display result search
- 678
- 1000
- 1000
- 1000
عبودیّت- بخش هشتم
سخنرانی آیت الله حسین انصاریان با عنوان "عبودیّت"، سال1401
یکی از باورهای انبیا و اولیای الهی همواره این بوده است که انسان هرچه هم دارای دانش و کمالات باشد، همگی از ناحیه ی الطاف الهی است و ما مستقلّ از ذات پروردگار، نمی توانیم به هیچ کمالی نایل شویم. در سوره ی "عَلَق" می خوانیم: "عَلّمَ الإنسانَ ما لَم یَعلَم." یعنی: "خدا به انسان، آنچه را که نمی دانست، آموخت."
وقتی انسان فهمید که هر چه دارد، از فضل خداست، هرگز اعمال خود را بزرگ نخواهد دید. خود و اعمال خود را به حساب نیاوردن، توحید محض است. رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: "در روز قیامت، خدا مرا به خاطر فضل و احسانش به بهشت خواهد بُرد؛ نه به خاطر اعمالم."
اولیای الهی همواره در دعاهایشان از خدا درخواست می کردند که آنها را به خودشان واگذار نکند. یکی از ادعیه ی حضرت زهرا سلام الله علیها این بود: "یا حَیُّ یا قیّوم بِرَحمتِکَ أستَغیث فأغِثنی ولا تَکِلنی إلی نَفسی طَرفَهَ عَینٍ أبداً." یعنی: "ای خدای زنده‌ی پاینده! به رحمت تو پناه می برم. پس مرا دریاب و به اندازه ی یک چشم بر هم زدن، مرا به حال خودم رها مکن!"
یکی از باورهای انبیا و اولیای الهی همواره این بوده است که انسان هرچه هم دارای دانش و کمالات باشد، همگی از ناحیه ی الطاف الهی است و ما مستقلّ از ذات پروردگار، نمی توانیم به هیچ کمالی نایل شویم. در سوره ی "عَلَق" می خوانیم: "عَلّمَ الإنسانَ ما لَم یَعلَم." یعنی: "خدا به انسان، آنچه را که نمی دانست، آموخت."
وقتی انسان فهمید که هر چه دارد، از فضل خداست، هرگز اعمال خود را بزرگ نخواهد دید. خود و اعمال خود را به حساب نیاوردن، توحید محض است. رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: "در روز قیامت، خدا مرا به خاطر فضل و احسانش به بهشت خواهد بُرد؛ نه به خاطر اعمالم."
اولیای الهی همواره در دعاهایشان از خدا درخواست می کردند که آنها را به خودشان واگذار نکند. یکی از ادعیه ی حضرت زهرا سلام الله علیها این بود: "یا حَیُّ یا قیّوم بِرَحمتِکَ أستَغیث فأغِثنی ولا تَکِلنی إلی نَفسی طَرفَهَ عَینٍ أبداً." یعنی: "ای خدای زنده‌ی پاینده! به رحمت تو پناه می برم. پس مرا دریاب و به اندازه ی یک چشم بر هم زدن، مرا به حال خودم رها مکن!"
تاکنون نظری ثبت نشده است