display result search
- 7451
- 1000
- 1000
- 1000
اوضاع جامعه در زمان امام حسن (ع) - جلسه اول
سخنرانی استاد رائفی پور با موضوع "اوضاع جامعه در زمان امام حسن (ع)"، جلسه اول، سال 1396
امام حسن (ع) در سوم هجری در مدینة النبی متولد شدند. در هنگام شهادت جد بزرگوارشان پیامبر اکرم (ص) ایشان هشت ساله بودند، تقریباً در38 سالگی به امامت رسیدند، 10 سال امامت کردند و در 48 سالگی مسموم شده و به شهادت رسیدند. ائمه علیهم السلام همه یک نور واحد هستند؛ اما شرایط محیطی ائمه متفاوت بوده و همین باعث شده که متفاوت جلوه کنند. ما در امام شناسی باید زمان شناسی کنیم و بدانیم که هر امامی متناسب با اقتضائات زمانی خودش عمل کرده است و باید شرایط را به خوبی درک کنیم.
امام حسن (ع) در شرایطی که وضعیت مسلمانان بسیار اسف بار بود به امامت رسیدند و مشکلات بسیاری داشتند. مردم آن زمان بسیار تحت تأثیر عوام فریبی های معاویه بودند. عده ای بسیار ثروتمند و عده ای بسیار فقیر بودند و فقرا تحت تأثیر ثروتمندان و معاویه بودند. معاویه با ثروتی که داشت حتی افراد سپاه امام حسن (ع) را می خرید. مظلومیت امام حسن (ع) خیلی زیاد بود؛ ایشان در دورانی بودند که مباحث عشیره ای بیداد می کرد. یک عده اصلاً درکی نداشتند از این که ایشان امام هستند و نهایت احترامشان به امام حسن (ع) این بود که ایشان نوه پیغمبر هستند - نه اینکه هستند.
جامعه آن زمان به شدت دو قطبی و تعصب محور شده بود و دیگر عقلانیت جواب نمی داد. مردم به شدت از جنگ بیزار بودند و فقط مسئله جنگ با شمشیر نبود؛ بلکه عملیات روانی بود؛ به حدی که قرآن بر سر نیزه رفت. معاویه با شایعه سازی های بی اساس سپاس امام حسن (ع) را متلاشی کرد و امام حسن (ع) ناگزیر صلح کردند. مقاومت امام حسن هم تا سر حد کشته شدن اصلاً جواب نمی داد چون بلافاصله بعداز ریخته شدن خون امیرالمؤمنین، ریخته شدن خون امام حسن (ع) اصلاً به چشم نمی آمد و خون هم باید به وقتش و درست ریخته شود. در روایتی امام حسن (ع) فرمودند: «اگر صلح نمی کردم، در روی زمین از شیعیان ما کسی باقی نمی ماند مگر اینکه کشته می شد».
امام حسن (ع) در سوم هجری در مدینة النبی متولد شدند. در هنگام شهادت جد بزرگوارشان پیامبر اکرم (ص) ایشان هشت ساله بودند، تقریباً در38 سالگی به امامت رسیدند، 10 سال امامت کردند و در 48 سالگی مسموم شده و به شهادت رسیدند. ائمه علیهم السلام همه یک نور واحد هستند؛ اما شرایط محیطی ائمه متفاوت بوده و همین باعث شده که متفاوت جلوه کنند. ما در امام شناسی باید زمان شناسی کنیم و بدانیم که هر امامی متناسب با اقتضائات زمانی خودش عمل کرده است و باید شرایط را به خوبی درک کنیم.
امام حسن (ع) در شرایطی که وضعیت مسلمانان بسیار اسف بار بود به امامت رسیدند و مشکلات بسیاری داشتند. مردم آن زمان بسیار تحت تأثیر عوام فریبی های معاویه بودند. عده ای بسیار ثروتمند و عده ای بسیار فقیر بودند و فقرا تحت تأثیر ثروتمندان و معاویه بودند. معاویه با ثروتی که داشت حتی افراد سپاه امام حسن (ع) را می خرید. مظلومیت امام حسن (ع) خیلی زیاد بود؛ ایشان در دورانی بودند که مباحث عشیره ای بیداد می کرد. یک عده اصلاً درکی نداشتند از این که ایشان امام هستند و نهایت احترامشان به امام حسن (ع) این بود که ایشان نوه پیغمبر هستند - نه اینکه هستند.
جامعه آن زمان به شدت دو قطبی و تعصب محور شده بود و دیگر عقلانیت جواب نمی داد. مردم به شدت از جنگ بیزار بودند و فقط مسئله جنگ با شمشیر نبود؛ بلکه عملیات روانی بود؛ به حدی که قرآن بر سر نیزه رفت. معاویه با شایعه سازی های بی اساس سپاس امام حسن (ع) را متلاشی کرد و امام حسن (ع) ناگزیر صلح کردند. مقاومت امام حسن هم تا سر حد کشته شدن اصلاً جواب نمی داد چون بلافاصله بعداز ریخته شدن خون امیرالمؤمنین، ریخته شدن خون امام حسن (ع) اصلاً به چشم نمی آمد و خون هم باید به وقتش و درست ریخته شود. در روایتی امام حسن (ع) فرمودند: «اگر صلح نمی کردم، در روی زمین از شیعیان ما کسی باقی نمی ماند مگر اینکه کشته می شد».
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان