display result search
- 465
- 1000
- 1000
- 1000
تقویت اخلاق توحیدی در انسان، جلسه نهم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین سید احمد فقیهی با موضوع «تقویت اخلاق توحیدی در انسان»، جلسه نهم، سال 1402
«وَ قَالَ رَبُّکمُ ادْعُونِیِ أَستْجبْ لَکمُ إِنَّ الَّذِینَ یسَتْکبْرُونَ عَنْ عِبَادَتِیِ سَیدَخلُونَ جهَنَّمَ دَاخِرِینَ»
دعا کردن باعث می شود حالت تکبر از انسان دور شود. چه اینکه قرآن نیز می فرماید:
«ادْعُوا رَبَّکُمْ تَضَرُّعًا وَ خُفْیَةً» یعنی وقتی دعا با تضرع، گریه و زاری، بلند شدن دستها و صورت به خاک ساییدن، تکبر درمان می شود . دعا خودش بهترین عبادت است. فرمود: «الدعا مخ العبادة» و سرّ آن این است که انسان فقر و بیچارگی خودش را درک می کند. این خیلی مهم است. در زبان همه قبول داریم! اما اینکه آدم با تمام وجود آن فقر و بیچارگی خودش را درک کند، در مقام دعا است .
در مورد دعا باید به آن توجه شود این است که شخص دیگری برای انسان دعا کند. اگرچه این امر بین مردم رائج است، اما توجه جدی به آن نمی شود. یک وقت انسان خودش برای خودش دعا می کند، یا برای دیگران دعا می کند؛ یک وقت نه، دیگران در حق انسان دعا می کنند. انسان باید وسائلی را فراهم کند که دیگران در حقش دعا کنند. نه اینکه پشت سر شخص ناله و نفرین باشد. حداقل مراتب آن این است که دو همسر کنار هم طوری زندگی کنند که این همسر همیشه به شوهرش دعا کند و بالعکس. اینها اسرار پیچیده ای است در عالم. انسان طوری با همسایه اش رفتار کند که همسایه در حقش دعا کند، با کارمندش طوری برخورد کند که کارمند برای مدیرش دعا کند. اخلاق توحیدی انسان را اینچنین تربیت می کند. زمانی بود که به مناسبتی خیلی از مردم برای مرحوم آیت ألله مصباح دعا می کردند، ایشان می فرمودند اگر خدا نمی خواست ما را بیامرزد این اسباب را فراهم نمی کرد که دیگران اینقدر دعا کنند. گاهی فرزندان برای والدین دعا نمی کنند، یا به عکس والدین برای فرزندان دعا نمی کنند.
«وَ قَالَ رَبُّکمُ ادْعُونِیِ أَستْجبْ لَکمُ إِنَّ الَّذِینَ یسَتْکبْرُونَ عَنْ عِبَادَتِیِ سَیدَخلُونَ جهَنَّمَ دَاخِرِینَ»
دعا کردن باعث می شود حالت تکبر از انسان دور شود. چه اینکه قرآن نیز می فرماید:
«ادْعُوا رَبَّکُمْ تَضَرُّعًا وَ خُفْیَةً» یعنی وقتی دعا با تضرع، گریه و زاری، بلند شدن دستها و صورت به خاک ساییدن، تکبر درمان می شود . دعا خودش بهترین عبادت است. فرمود: «الدعا مخ العبادة» و سرّ آن این است که انسان فقر و بیچارگی خودش را درک می کند. این خیلی مهم است. در زبان همه قبول داریم! اما اینکه آدم با تمام وجود آن فقر و بیچارگی خودش را درک کند، در مقام دعا است .
در مورد دعا باید به آن توجه شود این است که شخص دیگری برای انسان دعا کند. اگرچه این امر بین مردم رائج است، اما توجه جدی به آن نمی شود. یک وقت انسان خودش برای خودش دعا می کند، یا برای دیگران دعا می کند؛ یک وقت نه، دیگران در حق انسان دعا می کنند. انسان باید وسائلی را فراهم کند که دیگران در حقش دعا کنند. نه اینکه پشت سر شخص ناله و نفرین باشد. حداقل مراتب آن این است که دو همسر کنار هم طوری زندگی کنند که این همسر همیشه به شوهرش دعا کند و بالعکس. اینها اسرار پیچیده ای است در عالم. انسان طوری با همسایه اش رفتار کند که همسایه در حقش دعا کند، با کارمندش طوری برخورد کند که کارمند برای مدیرش دعا کند. اخلاق توحیدی انسان را اینچنین تربیت می کند. زمانی بود که به مناسبتی خیلی از مردم برای مرحوم آیت ألله مصباح دعا می کردند، ایشان می فرمودند اگر خدا نمی خواست ما را بیامرزد این اسباب را فراهم نمی کرد که دیگران اینقدر دعا کنند. گاهی فرزندان برای والدین دعا نمی کنند، یا به عکس والدین برای فرزندان دعا نمی کنند.
کاربر مهمان