display result search
- 1216
- 1000
- 1000
- 1000
سیر ظهور و تبلور مکتب تشیع از نظر تاریخی، جلسه هفتم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حامد کاشانی با موضوع «سیر ظهور و تبلور مکتب تشیع از نظر تاریخی»، جلسه هفتم، سال 1400
کم کم بعد از جنگ ها، فهم شیعیان(البته به غیر از شیعیان خاص و استثنا) از امیرمومنان رو به افزایش است. وقتی می گوییم تشیع، یعنی شیعه شیعه چه قرنی و چه دهه ای از آن قرن؟ ما شیعیان سنی مذهب داریم بلکه رافضیان سنی مذهب داریم. شیعه دهها تعریف در جاهای مختلف دارد.
ما آنجایی که احاطه علمی نداریم لزومی ندارد در آنجا حب و بغض خودمان را خرج کنیم. باید مواظب حرف زدن های خود باشیم و دچار بی اخلاق نشویم.
در ایام و روزهای آخر عمر شریف رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، پیامبر به خاطر خطرات جریان نفاق، روایات بیشتر و آبداری درباره امیرمومنان به صورت علنی بیان می فرمودند. قبل از این هم رسول اکرم روایات متعددی را بیان فرموده اند، اما در جمع های کم و کوچکتر، اما در این برهه از زمان روایات به صورت علنی تر و در جمع های بزرگتر بیان می شود. و این دندان های منافقان و کینه ورزان را تیزتر می کند و کم کم درگیری شکل جدی به خود می گیرد و منافقان شروع به نامه نگاری و پیمان نامه می شوند که در روایات ما از آن به صحیفه ملعونه نام برده شده است. در طرف منافقان از منزل پیامبر به صورت رسمی سرقت اطلاعات رخ داد.
«وَإِذْ أَسَرَّ النَّبِیُّ إِلَىٰ بَعْضِ أَزْوَاجِهِ حَدِیثًا فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَأَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَیْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَأَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ ۖ فَلَمَّا نَبَّأَهَا بِهِ قَالَتْ مَنْ أَنْبَأَکَ هَٰذَا ۖ قَالَ نَبَّأَنِیَ الْعَلِیمُ الْخَبِیرُ»
وقتی پیغمبر با بعضی زنان خود (یعنی با حفصه راجع به ماریه یا راجع به ریاست ابوبکر و عمر) سخنی به راز گفت و آن زن (چون خیانت کرده و دیگری یعنی عایشه را) بر سرّ پیغمبر آگه ساخت و خدا به رسولش خبر داد او بر آن زن برخی را اظهار کرد و به رویش آورد و برخی را پرده‌داری نمود و اظهار نکرد؛ چون او را از افشاء آن سرّ آگاه ساخت آن زن گفت: رسولا، تو را که واقف ساخت (که من سرّ تو بر کسی فاش کرده‌ام)؟ رسول گفت: مرا خدای دانای آگاه خبر داد.
«إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُمَا ۖ وَإِنْ تَظَاهَرَا عَلَیْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِیلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ ۖ وَالْمَلَائِکَةُ بَعْدَ ذَٰلِکَ ظَهِیرٌ»
اینک اگر هر دو زن به درگاه خدا توبه کنید (رواست که) البته دلهای شما (خلاف رضای پیغمبر) میل کرده است، و اگر با هم بر آزار او اتفاق کنید خدا یار و نگهبان اوست و جبریل امین و مردان صالح با ایمان (یعنی علی علیه السّلام به روایت عامّه و خاصّه) و فرشتگان حق یار و مددکار اویند.
برخورد دو جریان در آنجایی بود که رسول خدا فرمود کاغذ و قلم بیاورید که جریان منافق انحرافی پرده ها را کنار زدند و به صورت خیلی واضح به دشمنی و مخالفت برخاستند.
بعد از رسول خدا طی یک کودتا حکومت به دست نا اهلان افتاد و اینجا بود که شیعه علی در تیرس قرار گرفت. برخی را تکفیر و به عنوان دشمن با آنها جنگیدن و کشتند. اینها با هر کس می جنگیدند، ابتدا برچسب کفر و کافری می زند و لذا در کربلا هم همین رویه را ادامه دادند که داریم با کفار می جنگیدم. و اگر با کفار واقعی می جنگیدند، اینقدر وحشی گری نمی کردند.
کم کم بعد از جنگ ها، فهم شیعیان(البته به غیر از شیعیان خاص و استثنا) از امیرمومنان رو به افزایش است. وقتی می گوییم تشیع، یعنی شیعه شیعه چه قرنی و چه دهه ای از آن قرن؟ ما شیعیان سنی مذهب داریم بلکه رافضیان سنی مذهب داریم. شیعه دهها تعریف در جاهای مختلف دارد.
ما آنجایی که احاطه علمی نداریم لزومی ندارد در آنجا حب و بغض خودمان را خرج کنیم. باید مواظب حرف زدن های خود باشیم و دچار بی اخلاق نشویم.
در ایام و روزهای آخر عمر شریف رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، پیامبر به خاطر خطرات جریان نفاق، روایات بیشتر و آبداری درباره امیرمومنان به صورت علنی بیان می فرمودند. قبل از این هم رسول اکرم روایات متعددی را بیان فرموده اند، اما در جمع های کم و کوچکتر، اما در این برهه از زمان روایات به صورت علنی تر و در جمع های بزرگتر بیان می شود. و این دندان های منافقان و کینه ورزان را تیزتر می کند و کم کم درگیری شکل جدی به خود می گیرد و منافقان شروع به نامه نگاری و پیمان نامه می شوند که در روایات ما از آن به صحیفه ملعونه نام برده شده است. در طرف منافقان از منزل پیامبر به صورت رسمی سرقت اطلاعات رخ داد.
«وَإِذْ أَسَرَّ النَّبِیُّ إِلَىٰ بَعْضِ أَزْوَاجِهِ حَدِیثًا فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَأَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَیْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَأَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ ۖ فَلَمَّا نَبَّأَهَا بِهِ قَالَتْ مَنْ أَنْبَأَکَ هَٰذَا ۖ قَالَ نَبَّأَنِیَ الْعَلِیمُ الْخَبِیرُ»
وقتی پیغمبر با بعضی زنان خود (یعنی با حفصه راجع به ماریه یا راجع به ریاست ابوبکر و عمر) سخنی به راز گفت و آن زن (چون خیانت کرده و دیگری یعنی عایشه را) بر سرّ پیغمبر آگه ساخت و خدا به رسولش خبر داد او بر آن زن برخی را اظهار کرد و به رویش آورد و برخی را پرده‌داری نمود و اظهار نکرد؛ چون او را از افشاء آن سرّ آگاه ساخت آن زن گفت: رسولا، تو را که واقف ساخت (که من سرّ تو بر کسی فاش کرده‌ام)؟ رسول گفت: مرا خدای دانای آگاه خبر داد.
«إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُمَا ۖ وَإِنْ تَظَاهَرَا عَلَیْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلَاهُ وَجِبْرِیلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ ۖ وَالْمَلَائِکَةُ بَعْدَ ذَٰلِکَ ظَهِیرٌ»
اینک اگر هر دو زن به درگاه خدا توبه کنید (رواست که) البته دلهای شما (خلاف رضای پیغمبر) میل کرده است، و اگر با هم بر آزار او اتفاق کنید خدا یار و نگهبان اوست و جبریل امین و مردان صالح با ایمان (یعنی علی علیه السّلام به روایت عامّه و خاصّه) و فرشتگان حق یار و مددکار اویند.
برخورد دو جریان در آنجایی بود که رسول خدا فرمود کاغذ و قلم بیاورید که جریان منافق انحرافی پرده ها را کنار زدند و به صورت خیلی واضح به دشمنی و مخالفت برخاستند.
بعد از رسول خدا طی یک کودتا حکومت به دست نا اهلان افتاد و اینجا بود که شیعه علی در تیرس قرار گرفت. برخی را تکفیر و به عنوان دشمن با آنها جنگیدن و کشتند. اینها با هر کس می جنگیدند، ابتدا برچسب کفر و کافری می زند و لذا در کربلا هم همین رویه را ادامه دادند که داریم با کفار می جنگیدم. و اگر با کفار واقعی می جنگیدند، اینقدر وحشی گری نمی کردند.
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان