display result search
سخنرانی حجت الاسلام سیدحسین آقامیری با موضوع «جامعه امام زمانی، جامعه‌ای امیدوار است»، سال 1402
دنیای قبل از ظهور حضرت ولی‌عصر(عج) به چه شکل خواهد بود؟ پاسخ به این سؤال برای ما که امت عصر غیبت کبری امام زمان(عج) هستیم، بسیار مهم و کلیدی است و عاقبت‌به‌خیری ما به این مسئله گره‌خورده است.
دو نگاه در پاسخ به این سؤال وجود دارد و گروه اول قائل‌اند که ارزش‌های انسانی و الهی در دنیای قبل از ظهور حاکم نیست. این گروه با استناد به برخی از روایات در عین باورمندی نسبت به ظهور منجی عالم بشریت، اهل اقدام نیستند و بر این باورند که دنیا باید به سمت تباهی، سیاهی و بیچارگی حرکت نموده، بشریت در فساد و فحشا غلط بزند؛ جدای از این‌که اهل اقدام نیستند؛ بلکه در ایجاد و فراگیری ظلمت کمک می‌کنند و معتقدند باید ظلمت اتفاق بیافتد تا ظهور اتفاق بیافتد.
این طیف قائل‌اند که ارزش‌های انسانی و الهی، در دنیای قبل از ظهور حاکم نیست و جایگاهی ندارد و باید منحصر به تعداد خاصی و در خلوت باشد.
نگاه دوم دقیقاً برعکس نگاه اول، قائل‌اند که ارزش‌های انسانی و الهی در دنیای قبل از ظهور باید سر و دست گرفته شود. امام زمان(عج) محبوب ناخودآگاه بشر است و ظهور زمانی محقق می‌شود که محبوبیت به ایشان به محبوبیت خودآگاه تبدیل شود؛ لذا بر این نکته تأکیددارند که روایات را باید با منطق عقل، منطق دین و مبتنی بر سنت‌های الهی تفسیر شود. والا با روایت صحیح السند غلط‌ترین برداشت‌ها استخراج خواهد شد.
این گروه معتقدند که قاطبه بشریت باید بخواهد تا ظهور محقق شود، لذا اهل برنامه‌ریزی هستند و برای این‌که برنامه درست جلو رود مانع شناسی می‌کنند و موانع متناسب با آن مرحله را شناسایی و موانع را فعالانه دفع و رفع می‌کنند.
این گروه هم خودشان به آن سمت حرکت می‌کنند و هم تلاش می‌کنند، قاطبه بشریت به آن سمت حرکت کند. استدلالشان این است که بالاترین کمال بشر ظهور مطلق حضرت ولی‌عصر(عج) است. همان حاکمیت حق در عالم و حکومت جهانی و تمدن موعود و روزی که عدل و داد در سرتاسر عالم برقرارشده، ظلم و بی‌عدالتی از بین می‌رود و انسان‌ها معنای زندگی واقعی را می‌فهمند و طعم زندگی حقیقی را می‌چشند.
دنیای قبل از ظهور حضرت ولی‌عصر(عج) به چه شکل خواهد بود؟ پاسخ به این سؤال برای ما که امت عصر غیبت کبری امام زمان(عج) هستیم، بسیار مهم و کلیدی است و عاقبت‌به‌خیری ما به این مسئله گره‌خورده است.
دو نگاه در پاسخ به این سؤال وجود دارد و گروه اول قائل‌اند که ارزش‌های انسانی و الهی در دنیای قبل از ظهور حاکم نیست. این گروه با استناد به برخی از روایات در عین باورمندی نسبت به ظهور منجی عالم بشریت، اهل اقدام نیستند و بر این باورند که دنیا باید به سمت تباهی، سیاهی و بیچارگی حرکت نموده، بشریت در فساد و فحشا غلط بزند؛ جدای از این‌که اهل اقدام نیستند؛ بلکه در ایجاد و فراگیری ظلمت کمک می‌کنند و معتقدند باید ظلمت اتفاق بیافتد تا ظهور اتفاق بیافتد.
این طیف قائل‌اند که ارزش‌های انسانی و الهی، در دنیای قبل از ظهور حاکم نیست و جایگاهی ندارد و باید منحصر به تعداد خاصی و در خلوت باشد.
نگاه دوم دقیقاً برعکس نگاه اول، قائل‌اند که ارزش‌های انسانی و الهی در دنیای قبل از ظهور باید سر و دست گرفته شود. امام زمان(عج) محبوب ناخودآگاه بشر است و ظهور زمانی محقق می‌شود که محبوبیت به ایشان به محبوبیت خودآگاه تبدیل شود؛ لذا بر این نکته تأکیددارند که روایات را باید با منطق عقل، منطق دین و مبتنی بر سنت‌های الهی تفسیر شود. والا با روایت صحیح السند غلط‌ترین برداشت‌ها استخراج خواهد شد.
این گروه معتقدند که قاطبه بشریت باید بخواهد تا ظهور محقق شود، لذا اهل برنامه‌ریزی هستند و برای این‌که برنامه درست جلو رود مانع شناسی می‌کنند و موانع متناسب با آن مرحله را شناسایی و موانع را فعالانه دفع و رفع می‌کنند.
این گروه هم خودشان به آن سمت حرکت می‌کنند و هم تلاش می‌کنند، قاطبه بشریت به آن سمت حرکت کند. استدلالشان این است که بالاترین کمال بشر ظهور مطلق حضرت ولی‌عصر(عج) است. همان حاکمیت حق در عالم و حکومت جهانی و تمدن موعود و روزی که عدل و داد در سرتاسر عالم برقرارشده، ظلم و بی‌عدالتی از بین می‌رود و انسان‌ها معنای زندگی واقعی را می‌فهمند و طعم زندگی حقیقی را می‌چشند.
تاکنون نظری ثبت نشده است