display result search
- 768
- 1000
- 1000
- 1000
سر خط شروع و تحلیل تاریخ اسلام، جلسه شانزدهم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «سر خط شروع و تحلیل تاریخ اسلام»، جلسه شانزدهم، سال 1398
بحث ما ذیل عوامل غربت اهل‌بیت بود، عرض کردیم اهل‌بیت را از جامعه با روش‌هایی حذف کردند. روش‌ها را یکی یکی گفتیم که از عروج ملکوتی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شروع شد و هنوز به دوران حکومت امیرالمؤمنین علیه السلام نرسیدیم. سادات را به جای اهل‌بیت جا زدند، بعضی از افراد را جایگزین مصادیق اصلی کردند. بعضی از اتهامات را مطرح کردند. ذهن مردم را برگرداندند و بعضی تهدیدها را در ارتباط با اهل‌بیت ایجاد کردند. بعضی کتک خوردند و بعضی حقوقشان قطع شد، یکی از این نمونه‌ها این بود که تمام کسانی که رسول خدا را دیده بودند، در یک عنوان کلی اسمشان صحابی بود و شد عدالت همه این افراد و همه اینها بهشتی خواهند بود , از این مجموعه می‌شود دین گرفت و این یک جایگزین بود برای اهل‌بیت؛ گفتیم: یک وقتی یک نفر بیست سال محضر خدا رسیده و در جنگ‌ها همراه بوده.
یک روزی محضر سلمان فارسی می‌روند، می‌گویند: شما اصحاب پیغمبر هستید؟ سلمان با آن عظمت می‌گوید: نه، اینها تعجب می‌کنند و می‌گویند: فکر می‌کردیم پیامبر را دیده است. متوجه می‌شود که اینها شک کردند، می‌گوید: بله، من رسول خدا را دیدم. اصحاب پیغمبر کسانی هستند که با پیامبر در بهشت هستند. افرادی مثل سلمان و ابوذر و مقداد و ام سلمه و حضرت خدیجه و دیگران، اینها کسانی هستند که آدم با خیال راحت از آنها دین را اخذ می‌کند. اما مسأله عدالت صحابی این نبود. حتی کسی که یک ثانیه پیغمبر اکرم را دیده بود، تناقض‌هایی این مسأله داشت و بعضی خطاهای فاحشی می‌کردند. مردم همسردار دچار فحشاء می‌شد. قتل کردند و خیانت کردند، اینها را چه کنیم؟
برای اینها جایگزینی که معرفی کردند یکی این بود که فعلاً سکوت می‌کنیم کسی صحبت نکند. از این کتابی که در کشور عربستان جزء متون درسی محسوب می‌شود، شرحی بر یکی از آثار ابن تیمیه هست، خواندیم که ایشان می‌گفت: اگر ما نسبت به اصحاب پیغمبر که خطا کردند، مواجه شدیم چه کنیم؟ گفت: واجب است بر ما سکوت کنیم. ایشان همان کسی است که می‌گویند: نسبت به اصحاب سکوت کنیم، ایشان که می‌گوید: سکوت کنیم، خودش نسبت به حضرت زهرا(س) لب به سکوت نبسته و بلکه زبان به اهانت باز کرده است. در برابر علی و فاطمه زبان باز کنیم و در برابر هند و مروان و عمروعاص سکوت کنیم! این خیلی بی انصافی است. بعد می‌گوید: دیگر چه کار می‌توانیم بکنیم؟ عده‌ای از کسانی که با پیغمبر همراهی نکردند و در جنگ‌ها نبودند، آمدند با حضرت جنگیدند. پیغمبر اکرم فرمود: یا علی حربک حربی! یا نسبت به اهل‌بیت فرمود «حربٌ لمن حاربتم» من جنگ می‌کنم در جنگ هستم با کسی که با شما در جنگ باشد. کسی که با امیرالمؤمنین بجنگد، داریم که پیغمبر فرمود: من می‌جنگم با کسی که با تو بجنگد. کسی که با پیغمبر بجنگد مسلمان هست؟ نه، مگر می‌شود پیغمبر با مسلمان بجنگد و مسلمان با رسول خدا؟ یعنی هرکس با امیرالمؤمنین بجنگد، کافر است. این خیلی حرف سنگینی است.
بحث ما ذیل عوامل غربت اهل‌بیت بود، عرض کردیم اهل‌بیت را از جامعه با روش‌هایی حذف کردند. روش‌ها را یکی یکی گفتیم که از عروج ملکوتی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شروع شد و هنوز به دوران حکومت امیرالمؤمنین علیه السلام نرسیدیم. سادات را به جای اهل‌بیت جا زدند، بعضی از افراد را جایگزین مصادیق اصلی کردند. بعضی از اتهامات را مطرح کردند. ذهن مردم را برگرداندند و بعضی تهدیدها را در ارتباط با اهل‌بیت ایجاد کردند. بعضی کتک خوردند و بعضی حقوقشان قطع شد، یکی از این نمونه‌ها این بود که تمام کسانی که رسول خدا را دیده بودند، در یک عنوان کلی اسمشان صحابی بود و شد عدالت همه این افراد و همه اینها بهشتی خواهند بود , از این مجموعه می‌شود دین گرفت و این یک جایگزین بود برای اهل‌بیت؛ گفتیم: یک وقتی یک نفر بیست سال محضر خدا رسیده و در جنگ‌ها همراه بوده.
یک روزی محضر سلمان فارسی می‌روند، می‌گویند: شما اصحاب پیغمبر هستید؟ سلمان با آن عظمت می‌گوید: نه، اینها تعجب می‌کنند و می‌گویند: فکر می‌کردیم پیامبر را دیده است. متوجه می‌شود که اینها شک کردند، می‌گوید: بله، من رسول خدا را دیدم. اصحاب پیغمبر کسانی هستند که با پیامبر در بهشت هستند. افرادی مثل سلمان و ابوذر و مقداد و ام سلمه و حضرت خدیجه و دیگران، اینها کسانی هستند که آدم با خیال راحت از آنها دین را اخذ می‌کند. اما مسأله عدالت صحابی این نبود. حتی کسی که یک ثانیه پیغمبر اکرم را دیده بود، تناقض‌هایی این مسأله داشت و بعضی خطاهای فاحشی می‌کردند. مردم همسردار دچار فحشاء می‌شد. قتل کردند و خیانت کردند، اینها را چه کنیم؟
برای اینها جایگزینی که معرفی کردند یکی این بود که فعلاً سکوت می‌کنیم کسی صحبت نکند. از این کتابی که در کشور عربستان جزء متون درسی محسوب می‌شود، شرحی بر یکی از آثار ابن تیمیه هست، خواندیم که ایشان می‌گفت: اگر ما نسبت به اصحاب پیغمبر که خطا کردند، مواجه شدیم چه کنیم؟ گفت: واجب است بر ما سکوت کنیم. ایشان همان کسی است که می‌گویند: نسبت به اصحاب سکوت کنیم، ایشان که می‌گوید: سکوت کنیم، خودش نسبت به حضرت زهرا(س) لب به سکوت نبسته و بلکه زبان به اهانت باز کرده است. در برابر علی و فاطمه زبان باز کنیم و در برابر هند و مروان و عمروعاص سکوت کنیم! این خیلی بی انصافی است. بعد می‌گوید: دیگر چه کار می‌توانیم بکنیم؟ عده‌ای از کسانی که با پیغمبر همراهی نکردند و در جنگ‌ها نبودند، آمدند با حضرت جنگیدند. پیغمبر اکرم فرمود: یا علی حربک حربی! یا نسبت به اهل‌بیت فرمود «حربٌ لمن حاربتم» من جنگ می‌کنم در جنگ هستم با کسی که با شما در جنگ باشد. کسی که با امیرالمؤمنین بجنگد، داریم که پیغمبر فرمود: من می‌جنگم با کسی که با تو بجنگد. کسی که با پیغمبر بجنگد مسلمان هست؟ نه، مگر می‌شود پیغمبر با مسلمان بجنگد و مسلمان با رسول خدا؟ یعنی هرکس با امیرالمؤمنین بجنگد، کافر است. این خیلی حرف سنگینی است.
تاکنون نظری ثبت نشده است