display result search
- 3170
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 6 -8 سوره بینه
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره بینه- آیه 6 -8
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَالْمُشْرِکِینَ فِى نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَآ أُوْلَئِکَ هُمْ شَرُّ الْبَرِیَّةِ
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ
ترجمه
همانا کسانى از اهل کتاب و مشرکان که کافر شدند، در آتش دوزخند، در آن جاودانه اند. آنانند بدترین مخلوقات.
بى شک کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده اند آنانند خود بهترین مخلوقات.
کلمه «بَریّة» یا از «بَرى» به معناى خاک و مراد از آن تمام خاکیان از جمله بشر است و یا از «بَرَءَ» به معناى خلق است و «بَریّة» بر وزن فعیلة به معناى مفعولة یعنى مخلوقات است.
در روایاتى از شیعه و سنى نقل شده که پیامبر اکرم به علىّ بن ابیطالب فرمودند: تو و یاران تو خیر البریّة هستید.
مشابه این آیه، در جاى دیگر قرآن چنین آمده است: «انّ شرّ الدّوابّ عند اللّه الصُمّ البُکم الّذین لایعقلون»
دلیل بدترین بودن انسان آن است که رسول و کتاب به سراغش آمده و او حقیقت را مى فهمد ولى به خاطر غرور و تکبر لجاجت مىکند. «کفروا من اهل الکتاب... هم شرّ البریّة»
پیام ها
1- کسى که اسلام را نپذیرد، خواه مشرک باشد، خواه اهل کتاب، کافر است. «انّ الّذین کفروا من اهل الکتاب و المشرکین»
2- سرنوشت اهل کتاب و مشرکان یکى است. «اهل الکتاب و المشرکین فى نار جهنم»
3- گل سر سبد هستى یعنى انسان، به خاطر پشت پا زدن به منطق و بیّنه، بدترین مخلوقات مىشود. «شرّ البریّة»
4- انسان با انتخاب خود جایگاه خود را تعیین مى کند، یا شرّ البریّه و جهنمى، یا خیر البریّه و بهشتى. «کفروا... شرّ البریّة... آمنوا... خیر البریّة»
5 - مقایسه میان کفر و ایمان و پایان کار آنان، بهترین نوع روشنگرى است. «شرّ البریّة - خیر البریّة»
6- رشد یا سقوط دیگر موجودات، محدود است ولى رشد و سقوط انسان، بى نهایت است. «شرّ البریّة - خیر البریّة» (انسان در اثر ایمان و عمل صالح مى تواند حتى از فرشتگان برتر باشد.)
7- بهترین شدن در گرو ایمان است و بدترینها اهل کفرند. (در کلمه «هُم» معناى انحصار است) «اولئک هم شرّ البریّة... هم خیر البریّة»
8 - ایمان به شرطى ثمربخش است که همراه با عمل صالح باشد «آمنوا و عملوا الصالحات» (ولى کفر به تنهایى سبب دوزخ است.)
جَزَآؤُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَآ أَبَداً رَّضِىَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُواْ عَنْهُ ذَ لِکَ لِمَنْ خَشِىَ رَبَّهُ
ترجمه
پاداش آن گروه در نزد پروردگارشان، باغهاى جاودانهاى است که زیر آن نهرها جارى است. (آنان) براى همیشه در بهشت جاودانه اند، خدا از آنان راضى است و آنان نیز از او راضى. این مقام مخصوص کسى است که از پروردگارش خشیت دارد.
«خَشیت» به آن خوفى گفته مى شود که بر اساس تعظیم و عظمت باشد.
این آیه مىفرماید: بهشت مخصوص اهل خشیت است. «ذلک لمن خشى ربّه» و آیهاى دیگر مى فرماید: تنها علما اهل خشیت هستند: «انّما یخشى اللّه من عباده العلماء» پس بهشت مخصوص علما است.
از طرفى مىدانیم که تمام علما و دانشمندان اهل بهشت نیستند. زیرا قرآن بسیارى از دوزخیان را کسانى مى داند که بعد از علم و آگاهى گمراه شدند: «اضلّه اللّه على علم» و همچنین تمام بىسوادان دوزخى نیستند.
پس آن علمى که سبب خشیت مى شود این علم اصطلاحى نیست، بلکه مراد یک فهم طبیعى و الهى است که سبب نورانیّت دل شود.
پیام ها
1- بهشت جسم، باغ و نهر و بهشت روح، رضاى خداوند است. «جنّات عدن... رضى اللّه عنهم»
2- خشیت الهى، سرچشمه عمل به دستورات الهى است. «آمنوا و عملوا الصالحات... جزاؤهم... جنّات... ذلک لمن خشى ربّه»
3- جاودانگى بهشت براى مؤمنان قطعى است.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَالْمُشْرِکِینَ فِى نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَآ أُوْلَئِکَ هُمْ شَرُّ الْبَرِیَّةِ
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ
ترجمه
همانا کسانى از اهل کتاب و مشرکان که کافر شدند، در آتش دوزخند، در آن جاودانه اند. آنانند بدترین مخلوقات.
بى شک کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام داده اند آنانند خود بهترین مخلوقات.
کلمه «بَریّة» یا از «بَرى» به معناى خاک و مراد از آن تمام خاکیان از جمله بشر است و یا از «بَرَءَ» به معناى خلق است و «بَریّة» بر وزن فعیلة به معناى مفعولة یعنى مخلوقات است.
در روایاتى از شیعه و سنى نقل شده که پیامبر اکرم به علىّ بن ابیطالب فرمودند: تو و یاران تو خیر البریّة هستید.
مشابه این آیه، در جاى دیگر قرآن چنین آمده است: «انّ شرّ الدّوابّ عند اللّه الصُمّ البُکم الّذین لایعقلون»
دلیل بدترین بودن انسان آن است که رسول و کتاب به سراغش آمده و او حقیقت را مى فهمد ولى به خاطر غرور و تکبر لجاجت مىکند. «کفروا من اهل الکتاب... هم شرّ البریّة»
پیام ها
1- کسى که اسلام را نپذیرد، خواه مشرک باشد، خواه اهل کتاب، کافر است. «انّ الّذین کفروا من اهل الکتاب و المشرکین»
2- سرنوشت اهل کتاب و مشرکان یکى است. «اهل الکتاب و المشرکین فى نار جهنم»
3- گل سر سبد هستى یعنى انسان، به خاطر پشت پا زدن به منطق و بیّنه، بدترین مخلوقات مىشود. «شرّ البریّة»
4- انسان با انتخاب خود جایگاه خود را تعیین مى کند، یا شرّ البریّه و جهنمى، یا خیر البریّه و بهشتى. «کفروا... شرّ البریّة... آمنوا... خیر البریّة»
5 - مقایسه میان کفر و ایمان و پایان کار آنان، بهترین نوع روشنگرى است. «شرّ البریّة - خیر البریّة»
6- رشد یا سقوط دیگر موجودات، محدود است ولى رشد و سقوط انسان، بى نهایت است. «شرّ البریّة - خیر البریّة» (انسان در اثر ایمان و عمل صالح مى تواند حتى از فرشتگان برتر باشد.)
7- بهترین شدن در گرو ایمان است و بدترینها اهل کفرند. (در کلمه «هُم» معناى انحصار است) «اولئک هم شرّ البریّة... هم خیر البریّة»
8 - ایمان به شرطى ثمربخش است که همراه با عمل صالح باشد «آمنوا و عملوا الصالحات» (ولى کفر به تنهایى سبب دوزخ است.)
جَزَآؤُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَآ أَبَداً رَّضِىَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُواْ عَنْهُ ذَ لِکَ لِمَنْ خَشِىَ رَبَّهُ
ترجمه
پاداش آن گروه در نزد پروردگارشان، باغهاى جاودانهاى است که زیر آن نهرها جارى است. (آنان) براى همیشه در بهشت جاودانه اند، خدا از آنان راضى است و آنان نیز از او راضى. این مقام مخصوص کسى است که از پروردگارش خشیت دارد.
«خَشیت» به آن خوفى گفته مى شود که بر اساس تعظیم و عظمت باشد.
این آیه مىفرماید: بهشت مخصوص اهل خشیت است. «ذلک لمن خشى ربّه» و آیهاى دیگر مى فرماید: تنها علما اهل خشیت هستند: «انّما یخشى اللّه من عباده العلماء» پس بهشت مخصوص علما است.
از طرفى مىدانیم که تمام علما و دانشمندان اهل بهشت نیستند. زیرا قرآن بسیارى از دوزخیان را کسانى مى داند که بعد از علم و آگاهى گمراه شدند: «اضلّه اللّه على علم» و همچنین تمام بىسوادان دوزخى نیستند.
پس آن علمى که سبب خشیت مى شود این علم اصطلاحى نیست، بلکه مراد یک فهم طبیعى و الهى است که سبب نورانیّت دل شود.
پیام ها
1- بهشت جسم، باغ و نهر و بهشت روح، رضاى خداوند است. «جنّات عدن... رضى اللّه عنهم»
2- خشیت الهى، سرچشمه عمل به دستورات الهى است. «آمنوا و عملوا الصالحات... جزاؤهم... جنّات... ذلک لمن خشى ربّه»
3- جاودانگى بهشت براى مؤمنان قطعى است.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است