display result search
- 3958
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 33 سوره انفال
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انفال - آیه 33
وَ مَا کَانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنتَ فِیهِمْ وَ مَا کَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ
ترجمه
و(لى) تا تو در میان مردمى، خداوند بر آن نیست که آنان را عذاب کند، و تا آنان استغفار مى کنند، خداوند عذاب کننده آنان نیست.
با توجّه به اینکه در آیهى بعد، کفّار مکّه به عذاب تهدید شده اند، معلوم مى شود که منظور از نفى عذاب در این آیه، برداشته شدن عذاب عمومى از مسلمانان به برکت وجود شخص پیامبر است، مثل عذابهاى اقوام پیشین، وگرنه اشخاصى در موارد خاصّى گرفتار عذاب الهى شدهاند. مانند عذاب نعمانبن حارث در آیهى قبل.
در احادیث آمده است که خداوند به خاطر وجود برخى افراد پاک و علماى ربّانى، سختى و عذاب را از دیگران برمىدارد. چنانکه در ماجراى قلع و قمع قوم لوط، حضرت ابراهیم به فرشتگان مأمور عذاب گفت: «انّ فیها لوطاً» یعنى آیا با وجود یک مرد خدایى در منطقه، آنجا را نابود مى سازید؟! فرشتگان گفتند: ما مى دانیم که لوط در آنجاست و به او دستور خارج شدن از آنجا را داده ایم. یا حضرت على (ع) پس از رحلت پیامبر فرمود: یکى از دو امان از میان ما رفت، أمن دیگر را که استغفار است حفظ کنید. و یا در روایت مى خوانیم امام رضا (ع) به زکریا ابن آدم فرمود: در شهر قم بمان که خداوند همان گونه که به واسطه امام کاظم (ع) بلا و عذاب را از اهل بغداد برداشت، به واسطه وجود تو نیز بلا را از آن شهر دور مىکند.
پیامبر اکرم فرمودند: مرگ و زندگى من براى شما خیر است؛ در زمان حیاتم خداوند عذاب را از شما بر مىدارد و پس از مرگم نیز با عرضه اعمالتان به من، با استغفار و طلب بخشش من، مشمول خیر مى شوید. «امّا فى مماتى فتعرض علىّ اعمالکم فاستغفر لکم»
نافرمانى و انجام بعضى گناهان، از اسباب نزول بلا و عذاب الهى است، و راه جبران آن توبه و استغفار است. «و ما کان اللّه معذّبهم و هم یستغفرون» چنانکه در دعاى کمیل مى خوانیم: «اللّهم اغفر لى الذنوب الّتى تنزل البلاء» و همان گونه که خداوند در آیهاى دیگر مى فرماید: «و ما کان ربّک لیهلک القرى بظلم و أهلها مصلحون» تا وقتى که مردم اهل صلاح و اصلاح باشند، خداوند آنان را هلاک نمى کند.
پیام ها
1- وجود پیامبر و مردان خدا، مایه امان براى اهل زمین است. «و ما کان اللّه لیعذّبهم و أنت فیهم»
2- استغفار، مانع بلاست. «و ما کان اللّه معذّبهم و هم یستغفرون» (برگشت از کفر و الحاد نیز نوعى استغفار است.)
3- توبه و استغفار، اهمیّت ویژه اى نزد خدا دارد، چنانکه سرنوشت امّتى را نیز تغییر مى دهد. «و ما کان اللّه معذّبهم و هم یستغفرون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَ مَا کَانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنتَ فِیهِمْ وَ مَا کَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ
ترجمه
و(لى) تا تو در میان مردمى، خداوند بر آن نیست که آنان را عذاب کند، و تا آنان استغفار مى کنند، خداوند عذاب کننده آنان نیست.
با توجّه به اینکه در آیهى بعد، کفّار مکّه به عذاب تهدید شده اند، معلوم مى شود که منظور از نفى عذاب در این آیه، برداشته شدن عذاب عمومى از مسلمانان به برکت وجود شخص پیامبر است، مثل عذابهاى اقوام پیشین، وگرنه اشخاصى در موارد خاصّى گرفتار عذاب الهى شدهاند. مانند عذاب نعمانبن حارث در آیهى قبل.
در احادیث آمده است که خداوند به خاطر وجود برخى افراد پاک و علماى ربّانى، سختى و عذاب را از دیگران برمىدارد. چنانکه در ماجراى قلع و قمع قوم لوط، حضرت ابراهیم به فرشتگان مأمور عذاب گفت: «انّ فیها لوطاً» یعنى آیا با وجود یک مرد خدایى در منطقه، آنجا را نابود مى سازید؟! فرشتگان گفتند: ما مى دانیم که لوط در آنجاست و به او دستور خارج شدن از آنجا را داده ایم. یا حضرت على (ع) پس از رحلت پیامبر فرمود: یکى از دو امان از میان ما رفت، أمن دیگر را که استغفار است حفظ کنید. و یا در روایت مى خوانیم امام رضا (ع) به زکریا ابن آدم فرمود: در شهر قم بمان که خداوند همان گونه که به واسطه امام کاظم (ع) بلا و عذاب را از اهل بغداد برداشت، به واسطه وجود تو نیز بلا را از آن شهر دور مىکند.
پیامبر اکرم فرمودند: مرگ و زندگى من براى شما خیر است؛ در زمان حیاتم خداوند عذاب را از شما بر مىدارد و پس از مرگم نیز با عرضه اعمالتان به من، با استغفار و طلب بخشش من، مشمول خیر مى شوید. «امّا فى مماتى فتعرض علىّ اعمالکم فاستغفر لکم»
نافرمانى و انجام بعضى گناهان، از اسباب نزول بلا و عذاب الهى است، و راه جبران آن توبه و استغفار است. «و ما کان اللّه معذّبهم و هم یستغفرون» چنانکه در دعاى کمیل مى خوانیم: «اللّهم اغفر لى الذنوب الّتى تنزل البلاء» و همان گونه که خداوند در آیهاى دیگر مى فرماید: «و ما کان ربّک لیهلک القرى بظلم و أهلها مصلحون» تا وقتى که مردم اهل صلاح و اصلاح باشند، خداوند آنان را هلاک نمى کند.
پیام ها
1- وجود پیامبر و مردان خدا، مایه امان براى اهل زمین است. «و ما کان اللّه لیعذّبهم و أنت فیهم»
2- استغفار، مانع بلاست. «و ما کان اللّه معذّبهم و هم یستغفرون» (برگشت از کفر و الحاد نیز نوعى استغفار است.)
3- توبه و استغفار، اهمیّت ویژه اى نزد خدا دارد، چنانکه سرنوشت امّتى را نیز تغییر مى دهد. «و ما کان اللّه معذّبهم و هم یستغفرون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است