display result search
سخنرانی استاد اصغر طاهرزاده با موضوع «مبانی معرفتی غدیر»، سال 1388
یک، قرآن می‌فرماید: «قُل لَّا أَسْئلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى»؛ ای پیامبر! بگو: من هیچ پاداشی از شما برای رسالت خود نمی‌خواهم مگر مودّت و محبّت نزدیکانم. علماء اهل سنت از ابن عباس نقل می‌کنند: وقتی این آیه نازل شد از رسول خدا«صلواة‌الله‌علیه‌وآله» پرسیده شد؛ «مَنْ قَرَابَتُکَ هَؤُلَاءِ الَّذِینَ وَجَبَتْ عَلَیْنَا مَوَدَّتُهُم»؟ خویشاوندان شما که محبت به آن‌ها واجب است چه کسانی هستند؟ رسول خدا«صلواة‌الله‌علیه‌وآله» فرمودند: «عَلِیٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ ابْنَاهُمَا»؛ علی و فاطمه و دو فرزندش.
علامه طباطبایی«رحمة‌الله‌علیه» در رابطه با آیه‌ی فوق می‌فرمایند: «این‌که خداوند به پیامبرش می‌گوید: در رابطه با اجر رسالت بگو، اجری در رابطه با آن نمی‌خواهم مگر دوستی نزدیکانم، از آن‌جایی‌که استثناء در آن آیه، استثنای منقطع است، موضوعی است در رابطه با هدایت مسلمانان. به همین جهت در آیه‌ی 48 سوره سبأ که می‌فرماید: «قل مـا سَئَلْتُکُمْ مِن اَجْرٍ فَهُوَ لَکُم»بگو این اجر و مودّت ذی‌القربی که از شما می‌خواهم، در رابطه بـــا ادامه‌ی دین‌داری است و آن برای خود شما مفید است. زیرا اسلام هرگز مردم را دعــوت می‌کند به این‌که خویشاوندان پیامبر«صلواة‌الله‌علیه‌وآله» را به‌خاطر این‌که خویشاوندان او هستـــند دوست بدارند، بلکه آن محبّت، محبّت فی الله است، بدون این‌که مسئله‌ی خویشاونــدی کمترین دخالتی در آن داشته باشد. صله‌ی رحم هم غیر از محبّت به رحم است، چون اسلام بر هر محبّتی به جز محبّت به خدا خط بطلان کشیده است و با توجه به اخبار زیادی که از طریق سنی و شیعه وارد شده همه‌ی آن‌ها آیه را به مودّت عترت تفسیر کرده‌اند و طایفه‌ی دیگر از روایــــات که مردم را در جهت فهم کتاب خدا به اهل‌البیت ارجاع داده، کمـــک می‌کند تا متوجه باشیم منظور از واجب‌کردن مودّت اهل‌البیت و اجر رسالت قراردادن آن مودّت، تنها این بوده که این محبّت وسیله‌ای گردد تا مردم را ه ایشان رجـوع دهد واهل‌البیت مرجع علمی قرار گیرند. لذا مودّتی که اجر رسالت فرض‌شــده چیزی ماورای خود رسالت و دعوت دینی و بقاء و دوام آن نیست »
دو، خداوند در آیه‌ی تطهیر خبر از طهارت خاصی برای اهل‌البیت«علیهم‌السلام» می‌دهد که مختص آن‌هاست، چون می‌فرماید: «إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا»؛ خداوند اراده کرده تا فقط شما اهل‌البیت را از هرگونه آلودگی پاک گرداند، آن‌هم پاک‌گرداندنی خاص. بنا به گفته‌ی علامه طباطبایی«رحمة‌الله‌علیه»؛ از آن‌جایی که خداوند طهارت و پاک‌شدن از آلودگی‌ها را برای همه‌ی مردم تشریعاً اراده کرده و در همان راستا رسولان را فرستاده است، پس این‌که آیه‌ی فوق، طهارت اهل‌البیت«علیهم‌السلام» را طهارتی منحصر به آن‌ها قرار داده نشان می‌دهد باید این طهارت غیر ازآن طهارت تشریعی باشد که خداوند برای عموم مردم اراده کرده است. لذا طهارتی که برای اهل‌البیت اراده کرده است طهارتی تکوینی است. به این معنی که شخصیت آن‌ها عین طهارت از هرگونه آلودگی فکری و اخلاقی است ، منتها آن‌ها وظیفه دارند آن طهارت موهبی را با انواع عبادات حفظ نمایند.
یک، قرآن می‌فرماید: «قُل لَّا أَسْئلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى»؛ ای پیامبر! بگو: من هیچ پاداشی از شما برای رسالت خود نمی‌خواهم مگر مودّت و محبّت نزدیکانم. علماء اهل سنت از ابن عباس نقل می‌کنند: وقتی این آیه نازل شد از رسول خدا«صلواة‌الله‌علیه‌وآله» پرسیده شد؛ «مَنْ قَرَابَتُکَ هَؤُلَاءِ الَّذِینَ وَجَبَتْ عَلَیْنَا مَوَدَّتُهُم»؟ خویشاوندان شما که محبت به آن‌ها واجب است چه کسانی هستند؟ رسول خدا«صلواة‌الله‌علیه‌وآله» فرمودند: «عَلِیٌّ وَ فَاطِمَةُ وَ ابْنَاهُمَا»؛ علی و فاطمه و دو فرزندش.
علامه طباطبایی«رحمة‌الله‌علیه» در رابطه با آیه‌ی فوق می‌فرمایند: «این‌که خداوند به پیامبرش می‌گوید: در رابطه با اجر رسالت بگو، اجری در رابطه با آن نمی‌خواهم مگر دوستی نزدیکانم، از آن‌جایی‌که استثناء در آن آیه، استثنای منقطع است، موضوعی است در رابطه با هدایت مسلمانان. به همین جهت در آیه‌ی 48 سوره سبأ که می‌فرماید: «قل مـا سَئَلْتُکُمْ مِن اَجْرٍ فَهُوَ لَکُم»بگو این اجر و مودّت ذی‌القربی که از شما می‌خواهم، در رابطه بـــا ادامه‌ی دین‌داری است و آن برای خود شما مفید است. زیرا اسلام هرگز مردم را دعــوت می‌کند به این‌که خویشاوندان پیامبر«صلواة‌الله‌علیه‌وآله» را به‌خاطر این‌که خویشاوندان او هستـــند دوست بدارند، بلکه آن محبّت، محبّت فی الله است، بدون این‌که مسئله‌ی خویشاونــدی کمترین دخالتی در آن داشته باشد. صله‌ی رحم هم غیر از محبّت به رحم است، چون اسلام بر هر محبّتی به جز محبّت به خدا خط بطلان کشیده است و با توجه به اخبار زیادی که از طریق سنی و شیعه وارد شده همه‌ی آن‌ها آیه را به مودّت عترت تفسیر کرده‌اند و طایفه‌ی دیگر از روایــــات که مردم را در جهت فهم کتاب خدا به اهل‌البیت ارجاع داده، کمـــک می‌کند تا متوجه باشیم منظور از واجب‌کردن مودّت اهل‌البیت و اجر رسالت قراردادن آن مودّت، تنها این بوده که این محبّت وسیله‌ای گردد تا مردم را ه ایشان رجـوع دهد واهل‌البیت مرجع علمی قرار گیرند. لذا مودّتی که اجر رسالت فرض‌شــده چیزی ماورای خود رسالت و دعوت دینی و بقاء و دوام آن نیست »
دو، خداوند در آیه‌ی تطهیر خبر از طهارت خاصی برای اهل‌البیت«علیهم‌السلام» می‌دهد که مختص آن‌هاست، چون می‌فرماید: «إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا»؛ خداوند اراده کرده تا فقط شما اهل‌البیت را از هرگونه آلودگی پاک گرداند، آن‌هم پاک‌گرداندنی خاص. بنا به گفته‌ی علامه طباطبایی«رحمة‌الله‌علیه»؛ از آن‌جایی که خداوند طهارت و پاک‌شدن از آلودگی‌ها را برای همه‌ی مردم تشریعاً اراده کرده و در همان راستا رسولان را فرستاده است، پس این‌که آیه‌ی فوق، طهارت اهل‌البیت«علیهم‌السلام» را طهارتی منحصر به آن‌ها قرار داده نشان می‌دهد باید این طهارت غیر ازآن طهارت تشریعی باشد که خداوند برای عموم مردم اراده کرده است. لذا طهارتی که برای اهل‌البیت اراده کرده است طهارتی تکوینی است. به این معنی که شخصیت آن‌ها عین طهارت از هرگونه آلودگی فکری و اخلاقی است ، منتها آن‌ها وظیفه دارند آن طهارت موهبی را با انواع عبادات حفظ نمایند.
تاکنون نظری ثبت نشده است