display result search
سخنرانی آیت الله مهدوی کنی پیرامون صدق و کذب.
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَکُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ.
کذب از گناهان کبیره است و در مقابل صدق از حسنات است که خداوند آیات خود را صدق می نامد. بر طبق آیه ی شریفه ی قَالَ اللَّهُ هَذَا یَوْمُ یَنْفَعُ الصَّادِقِینَ صِدْقُهُمْ، چیزی که به مومن نفع می رساند، صدق و درستی و راستی اوست. صدق در ایمان، گفتار و رفتار باید باشد. صدق اعتقادی به معنای، صدق به عالم خارج از ذهن ما، مانند اعتقاد به اسلام و خدا و امامت و هر چیزی که به آن باور داریم و دل می بندیم.
کسی که در تمام مراحل زندگی صدق داشته باشد، صِدیق است.
شخصی که در دوستی ها صدق دارد، صَدیق نامیده می شود.
صِدیقون در ردیف انبیاء قرار می گیرند، این ها تمام جریانات زندگیشان بر پایه صدق و راستی است. کسانی که انعم الله علیهم هستند و گمراه نیستند و از غصب خدا دور می باشند چهار دسته هستند: انبیاء، صدیقین، شهدا، صالحان.
وَکَذلِکَ جَعَلناکُم أُمَّةً وَسَطًا لِتَکونوا شُهَداءَ عَلَى النّاسِ وَیَکونَ الرَّسولُ عَلَیکُم شَهیدًا، این شهدا به معنای شهادت در جنگ نیست، به معنی شهادت در اعمال، شهید و گواه بر اعمال مردم هستند.
صدق و کذب در معنای فلسفی و منطقی، قضیه ی صادقه آن چیزی است که مطابق با واقعه و خارج ذهن باشد و کذب آن چیزی است که مطابق با خارج ذهن نباشد. در معنای فقه و حقوق، چیزی که مطابق با اعتقاد شما باشد صادق است و چیزی که مطابق اعتقاد شما نباشد کاذب است.
در ماه رمضان، یکی از مسائلی که روزه را باطل میکند کذب است. طبق معنای صدق و کذب در فقه و حقوق اگر چیزی که بیان شد، اعتقاد انسان باشد و از اشتباه بودن آن بی خبر باشد، روزه باطل نمی شود و معنای کذب به خود نمی گیرد. اگر در درستی بیانی شک دارد، نباید آن را بازگو کند. در قرآن کریم در سوره ی اسراء آمده است: چیزی که به آن شک داری دنبال نکن زیرا تمام اجزای بدن انسان در قیامت باید پاسخ بدهند.
مرحوم شیخ انصاری می فرمایند: دروغ به چهار دلیل حرام است: اول به دلیل عقل است، دوم به دلیل قرآن، سوم به سنت و روایات رسول الله، چهارم اجماع تمام مومنین است که دروغ حرام است.
اگر دروغ ذاتش قبح باشد، یعنی اگر چیزی ماهیتش زشت و حرام باشد هیچ وقت از ماهیتش خارج نمی شود. در شرایطی که جان و خصوصیت کسی در خطر باشد، دروغ واجب می شود. در این جا هم قبح دارد ولی برای مصلحت بالاتر و هدف بالاتری لزومت دارد.
اگر دروغ نسبی باشد و ضررهای بدی به انسان بزند، باز هم مشکل دارد.
امام صادق (ع) و پیامبر (ص) می فرمایند: مومن دروغ نمی گوید.
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَکُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ.
کذب از گناهان کبیره است و در مقابل صدق از حسنات است که خداوند آیات خود را صدق می نامد. بر طبق آیه ی شریفه ی قَالَ اللَّهُ هَذَا یَوْمُ یَنْفَعُ الصَّادِقِینَ صِدْقُهُمْ، چیزی که به مومن نفع می رساند، صدق و درستی و راستی اوست. صدق در ایمان، گفتار و رفتار باید باشد. صدق اعتقادی به معنای، صدق به عالم خارج از ذهن ما، مانند اعتقاد به اسلام و خدا و امامت و هر چیزی که به آن باور داریم و دل می بندیم.
کسی که در تمام مراحل زندگی صدق داشته باشد، صِدیق است.
شخصی که در دوستی ها صدق دارد، صَدیق نامیده می شود.
صِدیقون در ردیف انبیاء قرار می گیرند، این ها تمام جریانات زندگیشان بر پایه صدق و راستی است. کسانی که انعم الله علیهم هستند و گمراه نیستند و از غصب خدا دور می باشند چهار دسته هستند: انبیاء، صدیقین، شهدا، صالحان.
وَکَذلِکَ جَعَلناکُم أُمَّةً وَسَطًا لِتَکونوا شُهَداءَ عَلَى النّاسِ وَیَکونَ الرَّسولُ عَلَیکُم شَهیدًا، این شهدا به معنای شهادت در جنگ نیست، به معنی شهادت در اعمال، شهید و گواه بر اعمال مردم هستند.
صدق و کذب در معنای فلسفی و منطقی، قضیه ی صادقه آن چیزی است که مطابق با واقعه و خارج ذهن باشد و کذب آن چیزی است که مطابق با خارج ذهن نباشد. در معنای فقه و حقوق، چیزی که مطابق با اعتقاد شما باشد صادق است و چیزی که مطابق اعتقاد شما نباشد کاذب است.
در ماه رمضان، یکی از مسائلی که روزه را باطل میکند کذب است. طبق معنای صدق و کذب در فقه و حقوق اگر چیزی که بیان شد، اعتقاد انسان باشد و از اشتباه بودن آن بی خبر باشد، روزه باطل نمی شود و معنای کذب به خود نمی گیرد. اگر در درستی بیانی شک دارد، نباید آن را بازگو کند. در قرآن کریم در سوره ی اسراء آمده است: چیزی که به آن شک داری دنبال نکن زیرا تمام اجزای بدن انسان در قیامت باید پاسخ بدهند.
مرحوم شیخ انصاری می فرمایند: دروغ به چهار دلیل حرام است: اول به دلیل عقل است، دوم به دلیل قرآن، سوم به سنت و روایات رسول الله، چهارم اجماع تمام مومنین است که دروغ حرام است.
اگر دروغ ذاتش قبح باشد، یعنی اگر چیزی ماهیتش زشت و حرام باشد هیچ وقت از ماهیتش خارج نمی شود. در شرایطی که جان و خصوصیت کسی در خطر باشد، دروغ واجب می شود. در این جا هم قبح دارد ولی برای مصلحت بالاتر و هدف بالاتری لزومت دارد.
اگر دروغ نسبی باشد و ضررهای بدی به انسان بزند، باز هم مشکل دارد.
امام صادق (ع) و پیامبر (ص) می فرمایند: مومن دروغ نمی گوید.
تاکنون نظری ثبت نشده است