبعیض های مختلف چاق و چله شده بودند که با فشار مردم حضرت علی علیه السلام در کوفه با شعاری که بر خلاف منافع بنی امیه و تجمل گراها بود بر سر کار آمد. اینها که منافعشان به خطر افتاده بود ابتدای حکومت ایشان جنگ جمل را بر پا کردند. حضرت علی علیه السلام در طول پنج سال خلافت، ناخواسته درگیر سه جنگ داخلی سنگین شد و حکومت ایشان را دستخوش خود نمود. نکند از کوفیان آن زمان برائت بجوییم ولی خودمان دنباله رو آنها باشیم و از حال خویش خبر نداشته باشیم. چنان مال حرام خورده بودند که حق را نمی دیدند. با پول و تبلیغات نامشروع خود هزار نفر رو می ریختند تو خیابون.
اگر امام جامعه علی هم باشد ولی مردم پای کار نباشند فاتحه آن جامعه خوانده شده است.
بالای ده سال است از فرمان هشت ماده ای مقابله با مفاسد اقتصادی می گذرد اما هنوز جدی گرفته نشده. سمینار مقابله با مفاسد اقتصادی گذاشته شد که پیام رهبر جامعه به این سمینار این بود که مقابله را در عمل نشان دهید.
سال 82 83 مجوز تأسیس بانک های خصوصی داده شد. این بانک های خصوصی یک ویژگی داشت. شش هفت درصد سود بیشتر. این باعث شد سرمایه مردم برود به سمت این نوع بانک ها. بانک های دولتی هم که می خواستند از این رقیب جدید عقب نمانند مجبور شدند درصد سودشان را بالاتر بیاورند. مسابقه سود دادن راه افتاد. بانک ها که نسبت به سود پرداختی درآمدشان کم بود در لابلای بازی های سیاسی که عدم نظارت درست را به دنبال داشت به ورطه ای افتادند که آنها را از هدف و مأموریت اصلی خودشان دور کرد. که باعث شکل گیری قارون هایی در جامعه شد. پروشه و... سوار شوند و جلو مردم شروع به مانور دادن شدند. مسئولین ثروتمند فاسد نمی توانند از فقر مردم خبر داشته باشند و آنها را درک کنند.
اما حالا از طرف مردم مطالبه خوبی از همه مسئولین اعم از دولتی و قضائی و مجلسی شکل گرفته است که اگر مطالبه و اعتراض، درست و قانونی، منطقی و همراه با عقلانیب باشد نگرانی وجود ندارد. اما یک عده عمدا دوست دارند و می خواهند این مطالبه درست و فراجناحی را به صورت هدفمند و دقیق با استفاده از احساسات مردم سیاسی کنند. که اگر اینگونه شود این مطالبه مردمی می رود به سمت ضدیت با قانون اساسی جمهوری اسلامی و فضا را امنیتی می کند و اینجاست که نهادهای مربوطه مجبور با برخورد و دفاع می شوند. نگذاریم از ما سوء استفاده کنند. نظم به هم بریزد فاتحه جامعه خوانده می شود.
صدام وقتی به ایران حمله کرد که ما دچار اختلافات داخلی شدیم. کردستان ریخت به هم، کردستان ریخت به هم، ترکمن صحرا ریخت به هم. تمرکز سیستم امنیتی گرفته شد و اینجا بود که دشمنی و خیانت شیطان صفتان صدام را علم کردند.
مردم جدیت و قاطعیت، بدون مسامحه در برخورد با مفاسد اقتصادی را می خواهند. پس ما معترض هستیم به فساد اما صف و حساب خودمان را از کسانی که دارند حرف های ناربط می زنند به نظام جدا می کنیم.
مردم هوشیار باشند. می خواهند با پیوند تجزیه طلب ها و منافقین و تکفیری ها که برنامه ریزی شده است خطرات امنیتی برای کشور درست کنند.
وقتی تاریخ را بررسی می کنیم می بینیم خدا با ذکر قصه ها و داستان ها در قرآن، حکمت های فراوانی را بیان می کند.
قرآن انقلاب هایی را بیان می کند که با شکست مواجه شده اند و یکی از این انقلاب ها، انقلاب حضرت موسی علیه السلام است. حضرت موسی در مقابل استکبار زمان خودش یعنی فرعون ذی الاوتاد، فرعون صاحب هرم ها و... قیام می کند. چیزی هم جز یک چوب که به عنوان عصا از آن استفاده می کند ندارد.
فرعون با آن همه ساز و برگ نتوانست کاری کند. پس چه چیزی انقلاب حضرت موسی را شکست می دهد؟ انقلاب حضرت موسی را دو بحث به زمین زد. یک فساد اقتصادی که عمده و نماد آن قارون بود و دو فساد فرهنگی اجتماعی سامری. جالب این است که اینها از قوم موسی و از انقلابیون هستند.
تا آدم هست، تا نفت هست، تا پول هست انحراف هم هست.
قارون جلو مردم با پول و ثروتش شروع کرد به مانور دادن. آرام آرام ذهنیت مردم را به هم ریخت. طوری شده بود که قرآن می گوید برخی مردم وقتی قارون را می دیدند می گفتند خوش به حال قارون. چه حالی می کند و بد به حال ما که پای انقلاب موسی ایستادیم.
برخورد خدا با قارون بسیار قاطع و محکم بود. خود قارون و تمام ثروتش را برد داخل زمین.
قارون حب طلا را در دل ها نشاند. چنان این طلا در ذهن قوم موسی تأثیر گذاشت که بعدها سامری هم که می خواست مردم را منحرف کند از همین حربه استفاده کرد و گوساله را از جنس طلا ساخت.
انقلاب آقا رسول الله هم تحت تأثیر مفاسد اقتصادی قرار گرفت. یک فتنه ای درست شد و حضرت علی علیه السلام که امیرالمومنین بود را پس زدند و چه اتفاقاتی که نیفتاد.
حضرت علی علیه السلام می فرماید کسانی که مال حرام بخورند در فتنه ها نمی توانند حق را تشخیص دهند.
بنی امیه حسابی با مال نامشروع و تبعیض های مختلف چاق و چله شده بودند که با فشار مردم حضرت علی علیه السلام در کوفه با شعاری که بر خلاف منافع بنی امیه و تجمل گراها بود بر سر کار آمد. اینها که منافعشان به خطر افتاده بود ابتدای حکومت ایشان جنگ جمل را بر پا کردند. حضرت علی علیه السلام در طول پنج سال خلافت، ناخواسته درگیر سه جنگ داخلی سنگین شد و حکومت ایشان را دستخوش خود نمود. نکند از کوفیان آن زمان برائت بجوییم ولی خودمان دنباله رو آنها باشیم و از حال خویش خبر نداشته باشیم. چنان مال حرام خورده بودند که حق را نمی دیدند. با پول و تبلیغات نامشروع خود هزار نفر رو می ریختند تو خیابون.
اگر امام جامعه علی هم باشد ولی مردم پای کار نباشند فاتحه آن جامعه خوانده شده است.
بالای ده سال است از فرمان هشت ماده ای مقابله با مفاسد اقتصادی می گذرد اما هنوز جدی گرفته نشده. سمینار مقابله با مفاسد اقتصادی گذاشته شد که پیام رهبر جامعه به این سمینار این بود که مقابله را در عمل نشان دهید.
سال 82 83 مجوز تأسیس بانک های خصوصی داده شد. این بانک های خصوصی یک ویژگی داشت. شش هفت درصد سود بیشتر. این باعث شد سرمایه مردم برود به سمت این نوع بانک ها. بانک های دولتی هم که می خواستند از این رقیب جدید عقب نمانند مجبور شدند درصد سودشان را بالاتر بیاورند. مسابقه سود دادن راه افتاد. بانک ها که نسبت به سود پرداختی درآمدشان کم بود در لابلای بازی های سیاسی که عدم نظارت درست را به دنبال داشت به ورطه ای افتادند که آنها را از هدف و مأموریت اصلی خودشان دور کرد. که باعث شکل گیری قارون هایی در جامعه شد. پروشه و... سوار شوند و جلو مردم شروع به مانور دادن شدند. مسئولین ثروتمند فاسد نمی توانند از فقر مردم خبر داشته باشند و آنها را درک کنند.
اما حالا از طرف مردم مطالبه خوبی از همه مسئولین اعم از دولتی و قضائی و مجلسی شکل گرفته است که اگر مطالبه و اعتراض، درست و قانونی، منطقی و همراه با عقلانیب باشد نگرانی وجود ندارد. اما یک عده عمدا دوست دارند و می خواهند این مطالبه درست و فراجناحی را به صورت هدفمند و دقیق با استفاده از احساسات مردم سیاسی کنند. که اگر اینگونه شود این مطالبه مردمی می رود به سمت ضدیت با قانون اساسی جمهوری اسلامی و فضا را امنیتی می کند و اینجاست که نهادهای مربوطه مجبور با برخورد و دفاع می شوند. نگذاریم از ما سوء استفاده کنند. نظم به هم بریزد فاتحه جامعه خوانده می شود.
صدام وقتی به ایران حمله کرد که ما دچار اختلافات داخلی شدیم. کردستان ریخت به هم، کردستان ریخت به هم، ترکمن صحرا ریخت به هم. تمرکز سیستم امنیتی گرفته شد و اینجا بود که دشمنی و خیانت شیطان صفتان صدام را علم کردند.
مردم جدیت و قاطعیت، بدون مسامحه در برخورد با مفاسد اقتصادی را می خواهند. پس ما معترض هستیم به فساد اما صف و حساب خودمان را از کسانی که دارند حرف های ناربط می زنند به نظام جدا می کنیم.
مردم هوشیار باشند. می خواهند با پیوند تجزیه طلب ها و منافقین و تکفیری ها که برنامه ریزی شده است خطرات امنیتی برای کشور درست کنند.
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان