display result search
- 3470
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 104 سوره انعام
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انعام- آیه 104
قَدْ جَاءَکُمْ بَصَائِرُ مِن رَبِّکُمْ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ عَمِىَ فَعَلَیْهَا وَمَا أَنَاْ عَلَیْکُم بِحَفِیظٍ
ترجمه
همانا از سوى پروردگارتان، مایه هاى بینش و بصیرت، (کتب آسمانى و دلائل روشن) براى شما آمده است. پس هر که بصیرت یافت، به سود خود اوست و هر کس کورى گزید، به زیان خویش عمل کرده است و من نگهبان و ضامن (ایمان شما به اجبار) نیستم.
از آیه 95 تا اینجا در معرّفى خدا و انتقاد از شرک بود، این آیه به منزله نتیجه و خلاصه آیات گذشته است.
مشابه این آیه در قرآن زیاد است که نتیجه ایمان وکفر، خوبى وبدى، یا بصیرت وکوردلىِ انسان را متوجّه خود او مى داند. همچون:
* «لها ما کَسَبَت وعلیها ما اکتسبت»
* «مَنعَمِلَ صالحاً فلنفسه ومَن اَساء فَعَلیها»
* «اِنأحسنتُم أحسنتُم لانفُسِکم و اِنأساتُم فلها»
پیام ها
1- با نزول قرآن، راه عذرى بر هیچ کس باقى نمانده است. «قد جاءکم بصائر»
2- مردم در انتخاب راه، آزادند. «مَن أبصر ... و مَن عمى»
3- آگاه کردن مردم، از شئون ربوبیّت الهى است. «بصائر من ربّکم»
4- سود ایمان و زیان کفر مردم، به خودشان برمى گردد نه خدا. «فلنفسه... فعلیها»
5 - کیفر گروهى از مردم، نشانه باطل بودن تعالیم انبیا نیست، بلکه نشانه کوردلى خود آنان است. «و مَن عمى»
6- وظیفه پیامبر، ابلاغ است نه اجبار. «ما أنا علیکم بحفیظ»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
قَدْ جَاءَکُمْ بَصَائِرُ مِن رَبِّکُمْ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ عَمِىَ فَعَلَیْهَا وَمَا أَنَاْ عَلَیْکُم بِحَفِیظٍ
ترجمه
همانا از سوى پروردگارتان، مایه هاى بینش و بصیرت، (کتب آسمانى و دلائل روشن) براى شما آمده است. پس هر که بصیرت یافت، به سود خود اوست و هر کس کورى گزید، به زیان خویش عمل کرده است و من نگهبان و ضامن (ایمان شما به اجبار) نیستم.
از آیه 95 تا اینجا در معرّفى خدا و انتقاد از شرک بود، این آیه به منزله نتیجه و خلاصه آیات گذشته است.
مشابه این آیه در قرآن زیاد است که نتیجه ایمان وکفر، خوبى وبدى، یا بصیرت وکوردلىِ انسان را متوجّه خود او مى داند. همچون:
* «لها ما کَسَبَت وعلیها ما اکتسبت»
* «مَنعَمِلَ صالحاً فلنفسه ومَن اَساء فَعَلیها»
* «اِنأحسنتُم أحسنتُم لانفُسِکم و اِنأساتُم فلها»
پیام ها
1- با نزول قرآن، راه عذرى بر هیچ کس باقى نمانده است. «قد جاءکم بصائر»
2- مردم در انتخاب راه، آزادند. «مَن أبصر ... و مَن عمى»
3- آگاه کردن مردم، از شئون ربوبیّت الهى است. «بصائر من ربّکم»
4- سود ایمان و زیان کفر مردم، به خودشان برمى گردد نه خدا. «فلنفسه... فعلیها»
5 - کیفر گروهى از مردم، نشانه باطل بودن تعالیم انبیا نیست، بلکه نشانه کوردلى خود آنان است. «و مَن عمى»
6- وظیفه پیامبر، ابلاغ است نه اجبار. «ما أنا علیکم بحفیظ»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است