display result search
سخنرانی مرحوم آیت الله علی مشکینی با موضوع نشانه های شناخت خدا، مسیر تکوین و راه تشریح
در داخل بدن هر انسانی نشانه های فراوانی است که می توان به وسیله این نشانه ها خداوند را درک کرد. خداوند دو راه را برای شناخت خودش به انسان نشان داده است. یک راه دلیل عقلی و دیگری راه دلیل نقلی. دلیل عقلی این است که انسان از آفریده ها و مخلوقات پی به وجود خداوند می برید. ابزار دلیل نقلیه آیات قرآن و ارسال پیامبران جهت هدایت انسان است.
ظاهر انسان شامل گفتار، نوشتار و کردار انسان است. باطن انسان شامل اندیشه های مغز و صفتهای روان انسان است. اگر ظاهر انسان از باطن خودش درست حکایت کند، این انسان صادق است.
خسارت برای انسان این نیست که پول و مالی را از دست بدهد، بلکه خسارت برای انسان آن است که روح و روان خود را تلف کند. زیرا هدف از خلقت انسان، رسیدن انسان به مقام انسان کامل است.
انسان باید به وعده های خداوند که در قرآن بیان شده است، ایمان بیاورد. گاهی ظاهر انسان یعنی گفتار، نوشتار و کردار دلالت بر پاکی و درستی اندیشه و صفات باطنی انسان می دهد اما در واقع این طور نیست و این دو گانگی یعنی منافق بودن. منافق یعنی ظاهر انسان با باطن انسان متفاوت است.
نفاق چندین مرحله دارد. الف) نفاق در اصول ب) نفاق در فروع با مراتبش
اگر گفتار، کردار و نوشتار انسانی حکایت از اعتقادات سالم و ایمان به معاد بکند اما مغز و اندیشه این اعتقادات را نداشته باشند، این انسان دچار نفاق در اصول است.
اما اگر ظاهر انسان نشان بدهد که انسانی مواظب عمل خود بوده و درستکار است و خیانت و جنایتی ندارد اما در باطن این طور نباشد، این هم درجه ی از نفاق است و نفاق در فروع نامیده می شود و این فرد هم منافق است.
اگر انسانی به هر نسبتی ظاهرش از باطنش بهتر باشد، به همان نسبت منافق است. و انسان باید همیشه باطنش از ظاهرش بهتر باشد.
در داخل بدن هر انسانی نشانه های فراوانی است که می توان به وسیله این نشانه ها خداوند را درک کرد. خداوند دو راه را برای شناخت خودش به انسان نشان داده است. یک راه دلیل عقلی و دیگری راه دلیل نقلی. دلیل عقلی این است که انسان از آفریده ها و مخلوقات پی به وجود خداوند می برید. ابزار دلیل نقلیه آیات قرآن و ارسال پیامبران جهت هدایت انسان است.
ظاهر انسان شامل گفتار، نوشتار و کردار انسان است. باطن انسان شامل اندیشه های مغز و صفتهای روان انسان است. اگر ظاهر انسان از باطن خودش درست حکایت کند، این انسان صادق است.
خسارت برای انسان این نیست که پول و مالی را از دست بدهد، بلکه خسارت برای انسان آن است که روح و روان خود را تلف کند. زیرا هدف از خلقت انسان، رسیدن انسان به مقام انسان کامل است.
انسان باید به وعده های خداوند که در قرآن بیان شده است، ایمان بیاورد. گاهی ظاهر انسان یعنی گفتار، نوشتار و کردار دلالت بر پاکی و درستی اندیشه و صفات باطنی انسان می دهد اما در واقع این طور نیست و این دو گانگی یعنی منافق بودن. منافق یعنی ظاهر انسان با باطن انسان متفاوت است.
نفاق چندین مرحله دارد. الف) نفاق در اصول ب) نفاق در فروع با مراتبش
اگر گفتار، کردار و نوشتار انسانی حکایت از اعتقادات سالم و ایمان به معاد بکند اما مغز و اندیشه این اعتقادات را نداشته باشند، این انسان دچار نفاق در اصول است.
اما اگر ظاهر انسان نشان بدهد که انسانی مواظب عمل خود بوده و درستکار است و خیانت و جنایتی ندارد اما در باطن این طور نباشد، این هم درجه ی از نفاق است و نفاق در فروع نامیده می شود و این فرد هم منافق است.
اگر انسانی به هر نسبتی ظاهرش از باطنش بهتر باشد، به همان نسبت منافق است. و انسان باید همیشه باطنش از ظاهرش بهتر باشد.
تاکنون نظری ثبت نشده است