display result search
- 322
- 1000
- 1000
- 1000
احیاء دین در عصر غربت، جلسه هفتم
سخنرانی از حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «احیاء دین در عصر غربت»، جلسه هفتم، سال 1396
راجع به غربت دین صحبت می‌کردیم، اگر این جمله باور شود، چون دانش در این موضوع این‌قدر مهم نیست، باید تبدیل به باور قلبی شود که غربت دوران اهل بیت صلوات الله اجمعین نسبت به امروز ما قابل قیاس نیست. امّا اهل بیت علیهم السّلام از تلاش فروگذار نشدند، فعّالیّت کردند و سعی کردند اگر به هدف درجه ده مرحله‌ای نمی‌رسند، تلاش خود را کم نکنند، ولو یک مرحله منفعل نبودند. اگر این تبدیل به یک باور شود، چه تذکّر آن و چه اساس آن، تأسیسی تبدیل به باور شود، خیلی برای من ارزش دارد.
برای اعلام آمادگی نسبت به محضر حضرت حجّت روحی له الفداه ما باید شروع به کار کردن کنیم، ما از بزرگان قدمای خود داریم پیرمردهایی که در هشتاد سالگی مشق شمشیر می‌کردند تا آماده باشند. کسی نمی‌تواند بگوید من منتظر آن کسی هستم که می‌خواهد عدل را در جهان گسترش دهد و امروز ظلم می‌بیند سکوت کند .
کنار شهادت جانسوز سیّد الشهداء علیه السّلام می‌فرماید: «هُتِکَتْ… حُرْمَتُنَا»، حضرت این را کنار قتل حسین بن علی حساب می‌کند. این در آن حد است.
بعد از این‌که اندکی راجع به غربت اهل بیت علیهم السّلام صحبت کردیم که در اهل بیت علیهم السّلام ناامیدی نیست، چون به حضرت ربّ الارباب وصل هستند. شیعه‌ی اهل بیت علیهم السّلام هم باید وصل به اهل بیت علیهم السّلام باشد تا آن‌ها را به حضرت حق وصل کنند. «مَنْ أَرَادَ اللَّهَ بَدَأَ بِکُمْ».
اهل بیت علیهم السّلام ناامید نمی‌شوند، چون به حضرت حق وصل هستند، تکلیف مدار هستند، به نتیجه نظر نمی‌کنند. نه برای نتیجه کار نمی‌کنند، هدف گذاری برای رسیدن به نتیجه است، ولی مثل شهید و مجاهدی که «إِحْدَى الْحُسْنَیَیْنِ» است، یعنی یا کشته می‌شوم و شهید می‌شوم یا پیروز می‌شوم. هیچ شهیدی برای کشته شدن به میدان نمی‌رود، این که خودکشی می‌شود، می‌رود که فتح کند ولی اگر فتح نشد شهید می‌شود.
همه‌ی زندگی امام «إِحْدَى الْحُسْنَیَیْنِ» است؛ یا به اهداف خود می‌رسم و دین خدا را اعتلاء می‌دهم.
راجع به غربت دین صحبت می‌کردیم، اگر این جمله باور شود، چون دانش در این موضوع این‌قدر مهم نیست، باید تبدیل به باور قلبی شود که غربت دوران اهل بیت صلوات الله اجمعین نسبت به امروز ما قابل قیاس نیست. امّا اهل بیت علیهم السّلام از تلاش فروگذار نشدند، فعّالیّت کردند و سعی کردند اگر به هدف درجه ده مرحله‌ای نمی‌رسند، تلاش خود را کم نکنند، ولو یک مرحله منفعل نبودند. اگر این تبدیل به یک باور شود، چه تذکّر آن و چه اساس آن، تأسیسی تبدیل به باور شود، خیلی برای من ارزش دارد.
برای اعلام آمادگی نسبت به محضر حضرت حجّت روحی له الفداه ما باید شروع به کار کردن کنیم، ما از بزرگان قدمای خود داریم پیرمردهایی که در هشتاد سالگی مشق شمشیر می‌کردند تا آماده باشند. کسی نمی‌تواند بگوید من منتظر آن کسی هستم که می‌خواهد عدل را در جهان گسترش دهد و امروز ظلم می‌بیند سکوت کند .
کنار شهادت جانسوز سیّد الشهداء علیه السّلام می‌فرماید: «هُتِکَتْ… حُرْمَتُنَا»، حضرت این را کنار قتل حسین بن علی حساب می‌کند. این در آن حد است.
بعد از این‌که اندکی راجع به غربت اهل بیت علیهم السّلام صحبت کردیم که در اهل بیت علیهم السّلام ناامیدی نیست، چون به حضرت ربّ الارباب وصل هستند. شیعه‌ی اهل بیت علیهم السّلام هم باید وصل به اهل بیت علیهم السّلام باشد تا آن‌ها را به حضرت حق وصل کنند. «مَنْ أَرَادَ اللَّهَ بَدَأَ بِکُمْ».
اهل بیت علیهم السّلام ناامید نمی‌شوند، چون به حضرت حق وصل هستند، تکلیف مدار هستند، به نتیجه نظر نمی‌کنند. نه برای نتیجه کار نمی‌کنند، هدف گذاری برای رسیدن به نتیجه است، ولی مثل شهید و مجاهدی که «إِحْدَى الْحُسْنَیَیْنِ» است، یعنی یا کشته می‌شوم و شهید می‌شوم یا پیروز می‌شوم. هیچ شهیدی برای کشته شدن به میدان نمی‌رود، این که خودکشی می‌شود، می‌رود که فتح کند ولی اگر فتح نشد شهید می‌شود.
همه‌ی زندگی امام «إِحْدَى الْحُسْنَیَیْنِ» است؛ یا به اهداف خود می‌رسم و دین خدا را اعتلاء می‌دهم.
تاکنون نظری ثبت نشده است