display result search
- 479
- 1000
- 1000
- 1000
عطر خوش زندگی، جلسه هفتم
سخنرانی حجت الاسلام سید علیرضا تراشیون با موضوع «عطر خوش زندگی»، جلسه هفتم، سال 1402
تربیت حقیقتا یک امر خیلی پیچیده ای نیست، بلکه اساس و قِلِق آن باید دست آدم بیاید. امروز می خواهیم یک سری از قلق هایی که منجر می شود تربیت در مشت ما قرار گیرد و بهتر بتوانیم کار تربیتی را پیش ببریم بیان کنم .
نکته: ما اول باید یک حس خوبی به تربیت داشته باشیم. علاقه داشته باشیم، دوست داشته باشیم بچه هایمان خوب شوند. از سر بی حوصلگی با بچه هایمان ارتباط بر قرار نکنیم . اما یکسری ریز موضوعاتی هستند که اگر به آنها توجه شود، مثل قطعات پازل است. اگر این عوامل که تقریبا در همه ی سنین نیز مشترک است را خوب کنار هم قرار دهیم، بهتر می توانیم امر تربیت را پیش ببریم.
عوامل پیش برنده ی تربیت:
1- تغذیه درست: از بچه هایی که تغذیه خوبی ندارد، نباید انتظار داشته باشید همراهی شما را کنند و حرف شنوی داشته باشند. هیچ وقت با بچه ای که گرسنه و تشنه است در نیفتید ، اول شکم او را سیر کنید. آمارها نشان می دهند تقریبا 70% از بچه ها تغذیه خوبی ندارند. یعنی اولا میزان مناسبی از غذا را نمی خورند، ثانیا نوع درستی از غذا را نمی خورند و ثالثا در زمان مناسب غذا نمی خورند.
2- ارتباط محترمانه: ارتباط احترام گونه با فرزند داشته باشیم، نه آن زمان که میخواهیم کار مورد نظر را انجام بدهد. نوع ارتباط با فرزند باید احترام گونه باشد. یعنی وقتی به دیروز و یک هفته قبل نگاه می کنم، آیا بچه این گونه روی من حساب کرده که من به عنوان مادر دارم به او احترام می گذارم یا نه، گاهی اوقات شخصیت او را خرد کردم! حالا که با او کاری دارم به او احترام می گذارم! بچه ها خوب متوجه می شوند . به بچه بی احترامی کنید یک روزی چوب آن را می خورید. در روایت حضرت فرمودند: «مَنْهانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ فَلاَ تَأْمَنْ شَرَّهُ». نتیجه روایت این است که نتیجه اهانت شرارت است. نه اینکه حالا خیلی حلوا حلوا کنیم خیر. مبنا در همه حالات، در خلوت و جلوت بر احترام به فرزند باشد. به این نکته خیلی دقت شود که متأسفانه والدین زیادی توجه ندارند، جلوی اقوام، فرزند را کوچک می کنند! عیب ها و اشکالات فرزندان را نیز به دیگران نگویید. بچه بزرگ می شود درمان می شود، ولی در ذهن دیگران این عیب باقی می ماند و دیگر نمی شود پاک کرد. اگر بچه را پیش دیگران کوچک کنید، دیگران هم به خودشان اجازه بی احترامی به بچه را می دهند . بچه ای که احساس حقارت کند، احساس کند شخصیت ندارد، در تربیت مقاوم می شود. یعنی به سمت تربیت نمی رود.
تربیت حقیقتا یک امر خیلی پیچیده ای نیست، بلکه اساس و قِلِق آن باید دست آدم بیاید. امروز می خواهیم یک سری از قلق هایی که منجر می شود تربیت در مشت ما قرار گیرد و بهتر بتوانیم کار تربیتی را پیش ببریم بیان کنم .
نکته: ما اول باید یک حس خوبی به تربیت داشته باشیم. علاقه داشته باشیم، دوست داشته باشیم بچه هایمان خوب شوند. از سر بی حوصلگی با بچه هایمان ارتباط بر قرار نکنیم . اما یکسری ریز موضوعاتی هستند که اگر به آنها توجه شود، مثل قطعات پازل است. اگر این عوامل که تقریبا در همه ی سنین نیز مشترک است را خوب کنار هم قرار دهیم، بهتر می توانیم امر تربیت را پیش ببریم.
عوامل پیش برنده ی تربیت:
1- تغذیه درست: از بچه هایی که تغذیه خوبی ندارد، نباید انتظار داشته باشید همراهی شما را کنند و حرف شنوی داشته باشند. هیچ وقت با بچه ای که گرسنه و تشنه است در نیفتید ، اول شکم او را سیر کنید. آمارها نشان می دهند تقریبا 70% از بچه ها تغذیه خوبی ندارند. یعنی اولا میزان مناسبی از غذا را نمی خورند، ثانیا نوع درستی از غذا را نمی خورند و ثالثا در زمان مناسب غذا نمی خورند.
2- ارتباط محترمانه: ارتباط احترام گونه با فرزند داشته باشیم، نه آن زمان که میخواهیم کار مورد نظر را انجام بدهد. نوع ارتباط با فرزند باید احترام گونه باشد. یعنی وقتی به دیروز و یک هفته قبل نگاه می کنم، آیا بچه این گونه روی من حساب کرده که من به عنوان مادر دارم به او احترام می گذارم یا نه، گاهی اوقات شخصیت او را خرد کردم! حالا که با او کاری دارم به او احترام می گذارم! بچه ها خوب متوجه می شوند . به بچه بی احترامی کنید یک روزی چوب آن را می خورید. در روایت حضرت فرمودند: «مَنْهانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ فَلاَ تَأْمَنْ شَرَّهُ». نتیجه روایت این است که نتیجه اهانت شرارت است. نه اینکه حالا خیلی حلوا حلوا کنیم خیر. مبنا در همه حالات، در خلوت و جلوت بر احترام به فرزند باشد. به این نکته خیلی دقت شود که متأسفانه والدین زیادی توجه ندارند، جلوی اقوام، فرزند را کوچک می کنند! عیب ها و اشکالات فرزندان را نیز به دیگران نگویید. بچه بزرگ می شود درمان می شود، ولی در ذهن دیگران این عیب باقی می ماند و دیگر نمی شود پاک کرد. اگر بچه را پیش دیگران کوچک کنید، دیگران هم به خودشان اجازه بی احترامی به بچه را می دهند . بچه ای که احساس حقارت کند، احساس کند شخصیت ندارد، در تربیت مقاوم می شود. یعنی به سمت تربیت نمی رود.
کاربر مهمان
کاربر مهمان