display result search
- 667
- 1000
- 1000
- 1000
واقعه تبدیل نعمت به کفر، جلسه سوم
سخنرانی آیت الله سید محمدمهدی میرباقری با موضوع «واقعه تبدیل نعمت به کفر»، جلسه سوم، سال 1400
روایات متعددی در باب شفاعت حضرت زهرا سلام الله علیها در صحنه های سخت قیامت نقل شده است.
انبیاء و اوصیاء الهی در این دنیا برای هدایت امت تلاش‌هایی را می‌کنند که همراه با یک سلسله عهدهایی است که خدا از آنها گرفته و بعد از آن عهدها و قرارها به آنها مأموریت هدایت و تطهیر امت را داده است و این هدایت هم فقط موعظه کردن و حرف زدن نیست بلکه باید اقداماتی را انجام دهند و جنگ و صلح هایی را به راه اندازند تا امت در این درگیری ها هدایت و تطهیر شوند.
خداوند در قرآن می فرماید جنگ احد را به راه انداختیم تا قلوب مؤمنین خالص شود و در جای دیگر قرآن آمده است از اموال آنها صدقه بگیر تا تطهیر و تزکیه شوند بنابراین برای امر هدایت باید انبیاء و اولیاء الهی تلاش کنند و زحمت بکشند تا به بار بنشیند.
انبیائی که زحمت کشیدند تا ما را هدایت کنند صحنه‌های سخت دیگری هم پیش روی امت است که باید این امت را از آن صحنه‌ها هم عبور دهند که یکی از آن صحنه ها صحنه قیامت است که خداوند می فرماید مادری که فرزندش را شیر می دهد فرزند خود را فراموش می‌کند و در آن صحنه‌های سخت یکی از کارهایی که اولیاء خدا انجام می‌دهند شفاعت است.
شفاعت از سخت ترین مراحل دستگیری انبیاء و اولیاء الهی است. برای تحقق شفاعت خدای متعال عهدهای سنگینی گرفته و به هر کسی اجازه شفاعت نمی‌دهد و اصلا کسی اجازه صحبت کردن در آن صحنه را ندارد مگر کسانی که خدا به آنها اجازه حرف زدن بدهد و حرف ثواب بزند و در روایت است که امام صادق علیه السلام ذیل این آیه فرمودند به خدا قسم ما هستیم که اجازه حرف زدن در آن صحنه را داریم و در آن صحنه حرف ثواب می‌زنیم.
برای تحقق مقام شفاعت انبیا تلاش خاصی می کردند و پیامبر(ص) برای رسیدن به این مقام عبادات خاصی را انجام می‌دادند و خداوند در قرآن خطاب به پیامبر(ص) می فرماید ما نافله ای را بر تو واجب کردیم تا تو به مقام محمود بررسی و در روایت است که مقام محمود همان مقام شفاعت در روز قیامت است.
در روایت است که پیامبر(ص) بعد از نماز مغرب چیزی می‌خوردند و کاری را انجام می‌دادند و سپس نماز عشا را می‌خواندند و بعد از نماز عشا دیگر با کسی حرف نمی‌زدند و استراحت می‌کردند؛ سپس بعد از مقداری استراحت برمی‌خواستند و 4 رکعت نماز نافله شب می‌خواندند، دوباره استراحت می‌کردند و برمی‌خواستند 4 رکعت دیگر نافله شب می‌خواندند و دوباره مقداری استراحت می‌کردند و می‌خوابیدند و برای بار سوم بلند می‌شدند و 3 رکعت نماز شفع و وتر را می‌خواندند و نافله شب را به نافله صبح و نماز صبح وصل می‌کردند و این کیفیت نماز شب پیامبر(ص) بود.
قرآن می فرماید اولیاء خدا جز برای کسانی که خداوند آنها را بپسندد شفاعت نمی کنند. در روایات زیادی آمده است که آنهایی که خدا می پسندد کسانی هستند که با حضرت همراهی می‌کنند و ایمان به خدا دارند ولی گناهان کبیره انجام نداده اند؛ خداوند تضمین داده که از گناهان صغیره می‌گذرد.
شفاعت مال کسانی است که ایمان به خدا دارند. از اوصاف مؤمن این است که اگر خودش هم کار بدی انجام می دهد از کار بد خود متنفر است و همین ندامت به معنی توبه است و از گناه خود راضی نیست لذا اصرار بر گناه ندارد و اگر دیگری هم کار خوبی انجام می‌دهد کار خیر او را دوست دارد و به همین خاطر مؤمن اگر گناه هم کند خدا گناهش را می‌بخشد زیرا از گناه خوشش نمی‌آید و اهل توبه و استغفار است.
در برخی روایات است که همه محتاج شفاعت هستند و هیچکس بی نیاز از شفاعت نیست. در روایت دیگری آورده شده است که همه اهل محشر را به پیامبر اسلام(ص) ارجاع می‌دهند و همه به محضر رسول خدا می‌آیند و حضرت به سجده می‌افتند و آنقدر سجده خود را طول می‌دهند که خدا می‌فرماید سر بردار و هر که را می‌خواهی شفاعت کن.
شفاعت را ادامه هدایت انبیا است. حضرت زهرا سلام الله علیها در دنیا برای هدایت امت پیامبر(ص) تلاش زیادی کردند و اگر حضرت زهرا سلام الله علیها نبودند سقیفه همه چیز را نابود کرده بود بنابراین برای هدایت ما هم خودشان به میدان آمدند و هم حاضر شدند عاشورا برپا شود.
این سرمایه گذاری برای هدایت در دنیا مقدمه شفاعت در آخرت است و کسانی که با هدایت حضرت زهرا سلام الله علیها در دنیا همراه شدند در روایت است که در آخرت حضرت می آیند و ندا می رسد که همه سرهای خود را پایین بیندازند و حضرت می‌فرمایند می خواهم فرزند خود را همانطور که به شهادت رسیده‌اند ببینند و حقیقت عاشورا در آن صحنه ظاهر می‌شود.
حضرت درآن صحنه یک شکایتی می‌کنند و یک شفاعتی و در روایت دارد که حضرت شروع به شفاعت می‌کنند و حتی اگر کسی در محبت اهل بیت جرعه آبی به کسی داده باشد از او هم نمی‌گذرند و شفاعتش می‌کنند و کار به جایی می‌رسد که همه محشر آرزو می‌کنند ای کاش فاطمی بودند.
روایات متعددی در باب شفاعت حضرت زهرا سلام الله علیها در صحنه های سخت قیامت نقل شده است.
انبیاء و اوصیاء الهی در این دنیا برای هدایت امت تلاش‌هایی را می‌کنند که همراه با یک سلسله عهدهایی است که خدا از آنها گرفته و بعد از آن عهدها و قرارها به آنها مأموریت هدایت و تطهیر امت را داده است و این هدایت هم فقط موعظه کردن و حرف زدن نیست بلکه باید اقداماتی را انجام دهند و جنگ و صلح هایی را به راه اندازند تا امت در این درگیری ها هدایت و تطهیر شوند.
خداوند در قرآن می فرماید جنگ احد را به راه انداختیم تا قلوب مؤمنین خالص شود و در جای دیگر قرآن آمده است از اموال آنها صدقه بگیر تا تطهیر و تزکیه شوند بنابراین برای امر هدایت باید انبیاء و اولیاء الهی تلاش کنند و زحمت بکشند تا به بار بنشیند.
انبیائی که زحمت کشیدند تا ما را هدایت کنند صحنه‌های سخت دیگری هم پیش روی امت است که باید این امت را از آن صحنه‌ها هم عبور دهند که یکی از آن صحنه ها صحنه قیامت است که خداوند می فرماید مادری که فرزندش را شیر می دهد فرزند خود را فراموش می‌کند و در آن صحنه‌های سخت یکی از کارهایی که اولیاء خدا انجام می‌دهند شفاعت است.
شفاعت از سخت ترین مراحل دستگیری انبیاء و اولیاء الهی است. برای تحقق شفاعت خدای متعال عهدهای سنگینی گرفته و به هر کسی اجازه شفاعت نمی‌دهد و اصلا کسی اجازه صحبت کردن در آن صحنه را ندارد مگر کسانی که خدا به آنها اجازه حرف زدن بدهد و حرف ثواب بزند و در روایت است که امام صادق علیه السلام ذیل این آیه فرمودند به خدا قسم ما هستیم که اجازه حرف زدن در آن صحنه را داریم و در آن صحنه حرف ثواب می‌زنیم.
برای تحقق مقام شفاعت انبیا تلاش خاصی می کردند و پیامبر(ص) برای رسیدن به این مقام عبادات خاصی را انجام می‌دادند و خداوند در قرآن خطاب به پیامبر(ص) می فرماید ما نافله ای را بر تو واجب کردیم تا تو به مقام محمود بررسی و در روایت است که مقام محمود همان مقام شفاعت در روز قیامت است.
در روایت است که پیامبر(ص) بعد از نماز مغرب چیزی می‌خوردند و کاری را انجام می‌دادند و سپس نماز عشا را می‌خواندند و بعد از نماز عشا دیگر با کسی حرف نمی‌زدند و استراحت می‌کردند؛ سپس بعد از مقداری استراحت برمی‌خواستند و 4 رکعت نماز نافله شب می‌خواندند، دوباره استراحت می‌کردند و برمی‌خواستند 4 رکعت دیگر نافله شب می‌خواندند و دوباره مقداری استراحت می‌کردند و می‌خوابیدند و برای بار سوم بلند می‌شدند و 3 رکعت نماز شفع و وتر را می‌خواندند و نافله شب را به نافله صبح و نماز صبح وصل می‌کردند و این کیفیت نماز شب پیامبر(ص) بود.
قرآن می فرماید اولیاء خدا جز برای کسانی که خداوند آنها را بپسندد شفاعت نمی کنند. در روایات زیادی آمده است که آنهایی که خدا می پسندد کسانی هستند که با حضرت همراهی می‌کنند و ایمان به خدا دارند ولی گناهان کبیره انجام نداده اند؛ خداوند تضمین داده که از گناهان صغیره می‌گذرد.
شفاعت مال کسانی است که ایمان به خدا دارند. از اوصاف مؤمن این است که اگر خودش هم کار بدی انجام می دهد از کار بد خود متنفر است و همین ندامت به معنی توبه است و از گناه خود راضی نیست لذا اصرار بر گناه ندارد و اگر دیگری هم کار خوبی انجام می‌دهد کار خیر او را دوست دارد و به همین خاطر مؤمن اگر گناه هم کند خدا گناهش را می‌بخشد زیرا از گناه خوشش نمی‌آید و اهل توبه و استغفار است.
در برخی روایات است که همه محتاج شفاعت هستند و هیچکس بی نیاز از شفاعت نیست. در روایت دیگری آورده شده است که همه اهل محشر را به پیامبر اسلام(ص) ارجاع می‌دهند و همه به محضر رسول خدا می‌آیند و حضرت به سجده می‌افتند و آنقدر سجده خود را طول می‌دهند که خدا می‌فرماید سر بردار و هر که را می‌خواهی شفاعت کن.
شفاعت را ادامه هدایت انبیا است. حضرت زهرا سلام الله علیها در دنیا برای هدایت امت پیامبر(ص) تلاش زیادی کردند و اگر حضرت زهرا سلام الله علیها نبودند سقیفه همه چیز را نابود کرده بود بنابراین برای هدایت ما هم خودشان به میدان آمدند و هم حاضر شدند عاشورا برپا شود.
این سرمایه گذاری برای هدایت در دنیا مقدمه شفاعت در آخرت است و کسانی که با هدایت حضرت زهرا سلام الله علیها در دنیا همراه شدند در روایت است که در آخرت حضرت می آیند و ندا می رسد که همه سرهای خود را پایین بیندازند و حضرت می‌فرمایند می خواهم فرزند خود را همانطور که به شهادت رسیده‌اند ببینند و حقیقت عاشورا در آن صحنه ظاهر می‌شود.
حضرت درآن صحنه یک شکایتی می‌کنند و یک شفاعتی و در روایت دارد که حضرت شروع به شفاعت می‌کنند و حتی اگر کسی در محبت اهل بیت جرعه آبی به کسی داده باشد از او هم نمی‌گذرند و شفاعتش می‌کنند و کار به جایی می‌رسد که همه محشر آرزو می‌کنند ای کاش فاطمی بودند.
تاکنون نظری ثبت نشده است