display result search
- 793
- 1000
- 1000
- 1000
معارف حسینی - بخش دوم
سخنرانی آیت الله حسین انصاریان با موضوع "معارف حسینی"، بخش دوم، (بار سنگین ظلمت در جدایی از نور حق)، محرم 1399
انسان در دنیا لیاقت و قدرت دارد تا با به کار گرفتن نعمت های خداوند، دنیا و آخرت آبادی را برای خود رقم بزند. این دنیا دنیایی نورانی ست و البته شاید زندگی دنیا با عوارض جسمی مانند بیماری همراه باشد، اما باید بدانیم که روح و جسم دو چیز کاملا مجزا از یکدیگر هستند و احوالاتشان با هم اختلاف دارد. انسان با روح خود به تکامل می رسد و این راه از قبل برای او باز شده و حجت بر او تمام شده است. دنیای نورانی، آخرت نورانی را در بر خواهد داشت. انسان مؤمن همواره با قرآن مأنوس بوده و همین امر موجب بلوغ و کمال او خواهد شد.
در زمان رسول خدا (ص) و صدر اسلام بسیاری از مردم حقیقت و معجزات رسول را با چشم می دیدند اما به ایشان لقب جادوگر می دادند تا خود را از شرایط موجود دور نمایند. اما اگر با چشم دل به او می نگریستند مانند سلمان عاشق و شیفته ی رسول (ص) و تسلیم امر خداوند می شدند. سلمان یک ایرانی بود و راه طولانی را طی کرد تا به دیدار رسول خدا (ص) نائل شود و این شد که ایشان در مورد سلمان فرمودند که سلمان از ما اهل بیت است و این نشان از مقام والای سلمان دارد.
وجود انسان مانند لامپی است که وقتی به برق متصل می شود نورانی می شود، پس ما نیز باید به اصل هدایت متصل شویم تا بتوانیم از نور الهی برخوردار شویم و راه را پیدا کنیم. این نور ابتدا در زمان مرگ و بعد در برزخ و بعد از آن در قیامت به سراغ انسان می آید و او را هدایت می نماید. منبع این نور خود مؤمن بوده و به تعبیری تجلی خود اوست. اما وقتی انسان مؤمن وارد قیامت می شود نور او پیشاپیش او در حرکت است تا راه را روشن نماید. امام حسین (ع) در کربلا به یاران خود فرمود که همانا مرگ مانند پلی است که شما را از دنیا به سوی آخرت می رساند. کسانی که دنیای خوبی دارند همه ی وجودشان همچون کلیدهایی است که درهای رحمت الهی را باز می کند. مردم با دیدن ظاهر انسان های مؤمن هدایت می شوند.
کربلا تقابل زشتی ها و زیبایی ها بود که هر دو آنها در اوج بودند. در کربلا لشگر امام و لشگر دشمن این دو صفت را به خوبی به نمایش گذاشتند.
انسان در دنیا لیاقت و قدرت دارد تا با به کار گرفتن نعمت های خداوند، دنیا و آخرت آبادی را برای خود رقم بزند. این دنیا دنیایی نورانی ست و البته شاید زندگی دنیا با عوارض جسمی مانند بیماری همراه باشد، اما باید بدانیم که روح و جسم دو چیز کاملا مجزا از یکدیگر هستند و احوالاتشان با هم اختلاف دارد. انسان با روح خود به تکامل می رسد و این راه از قبل برای او باز شده و حجت بر او تمام شده است. دنیای نورانی، آخرت نورانی را در بر خواهد داشت. انسان مؤمن همواره با قرآن مأنوس بوده و همین امر موجب بلوغ و کمال او خواهد شد.
در زمان رسول خدا (ص) و صدر اسلام بسیاری از مردم حقیقت و معجزات رسول را با چشم می دیدند اما به ایشان لقب جادوگر می دادند تا خود را از شرایط موجود دور نمایند. اما اگر با چشم دل به او می نگریستند مانند سلمان عاشق و شیفته ی رسول (ص) و تسلیم امر خداوند می شدند. سلمان یک ایرانی بود و راه طولانی را طی کرد تا به دیدار رسول خدا (ص) نائل شود و این شد که ایشان در مورد سلمان فرمودند که سلمان از ما اهل بیت است و این نشان از مقام والای سلمان دارد.
وجود انسان مانند لامپی است که وقتی به برق متصل می شود نورانی می شود، پس ما نیز باید به اصل هدایت متصل شویم تا بتوانیم از نور الهی برخوردار شویم و راه را پیدا کنیم. این نور ابتدا در زمان مرگ و بعد در برزخ و بعد از آن در قیامت به سراغ انسان می آید و او را هدایت می نماید. منبع این نور خود مؤمن بوده و به تعبیری تجلی خود اوست. اما وقتی انسان مؤمن وارد قیامت می شود نور او پیشاپیش او در حرکت است تا راه را روشن نماید. امام حسین (ع) در کربلا به یاران خود فرمود که همانا مرگ مانند پلی است که شما را از دنیا به سوی آخرت می رساند. کسانی که دنیای خوبی دارند همه ی وجودشان همچون کلیدهایی است که درهای رحمت الهی را باز می کند. مردم با دیدن ظاهر انسان های مؤمن هدایت می شوند.
کربلا تقابل زشتی ها و زیبایی ها بود که هر دو آنها در اوج بودند. در کربلا لشگر امام و لشگر دشمن این دو صفت را به خوبی به نمایش گذاشتند.
تاکنون نظری ثبت نشده است