display result search
سخنرانی استاد محمد شجاعی با موضوع "نماز، سکوی پرواز_ معراج مومن 2"، جلسه دوم، سال 1387
نماز معراج است یعنی ما را عروج می‌دهد. ما متولد در جهنم هستیم، یعنی در دنیا که متن جهنم است دانه‌هایی هستیم که در ظلمات کاشته می‌شویم، بعضی دانه‌ها موفق می‌شوند رشد می‌کنند و به نور می‌رسند، اما بعضی دانه‌ها برای همیشه در دل خاک می‌مانند و پوسیده می‌شوند. انسان‌ها دو گونه هستند عده ای خودشان را تحت ولایت خدا قرار می‌دهند و از تاریکی‌های زمین بیرون می‌آیند و به نور می‌رسند ولی عده ای در دل تاریکی ها و ظلمات باقی می مانند. جهنم در درون خود انسان است، یعنی گرایش انسان به جمادات، نباتات است و دنیا صراط است. انسان باید روی این صراط حرکت کند تا به سمت بهشت برود. جهنم محیط بر ماست و همه ما را در بر گرفته است. حرکت ما در دنیا در جهنم مخصوص خودمان است و برزخ جایی خارج از اینجا نیست. همه یک عالم هستند ولی تو در تو ما اگر خودمان را به خدا بسپاریم، خدا ولی ما می‌شود و ما را از طبیعتمان خارج می‌کند و به سمت نور می‌برد. بهترین وسیله‌ای که خدا در دل ما قرار داده است، عشق است و ما به عشق بالا طبیعت را رها می‌کنیم و به سوی خدا می‌رویم. اگر انسان خود حقیقی‌اش را بشناسد، عاشق خودش می‌شود و دست از خود حیوانی‌اش برمی‌دارد. قاعده این است که انسان باید عاشق خدا باشد و این طبیعی‌ترین حالت انسان است. اگر کسی عاشق خدا نباشد، فاسق است. ما اگر ضعف معرفتمان را درست کنیم مشکلمان حل می‌شود. معرفت که حاصل شود، شخص مهاجر می‌شود. نماز وسیله‌ای است که ما را از دل طبیعت مان خارج می‌کند. هر چقدر که نمازمان را با توجه بیشتری بخوانیم، حجم شادی و آرامش بیشتری نصیب ما می‌شود. انسان‌هایی که در نماز موفق هستند به شادی و آرامش می‌رسند. نماز رمز نجات از خودخواهی‌های انسانی است و بهجت و سرور محض است.
نماز معراج است یعنی ما را عروج می‌دهد. ما متولد در جهنم هستیم، یعنی در دنیا که متن جهنم است دانه‌هایی هستیم که در ظلمات کاشته می‌شویم، بعضی دانه‌ها موفق می‌شوند رشد می‌کنند و به نور می‌رسند، اما بعضی دانه‌ها برای همیشه در دل خاک می‌مانند و پوسیده می‌شوند. انسان‌ها دو گونه هستند عده ای خودشان را تحت ولایت خدا قرار می‌دهند و از تاریکی‌های زمین بیرون می‌آیند و به نور می‌رسند ولی عده ای در دل تاریکی ها و ظلمات باقی می مانند. جهنم در درون خود انسان است، یعنی گرایش انسان به جمادات، نباتات است و دنیا صراط است. انسان باید روی این صراط حرکت کند تا به سمت بهشت برود. جهنم محیط بر ماست و همه ما را در بر گرفته است. حرکت ما در دنیا در جهنم مخصوص خودمان است و برزخ جایی خارج از اینجا نیست. همه یک عالم هستند ولی تو در تو ما اگر خودمان را به خدا بسپاریم، خدا ولی ما می‌شود و ما را از طبیعتمان خارج می‌کند و به سمت نور می‌برد. بهترین وسیله‌ای که خدا در دل ما قرار داده است، عشق است و ما به عشق بالا طبیعت را رها می‌کنیم و به سوی خدا می‌رویم. اگر انسان خود حقیقی‌اش را بشناسد، عاشق خودش می‌شود و دست از خود حیوانی‌اش برمی‌دارد. قاعده این است که انسان باید عاشق خدا باشد و این طبیعی‌ترین حالت انسان است. اگر کسی عاشق خدا نباشد، فاسق است. ما اگر ضعف معرفتمان را درست کنیم مشکلمان حل می‌شود. معرفت که حاصل شود، شخص مهاجر می‌شود. نماز وسیله‌ای است که ما را از دل طبیعت مان خارج می‌کند. هر چقدر که نمازمان را با توجه بیشتری بخوانیم، حجم شادی و آرامش بیشتری نصیب ما می‌شود. انسان‌هایی که در نماز موفق هستند به شادی و آرامش می‌رسند. نماز رمز نجات از خودخواهی‌های انسانی است و بهجت و سرور محض است.
کاربر مهمان