display result search
سخنرانی استاد رحیم پور ازغدی با عنوان "حجاب زن، شرف و جمال"، سال 1393
شایسته است هر مسلمانی دلایل کار خودش و احکام اجتماعی مذهبش را بداند تا در مقابل کسانی که مخالف حجاب و پوشش هستند و یا پوشش را مسئله ای ضروری تلقی نمی کنند احتجاج کند.
حجاب برای تعدیل عقده های جنسی در زنان و مردان است و هر کدام متناسب با خودشان باید پوشش داشته باشند. این حجاب برای خروج شرافتمندانه زن از خانه آمده است و حجاب زن یک دیوار دفاعی برای زن در برابر مردانی است که حریم نمی شناسند.
عده ای می گویند زن خوب زنی است که در خانه محبوس باشد و اصلا از خانه بیرون نیاید و از حقوق اجتماعی بیرون از خانه حقی ندارد و به لحاظ پوشش هم باید کامل پوشیده باشد - حتی صورتش هم پوشیده باشد. عده ای هم برای زن در مراودات و روابط هیچ حریم و خط قرمزی قائل نیستند و این را نوعی خدمت به زن می دانند. آن چه که شهید مطهری و اندیشمندان اسلامی به آن معتقدند حد وسط و تعادل است و در قرآن هم با افراط و تفریط مبارزه شده است. این دو تفکر- یعنی پوشش محض زن و دیگری آزادی کامل زن- هر دو قبل از اسلام در شرق و غربِ عالم بوده است.
«ویلدورانت» در کتابش آورده است که اگر در غربِ مذهبی یک زن مسائل مربوط به پوشش را نقض می کرد یا در ملأ عام نخ ریسی می کرد و یا صدایش را طوری بلند می کرد که همسایه صدایش را بشنود، مرد حق داشت بدون پرداخت هیچ حق و حقوقی او را طلاق بدهد. در این جامعه زن هیچ کرامتی نداشته است. در شرق هم که نمونه اش ایران بوده است، در زمان داریوش فقط زنانِ طبقاتِ اشرافی حجاب داشتند و زنانِ فقیر چون کارگر بودند حجاب نداشتند و حجاب برای زن کرامت تلقی می شد. در آن زمان یکی از مسائلی که باعث می شد زن پلید دانسته شود فحشا بود و این مورد هم در غرب و هم در شرق بود. عده ای معتقدند که این تفکر از قبل از اسلام در ایران بود و اسلام تحت تأثیر این تفکر حکمِ حجاب را مطرح کرد؛ ولی اینطور نیست چون آیات حجاب قرآن قبل از ورود اسلام به ایران نازل شد و همچنین حکم حجاب شامل ملت های دیگری که ایرانی نبودند نیز می شد. قبل از اسلام، اعراب هم غالبا بی حجاب بودند.
میل به تبرج و خودنمایی از زن جدا نمی شود و میل به هوس بازی و نگاه کردن به زن از مرد جدا نمی شود و در فرهنگ اسلامی این دو مورد انکار نمی شود ولی سرکوب هم نمی شود بلکه مدیریت می شود و حجابِ سخت گیرانه محصول اسلام نبوده و نیست و اسلام که آمد حجاب عاقلانه و منطقی را آورد و آنچه که اسلام گفته این است که حریم و کرامت زن و مرد در روابطشان در اجتماع باید حفظ شود و اسلام هیچ وقت روابط اجتماعی زن را ممنوع نکرده و هرگز نگفته است که زن باید در خانه محبوس باشد - بلکه برای زن حریم تعیین کرده است.
شایسته است هر مسلمانی دلایل کار خودش و احکام اجتماعی مذهبش را بداند تا در مقابل کسانی که مخالف حجاب و پوشش هستند و یا پوشش را مسئله ای ضروری تلقی نمی کنند احتجاج کند.
حجاب برای تعدیل عقده های جنسی در زنان و مردان است و هر کدام متناسب با خودشان باید پوشش داشته باشند. این حجاب برای خروج شرافتمندانه زن از خانه آمده است و حجاب زن یک دیوار دفاعی برای زن در برابر مردانی است که حریم نمی شناسند.
عده ای می گویند زن خوب زنی است که در خانه محبوس باشد و اصلا از خانه بیرون نیاید و از حقوق اجتماعی بیرون از خانه حقی ندارد و به لحاظ پوشش هم باید کامل پوشیده باشد - حتی صورتش هم پوشیده باشد. عده ای هم برای زن در مراودات و روابط هیچ حریم و خط قرمزی قائل نیستند و این را نوعی خدمت به زن می دانند. آن چه که شهید مطهری و اندیشمندان اسلامی به آن معتقدند حد وسط و تعادل است و در قرآن هم با افراط و تفریط مبارزه شده است. این دو تفکر- یعنی پوشش محض زن و دیگری آزادی کامل زن- هر دو قبل از اسلام در شرق و غربِ عالم بوده است.
«ویلدورانت» در کتابش آورده است که اگر در غربِ مذهبی یک زن مسائل مربوط به پوشش را نقض می کرد یا در ملأ عام نخ ریسی می کرد و یا صدایش را طوری بلند می کرد که همسایه صدایش را بشنود، مرد حق داشت بدون پرداخت هیچ حق و حقوقی او را طلاق بدهد. در این جامعه زن هیچ کرامتی نداشته است. در شرق هم که نمونه اش ایران بوده است، در زمان داریوش فقط زنانِ طبقاتِ اشرافی حجاب داشتند و زنانِ فقیر چون کارگر بودند حجاب نداشتند و حجاب برای زن کرامت تلقی می شد. در آن زمان یکی از مسائلی که باعث می شد زن پلید دانسته شود فحشا بود و این مورد هم در غرب و هم در شرق بود. عده ای معتقدند که این تفکر از قبل از اسلام در ایران بود و اسلام تحت تأثیر این تفکر حکمِ حجاب را مطرح کرد؛ ولی اینطور نیست چون آیات حجاب قرآن قبل از ورود اسلام به ایران نازل شد و همچنین حکم حجاب شامل ملت های دیگری که ایرانی نبودند نیز می شد. قبل از اسلام، اعراب هم غالبا بی حجاب بودند.
میل به تبرج و خودنمایی از زن جدا نمی شود و میل به هوس بازی و نگاه کردن به زن از مرد جدا نمی شود و در فرهنگ اسلامی این دو مورد انکار نمی شود ولی سرکوب هم نمی شود بلکه مدیریت می شود و حجابِ سخت گیرانه محصول اسلام نبوده و نیست و اسلام که آمد حجاب عاقلانه و منطقی را آورد و آنچه که اسلام گفته این است که حریم و کرامت زن و مرد در روابطشان در اجتماع باید حفظ شود و اسلام هیچ وقت روابط اجتماعی زن را ممنوع نکرده و هرگز نگفته است که زن باید در خانه محبوس باشد - بلکه برای زن حریم تعیین کرده است.
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان