display result search
- 820
- 1000
- 1000
- 1000
مصائب دینداری، جلسه سوم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «مصائب دینداری»، جلسه سوم، سال 1397
چرا ما دین داریم؟ به جهتِ اینکه از این دین با این محدودیّتهایی که برای ما ایجاد میکند منافعی به ما برسد، آن منافع هم یعنی هم دنیای ما را اصلاح کند و هم آخرتِ ما را، و خدای متعال در قرآن کریم فرموده است که همهی انسانها خسارت میبینند، بیدینها که هیچ، دیندارها هم همگی خسارت میبینند مگر اینکه این چهار عمل را انجام دهند، ایمان بیاورند، همهی اعمال صالح را انجام بدهند، که دیشب یک عرض مختصری داشتیم که این همهی اعمال صالح را انجام بدهند یعنی چه؟ یعنی اینکه در مسئلهی اعمال صالح بویژه واجب و حرام ما تدریج نداریم که بگوییم فعلاً دو واجب را انجام میدهم و چهار واجب هم ان شاء الله سال آینده، اینطور نیست، باید تصمیم بگیرد که همه ی واجبات را انجام میدهم و همهی محرّمات را هم ترک میکنم، حالا اگر خدای ناکرده نشد و یا اشتباه کردم توبه میکنم، عرض کردیم که نستجیربالله گناه هم همینطور است، اینکه کسی گناه برنامهریزی شده انجام دهد خیلی خطرناک است، نستجیربالله من بدانم که هفتهی بعد میخواهم فلان غلط را انجام دهم خیلی خطرناک است، این موضوع خیلی جای بحث دارد که بخاطر کمبود وقت عبور میکنم و اگر بحث به جایی رسید شاید دوباره روی این موضوع برگشتیم، سوّمی این بود که «وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ» تواصی به حق میکنند، حق میگویند، همدیگر را به حق سفارش میکنند، این یعنی اینکه اولاً باید حق را شناخت که خودِ این موضوع خیلی جای بحث دارد و فعلاً عبور میکنم و میگویم علی الحساب فی الجمله میدانیم که منظورمان از حق چیست… و حق را به یکدیگر سفارش میکنند، حق را میگویند، یعنی حق را میگویند که عمل نکنند؟ یعنی به حق عمل میکنند، تهمیداتی برای مقدّمات عمل شده به حق میاندیشند، جلوی کسی را که کاری انجام میدهد به حق عمل نشود را میگیرند، جلوی انحراف را میگیرند، وقتی میگویند یعنی سعی میکنند حق را اقامه کنند، بعد هم چون این راه خیلی مشکل است ممکن است به سختی بخورند برای همین هم به صبر و شکیبایی هم سفارش میکند.
عرض کردیم که اگر کسی صبر و شکیبایی جامعه را کمرنگ کند خدای متعال او را در سوره مبارکه توبه منافق قلمداد کرده است، باید همه یکدیگر را به صبر سفارش کنند، و این سفارش به صبر به این معنا نیست که ما بگوییم یک مخدّری به مردم بزنیم تا دردهای اجتماع را متوجّه نشوند تا بعضی از مسئولین به خطاهای خود برسند، نه! «وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ» جلوی آنها را میگیرد، «وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ» برای جامعه مخدّر نیست که مثلاً حالا که گرسنه نیستید «وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ» میگوید قبل از آن «وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ» میگوید، یعنی ابتدا سعی میکند که جلوی منحرفین و سوء استفاده کنندگان داخلی و خارجی را بگیرد، ولی همزمان سفارش به صبر هم میکند.
عرض کردیم که وقتی میفرماید «وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ» یعنی شما نمیتوانید در غار زندگی کنید، یعنی نمیتوانید نسبت به جامعه بیتفاوت باشید، تازه برای ما که انسان عادی هستیم این را فرموده است، یعنی مسئولینِ دینی و اجتماعی بیشتر، نمیتوانید در غار زندگی کنید، نمیتوانید تنها زندگی کنید، یعنی نمیتوانید بگویید به من ربطی ندارد و من به جای دیگری میروم.
عرض کردیم که فرار نداریم، اگر هم فرار داریم از یک شهر به یک شهر دیگر است، نمیشود اجتماع را رها کرد.
چرا ما دین داریم؟ به جهتِ اینکه از این دین با این محدودیّتهایی که برای ما ایجاد میکند منافعی به ما برسد، آن منافع هم یعنی هم دنیای ما را اصلاح کند و هم آخرتِ ما را، و خدای متعال در قرآن کریم فرموده است که همهی انسانها خسارت میبینند، بیدینها که هیچ، دیندارها هم همگی خسارت میبینند مگر اینکه این چهار عمل را انجام دهند، ایمان بیاورند، همهی اعمال صالح را انجام بدهند، که دیشب یک عرض مختصری داشتیم که این همهی اعمال صالح را انجام بدهند یعنی چه؟ یعنی اینکه در مسئلهی اعمال صالح بویژه واجب و حرام ما تدریج نداریم که بگوییم فعلاً دو واجب را انجام میدهم و چهار واجب هم ان شاء الله سال آینده، اینطور نیست، باید تصمیم بگیرد که همه ی واجبات را انجام میدهم و همهی محرّمات را هم ترک میکنم، حالا اگر خدای ناکرده نشد و یا اشتباه کردم توبه میکنم، عرض کردیم که نستجیربالله گناه هم همینطور است، اینکه کسی گناه برنامهریزی شده انجام دهد خیلی خطرناک است، نستجیربالله من بدانم که هفتهی بعد میخواهم فلان غلط را انجام دهم خیلی خطرناک است، این موضوع خیلی جای بحث دارد که بخاطر کمبود وقت عبور میکنم و اگر بحث به جایی رسید شاید دوباره روی این موضوع برگشتیم، سوّمی این بود که «وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ» تواصی به حق میکنند، حق میگویند، همدیگر را به حق سفارش میکنند، این یعنی اینکه اولاً باید حق را شناخت که خودِ این موضوع خیلی جای بحث دارد و فعلاً عبور میکنم و میگویم علی الحساب فی الجمله میدانیم که منظورمان از حق چیست… و حق را به یکدیگر سفارش میکنند، حق را میگویند، یعنی حق را میگویند که عمل نکنند؟ یعنی به حق عمل میکنند، تهمیداتی برای مقدّمات عمل شده به حق میاندیشند، جلوی کسی را که کاری انجام میدهد به حق عمل نشود را میگیرند، جلوی انحراف را میگیرند، وقتی میگویند یعنی سعی میکنند حق را اقامه کنند، بعد هم چون این راه خیلی مشکل است ممکن است به سختی بخورند برای همین هم به صبر و شکیبایی هم سفارش میکند.
عرض کردیم که اگر کسی صبر و شکیبایی جامعه را کمرنگ کند خدای متعال او را در سوره مبارکه توبه منافق قلمداد کرده است، باید همه یکدیگر را به صبر سفارش کنند، و این سفارش به صبر به این معنا نیست که ما بگوییم یک مخدّری به مردم بزنیم تا دردهای اجتماع را متوجّه نشوند تا بعضی از مسئولین به خطاهای خود برسند، نه! «وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ» جلوی آنها را میگیرد، «وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ» برای جامعه مخدّر نیست که مثلاً حالا که گرسنه نیستید «وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ» میگوید قبل از آن «وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ» میگوید، یعنی ابتدا سعی میکند که جلوی منحرفین و سوء استفاده کنندگان داخلی و خارجی را بگیرد، ولی همزمان سفارش به صبر هم میکند.
عرض کردیم که وقتی میفرماید «وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ» یعنی شما نمیتوانید در غار زندگی کنید، یعنی نمیتوانید نسبت به جامعه بیتفاوت باشید، تازه برای ما که انسان عادی هستیم این را فرموده است، یعنی مسئولینِ دینی و اجتماعی بیشتر، نمیتوانید در غار زندگی کنید، نمیتوانید تنها زندگی کنید، یعنی نمیتوانید بگویید به من ربطی ندارد و من به جای دیگری میروم.
عرض کردیم که فرار نداریم، اگر هم فرار داریم از یک شهر به یک شهر دیگر است، نمیشود اجتماع را رها کرد.
قطعات
-
عنوانزمانتعداد پخش
-
-
تاکنون نظری ثبت نشده است