display result search
- 2967
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 19سوره انعام
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انعام - آیه 19
قُلْ أَىُّ شَىْءٍ أَکْبَرُ شَهَدَةً قُلِ اللَّهُ شَهِیدٌ بَیْنِى وَ بَیْنَکُمْ وَ أُوحِىَ إِلَىَّ هَذَا الْقُرْءَانُ لِأُنذِرَکُم بِهِ وَ مَن بَلَغَ أَئِنَّکُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ ءَالِهَةً أُخْرَى قُل لَّآ أَشْهَدُ قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَحِدٌ وَإِنَّنِى بَرِىءٌ مِّمَّا تُشْرِکُونَ
ترجمه
بگو: چه موجودى در گواهى برتر و بزرگتر است؟ بگو: خداوند میان من و شما گواه است. و این قرآن به من وحى شده تا با آن شما را و هر که را که این پیام به او برسد هشدار دهم. آیا شما گواهى مى دهید که با خداوند، خدایان دیگرى هست؟ بگو: من گواهى نمى دهم. بگو: همانا او خداى یکتاست و بى تردید من از آنچه شما شرک مى ورزید، بیزارم.
مشرکان مکّه، از پیامبر اسلام براى رسالتش شاهد مى طلبیدند و نبوّت آن حضرت را نمى پذیرفتند و مى گفتند: حتّى یهود و نصارا تو را پیامبر نمى دانند. این آیه در زمان غربت اسلام، خبر از آینده اى روشن و رسالت جهانى اسلام مى دهد.
حضرت على (ع) در تفسیر عبارت «انّما هو اله واحد» فرمودند: اگر خدایان دیگرى بودند، آنها هم پیامبرانى مى فرستادند.
عدّه اى را به عنوان اسیر نزد پیامبراکرم آوردند، حضرت از آنان پرسید: آیا تاکنون دعوت به اسلام شده اید؟ گفتند: نه، حضرت فرمود: همه را به محل اَمن برسانند و آزادشان کنند، زیرا کسى که هنوز نداى اسلام را نشنیده است نباید اسیر نمود، سپس این آیه را تلاوت فرمود: «لانذرکم به و من بلغ»
امام صادق (ع) فرمودند: انذار همیشگى باید همراه با منذر همیشگى باشد. پس امامت و رهبرى الهى نیز تا ابد باید همراه قرآن باشد.
معمولاً در انسان ها انگیزه دفع ضرر، قوىتر از جلب منفعت است. لذا قرآن، به مسأله انذار تأکید کرده است. «لانذرکم» در آیات دیگر نیز مى خوانیم: «ان أنت الاّ نذیر»، «انّما أنا نذیر مبین»
در احادیث متعدّدى «مَن بَلَغ» به ائمّه معصوم تفسیر شده است.
امام صادق (ع) نیز درباره «مَن بَلغ» فرمودند: مقصود کسى است که وظیفه امامت به او رسیده است و او همانند پیامبر، مردم را با قرآن انذار می کند.
پیام ها
1- براى حقّانیت پیامبر اسلام، گواه بودن خداوند کافى است. «قل اللَّه شهید»
2- طرح و بیان حقایق به شکل سؤال و جواب از شیوه هاى تبلیغى قرآن است. «قل اىّ شىء...قل اللَّه»
3- غفلت و سهو و فراموشى و محدودیّت، هم قدرت خبرگیرى انسان را کم مى کند، هم قدرت گواه بودن او را، و چون خدا از این عوارض دور است، پس بزرگ ترین شاهدها خداوند است. «أکبر شهادة قل اللَّه»
4- قرآن، بزرگترین گواه بر رسالت پیامبر است. «اللَّه شهید بینى و... هذا القرآن»
5 - براى مردم غافل، سخن گفتن از زاویه انذار مؤثّرتر است. «لانذرکم»
6- رسالت حضرت محمد جهانى و جاودانى و براى همه مردم در همهى عصرها و نسلهاست. «لانذرکم به و مَن بلغ»
7- تا قانون به مردم ابلاغ نشود، توبیخ و مسئولیّتى در کار نیست. «و من بلغ» و به اصطلاح علم اصول، عِقاب بدون بیان، قبیح است.
8 - از جمله شرایط لازم براى رهبر آسمانى: ایمان به مکتب: «اوحى الى هذا القرآن»، امید به آینده «و مَن بَلَغ»، صلابت «قل لا أشهد» و برائت از شرک است. «انّنى برىء ممّا تشرکون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
قُلْ أَىُّ شَىْءٍ أَکْبَرُ شَهَدَةً قُلِ اللَّهُ شَهِیدٌ بَیْنِى وَ بَیْنَکُمْ وَ أُوحِىَ إِلَىَّ هَذَا الْقُرْءَانُ لِأُنذِرَکُم بِهِ وَ مَن بَلَغَ أَئِنَّکُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ ءَالِهَةً أُخْرَى قُل لَّآ أَشْهَدُ قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَحِدٌ وَإِنَّنِى بَرِىءٌ مِّمَّا تُشْرِکُونَ
ترجمه
بگو: چه موجودى در گواهى برتر و بزرگتر است؟ بگو: خداوند میان من و شما گواه است. و این قرآن به من وحى شده تا با آن شما را و هر که را که این پیام به او برسد هشدار دهم. آیا شما گواهى مى دهید که با خداوند، خدایان دیگرى هست؟ بگو: من گواهى نمى دهم. بگو: همانا او خداى یکتاست و بى تردید من از آنچه شما شرک مى ورزید، بیزارم.
مشرکان مکّه، از پیامبر اسلام براى رسالتش شاهد مى طلبیدند و نبوّت آن حضرت را نمى پذیرفتند و مى گفتند: حتّى یهود و نصارا تو را پیامبر نمى دانند. این آیه در زمان غربت اسلام، خبر از آینده اى روشن و رسالت جهانى اسلام مى دهد.
حضرت على (ع) در تفسیر عبارت «انّما هو اله واحد» فرمودند: اگر خدایان دیگرى بودند، آنها هم پیامبرانى مى فرستادند.
عدّه اى را به عنوان اسیر نزد پیامبراکرم آوردند، حضرت از آنان پرسید: آیا تاکنون دعوت به اسلام شده اید؟ گفتند: نه، حضرت فرمود: همه را به محل اَمن برسانند و آزادشان کنند، زیرا کسى که هنوز نداى اسلام را نشنیده است نباید اسیر نمود، سپس این آیه را تلاوت فرمود: «لانذرکم به و من بلغ»
امام صادق (ع) فرمودند: انذار همیشگى باید همراه با منذر همیشگى باشد. پس امامت و رهبرى الهى نیز تا ابد باید همراه قرآن باشد.
معمولاً در انسان ها انگیزه دفع ضرر، قوىتر از جلب منفعت است. لذا قرآن، به مسأله انذار تأکید کرده است. «لانذرکم» در آیات دیگر نیز مى خوانیم: «ان أنت الاّ نذیر»، «انّما أنا نذیر مبین»
در احادیث متعدّدى «مَن بَلَغ» به ائمّه معصوم تفسیر شده است.
امام صادق (ع) نیز درباره «مَن بَلغ» فرمودند: مقصود کسى است که وظیفه امامت به او رسیده است و او همانند پیامبر، مردم را با قرآن انذار می کند.
پیام ها
1- براى حقّانیت پیامبر اسلام، گواه بودن خداوند کافى است. «قل اللَّه شهید»
2- طرح و بیان حقایق به شکل سؤال و جواب از شیوه هاى تبلیغى قرآن است. «قل اىّ شىء...قل اللَّه»
3- غفلت و سهو و فراموشى و محدودیّت، هم قدرت خبرگیرى انسان را کم مى کند، هم قدرت گواه بودن او را، و چون خدا از این عوارض دور است، پس بزرگ ترین شاهدها خداوند است. «أکبر شهادة قل اللَّه»
4- قرآن، بزرگترین گواه بر رسالت پیامبر است. «اللَّه شهید بینى و... هذا القرآن»
5 - براى مردم غافل، سخن گفتن از زاویه انذار مؤثّرتر است. «لانذرکم»
6- رسالت حضرت محمد جهانى و جاودانى و براى همه مردم در همهى عصرها و نسلهاست. «لانذرکم به و مَن بلغ»
7- تا قانون به مردم ابلاغ نشود، توبیخ و مسئولیّتى در کار نیست. «و من بلغ» و به اصطلاح علم اصول، عِقاب بدون بیان، قبیح است.
8 - از جمله شرایط لازم براى رهبر آسمانى: ایمان به مکتب: «اوحى الى هذا القرآن»، امید به آینده «و مَن بَلَغ»، صلابت «قل لا أشهد» و برائت از شرک است. «انّنى برىء ممّا تشرکون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است