display result search
- 878
- 1000
- 1000
- 1000
پیامبر رحمت - جلسه پنجم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین انصاریان با موضوع "پیامبر رحمت"، جلسه پنجم، سال 1397
بحث در این بود که خانم بزرگواری از وجود مبارک رسول خدا درخواست موعظه کرد و پیغمبر اکرم (ص) او را به سه حقیقت توجه دادند. حقیقت اول و دوم در جلسات گذشته توضیح داده شد.
و اما راجع به حقیقت سوم که بار معنوی این حقیقت سوم از آن دو حقیقت سنگین‌تر است. پیغمبر (ص) به این خانم می‌فرماید: «اکثری من ذکر الله» یعنی: تا زنده‌ای در همۀ لحظات و در همه حال به پروردگار عالم توجه داشته باش. این ذکری که در کلام پیغمبر اکرم (ص) است در وهله اول به معنی توجه قلبی است - نه به معنی تسبیح انداختن.
امام ششم (ع) می‌فرماید: منظور ما اهل‌بیت که به شما می‌گوییم ذکر داشته باشید و ذاکر باشید، این نیست که تسبیح بیاندازید و ذکر بگویید. مقصود ما از ذکر این است که هنگام فرا رسیدن وقت واجب بلند شوید و به واجب عمل کنید و هنگام پیش آمدن گناه، گناه را ترک کنید.
این مسألۀ ذکر خیلی عجیب است. این جمله خیلی قابل توجه است که پیامبر راجع به آن فرمود: «فردای قیامت وقتی وارد بر خدا می‌شوی، هیچ عملی در پرونده‌ات پیش پروردگار محبوب‌تر از ذکرالله نیست». آیا این واقعاً همین «الله اکبر و سبحان الله» گفتن است؟ همین لفظ زبان محبوب‌ترین عمل دورۀ عمر انسان است؟ معلوم می‌شود ذکر یک واقعیت دیگری دارد.
با تکیه به قرآن و روایات شش نوع ذکر داریم: 1.ذکر زبان. 2. ذکر اعضا و جوارح. 3. ذکر نفس. 4. ذکر قلب. 5.ذکر روح 6. ذکر سرّ. این ششمی فقط کار انبیا و ائمه است؛ واقعاً کار ما نیست و از ما هم نخواستند چون این ذکر سرّ از دست ما برنمی‌آید.
اهل سلوک ذکر زبان را تعبیر می کنند به اقرار به توحید، اقرار به وحدانیت خدا، اقرار به قرآن، خواندن قرآن و خواندن نماز. البته می‌گویند وقتی که می‌خواهید ذکر زبان بگویید حتماً باید قلبتان را بدرقۀ این ذکر کنید؛ یعنی ذکر با توجه.
در جلسات بعدی به بحث و بررسی انواع دیگر ذکر خواهیم پرداخت.
بحث در این بود که خانم بزرگواری از وجود مبارک رسول خدا درخواست موعظه کرد و پیغمبر اکرم (ص) او را به سه حقیقت توجه دادند. حقیقت اول و دوم در جلسات گذشته توضیح داده شد.
و اما راجع به حقیقت سوم که بار معنوی این حقیقت سوم از آن دو حقیقت سنگین‌تر است. پیغمبر (ص) به این خانم می‌فرماید: «اکثری من ذکر الله» یعنی: تا زنده‌ای در همۀ لحظات و در همه حال به پروردگار عالم توجه داشته باش. این ذکری که در کلام پیغمبر اکرم (ص) است در وهله اول به معنی توجه قلبی است - نه به معنی تسبیح انداختن.
امام ششم (ع) می‌فرماید: منظور ما اهل‌بیت که به شما می‌گوییم ذکر داشته باشید و ذاکر باشید، این نیست که تسبیح بیاندازید و ذکر بگویید. مقصود ما از ذکر این است که هنگام فرا رسیدن وقت واجب بلند شوید و به واجب عمل کنید و هنگام پیش آمدن گناه، گناه را ترک کنید.
این مسألۀ ذکر خیلی عجیب است. این جمله خیلی قابل توجه است که پیامبر راجع به آن فرمود: «فردای قیامت وقتی وارد بر خدا می‌شوی، هیچ عملی در پرونده‌ات پیش پروردگار محبوب‌تر از ذکرالله نیست». آیا این واقعاً همین «الله اکبر و سبحان الله» گفتن است؟ همین لفظ زبان محبوب‌ترین عمل دورۀ عمر انسان است؟ معلوم می‌شود ذکر یک واقعیت دیگری دارد.
با تکیه به قرآن و روایات شش نوع ذکر داریم: 1.ذکر زبان. 2. ذکر اعضا و جوارح. 3. ذکر نفس. 4. ذکر قلب. 5.ذکر روح 6. ذکر سرّ. این ششمی فقط کار انبیا و ائمه است؛ واقعاً کار ما نیست و از ما هم نخواستند چون این ذکر سرّ از دست ما برنمی‌آید.
اهل سلوک ذکر زبان را تعبیر می کنند به اقرار به توحید، اقرار به وحدانیت خدا، اقرار به قرآن، خواندن قرآن و خواندن نماز. البته می‌گویند وقتی که می‌خواهید ذکر زبان بگویید حتماً باید قلبتان را بدرقۀ این ذکر کنید؛ یعنی ذکر با توجه.
در جلسات بعدی به بحث و بررسی انواع دیگر ذکر خواهیم پرداخت.
تاکنون نظری ثبت نشده است