display result search
- 2411
- 1000
- 1000
- 1000
تقابل اسلام علوی و اسلام اموی - جلسه پنجم
سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین حامد کاشانی با موضوع "تقابل اسلام علوی و اسلام اموی"، جلسه پنجم، هیئت حضرت عبدالله بن الحسن (ع)، سال 1398
موضوع بحث «تقابل اسلام علوی و اسلام اموی» است. سوالی که مطرح می شود این است که عملکرد پیامبر به چه صورت بوده است که پس از وفات او واقعه مهم غدیر را از یاد بردند؟
پاسخ این است که برای جامعه سازی باید تمام اقشار جامعه لحاظ شود و بایستی قبول کرد که همه توان این را ندارند که از سر معرفت، توحید و ولایت را هضم کنند. پیامبر (ص) و ائمّه معصومین (ع) راهی بجز برانگیختن احساسات در بین عامه مردم و فضاسازی نداشتند تا چنین جامعه ای را به سوی هدایت سوق دهند؛ اما باید توجه داشته باشیم که این به شکل فضا و جوّ صحیح و در راستای ترغیب مردم به خیر بوده است - نه جوّ و فضای موهوم. البته این جوّ طبیعتا دارای مشکلاتی نیز هست.
در اثر فتوحاتی که پس از پیامبر (ص) اتفاق افتاد ایمان مردم رقیق تر شد و قابلیت تاثیرپذیری از جوّ مثبت را از دست دادند و دیگر نمی شد وجدان عمومی را بیدار کرد. در این فتوحات، خیلی از مجاهدین و سرلشگرها کسانی بودند که از اسلام واقعی بی نصیب بودند و به طمع غنائم دست به فتوحات می زدند.
اسلام علوی دارای نگاه معطوف به هدایت و اسلام اموی دارای نگاه معطوف به قدرت بود. اسلام اموی با خشونت قدرت خود را تحمیل می کرد. هم چنین کارگزاران آن از فسّاق و فجّار انتخاب می شدند. بنابراین هر اتفاقی که در کربلا افتاده است ریشه در سالهای پس از وفات پیامبر دارد.
موضوع بحث «تقابل اسلام علوی و اسلام اموی» است. سوالی که مطرح می شود این است که عملکرد پیامبر به چه صورت بوده است که پس از وفات او واقعه مهم غدیر را از یاد بردند؟
پاسخ این است که برای جامعه سازی باید تمام اقشار جامعه لحاظ شود و بایستی قبول کرد که همه توان این را ندارند که از سر معرفت، توحید و ولایت را هضم کنند. پیامبر (ص) و ائمّه معصومین (ع) راهی بجز برانگیختن احساسات در بین عامه مردم و فضاسازی نداشتند تا چنین جامعه ای را به سوی هدایت سوق دهند؛ اما باید توجه داشته باشیم که این به شکل فضا و جوّ صحیح و در راستای ترغیب مردم به خیر بوده است - نه جوّ و فضای موهوم. البته این جوّ طبیعتا دارای مشکلاتی نیز هست.
در اثر فتوحاتی که پس از پیامبر (ص) اتفاق افتاد ایمان مردم رقیق تر شد و قابلیت تاثیرپذیری از جوّ مثبت را از دست دادند و دیگر نمی شد وجدان عمومی را بیدار کرد. در این فتوحات، خیلی از مجاهدین و سرلشگرها کسانی بودند که از اسلام واقعی بی نصیب بودند و به طمع غنائم دست به فتوحات می زدند.
اسلام علوی دارای نگاه معطوف به هدایت و اسلام اموی دارای نگاه معطوف به قدرت بود. اسلام اموی با خشونت قدرت خود را تحمیل می کرد. هم چنین کارگزاران آن از فسّاق و فجّار انتخاب می شدند. بنابراین هر اتفاقی که در کربلا افتاده است ریشه در سالهای پس از وفات پیامبر دارد.
تاکنون نظری ثبت نشده است