display result search
- 391
- 1000
- 1000
- 1000
احیاء دین در عصر غربت، جلسه پنجم
سخنرانی از حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «احیاء دین در عصر غربت»، جلسه پنجم، سال 1396
موضوع بحث ما احیای دین در عصر غربت دین است. چرا باید راجع به این موضوع صحبت بکنیم؟ روایات فراوانی داریم؛ در جلد آخر کتاب کافی -که به آن روضه گفته می‌شود- روایات متعدّدی وجود دارد، ائمّه علیهم صلوات الله از شیعیان گله می‌کنند. این که از دشمنان گله می‌کنند، برای ما درد نیست. این‌که ما بدانیم جلسه آمدیم و امام زمان روحی له الفداه از ما گله دارند، امام صادق که داشته‌های ما از محرّم آنچه داریم تقریباً همه از امام صادق علیه السّلام است، ما سر سفره‌ی آن بزرگوار هستیم، از ما گله دارند، خیلی برای ما تلخ است. حضرت -از امام سجّاد علیه السّلام است، از امام صادق علیه السّلام است- می‌فرماید: چرا کسی کاری می‌کند که جریانی که ما داریم زحمت می‌کشیم، با این خون جگری که این شب‌ها گفتیم و به مردم برسانیم، کسی بد عمل می‌کند؛ شما نسبت به او تذکّر نمی‌دهید؟! این حسّ بی‌تفاوتی نسبت به جامعه خیلی حسّ خطرناکی است. ما سرمان در کار خودمان باشیم. اگر ما برویم آبا و اجداد خود را ببینیم، معلوم نیست که پدر و مادرهای من و شما چند نسل گذشته‌ی ما چگونه بودند. حالا آن‌ها که سادات صحیح النّسب هستند، آن‌ها هیچ؛ بقیه بروند ببینند، می‌بینند نسل پنجم او، ششم او، هفتم او، قفقازی است، اصلاً نصرانی بودند. چطور این امام حسین علیه السّلام به ما رسیده است؟ چطور می‌شود من عاشق سیّد الشّهداء علیه السّلام باشم؛ دنبال این نباشم که او را به یک کسی دیگر، یک محروم دیگری را بر سر سفره‌ی حضرت نیاورم. کریم این‌طور نیست که اگر سفره‌ی شلوغ بشود، ناراحت بشود؛ بلکه کرم او اقتضا می‌کند اگر شما دست یک کسی را بگیری، سر سفره‌ی او بنشانی از شما تشکّر می‌کند. یک بخش مهمّی از وظایف ما این است که ما درست انتقال بدهیم. چقدر خوشمزه است این‌که حضرت صادق روحی له الفداء به ابان بن تغلب می‌گوید: در مسجد مدینه بنشین و بین بقیه‌ی فتوا بده. من دوست دارم وقتی در مسجد می‌آیند تو را ببینند. بعد بگویند: این شیعه‌ی امام صادق علیه السّلام است.
موضوع بحث ما احیای دین در عصر غربت دین است. چرا باید راجع به این موضوع صحبت بکنیم؟ روایات فراوانی داریم؛ در جلد آخر کتاب کافی -که به آن روضه گفته می‌شود- روایات متعدّدی وجود دارد، ائمّه علیهم صلوات الله از شیعیان گله می‌کنند. این که از دشمنان گله می‌کنند، برای ما درد نیست. این‌که ما بدانیم جلسه آمدیم و امام زمان روحی له الفداه از ما گله دارند، امام صادق که داشته‌های ما از محرّم آنچه داریم تقریباً همه از امام صادق علیه السّلام است، ما سر سفره‌ی آن بزرگوار هستیم، از ما گله دارند، خیلی برای ما تلخ است. حضرت -از امام سجّاد علیه السّلام است، از امام صادق علیه السّلام است- می‌فرماید: چرا کسی کاری می‌کند که جریانی که ما داریم زحمت می‌کشیم، با این خون جگری که این شب‌ها گفتیم و به مردم برسانیم، کسی بد عمل می‌کند؛ شما نسبت به او تذکّر نمی‌دهید؟! این حسّ بی‌تفاوتی نسبت به جامعه خیلی حسّ خطرناکی است. ما سرمان در کار خودمان باشیم. اگر ما برویم آبا و اجداد خود را ببینیم، معلوم نیست که پدر و مادرهای من و شما چند نسل گذشته‌ی ما چگونه بودند. حالا آن‌ها که سادات صحیح النّسب هستند، آن‌ها هیچ؛ بقیه بروند ببینند، می‌بینند نسل پنجم او، ششم او، هفتم او، قفقازی است، اصلاً نصرانی بودند. چطور این امام حسین علیه السّلام به ما رسیده است؟ چطور می‌شود من عاشق سیّد الشّهداء علیه السّلام باشم؛ دنبال این نباشم که او را به یک کسی دیگر، یک محروم دیگری را بر سر سفره‌ی حضرت نیاورم. کریم این‌طور نیست که اگر سفره‌ی شلوغ بشود، ناراحت بشود؛ بلکه کرم او اقتضا می‌کند اگر شما دست یک کسی را بگیری، سر سفره‌ی او بنشانی از شما تشکّر می‌کند. یک بخش مهمّی از وظایف ما این است که ما درست انتقال بدهیم. چقدر خوشمزه است این‌که حضرت صادق روحی له الفداء به ابان بن تغلب می‌گوید: در مسجد مدینه بنشین و بین بقیه‌ی فتوا بده. من دوست دارم وقتی در مسجد می‌آیند تو را ببینند. بعد بگویند: این شیعه‌ی امام صادق علیه السّلام است.
تاکنون نظری ثبت نشده است