display result search
- 5540
- 1000
- 1000
- 1000
نفسیر آیه 90 سوره مائده
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره مائده - آیه 90
عرب، به شعر و شراب، علاقه شدید داشت، به همین جهت تحریم شراب به صورت تدریجى انجام گرفت. در ابتدا آیه آمد که از خرما و انگور مى توان هم رزق خوب تهیه کرد، هم شرابى مست کننده، در آیه اى دیگر به منافع قمار و شراب و بیشتر بودن گناه آن از منافعش اشاره کرد. بعداً آیه آمد که در حال مستى نماز نخوانید. سپس آیه فوق نازل شد که آن را پلید و عملى شیطان دانسته و دستور اجتناب از آن را صادر کرد.
«خَمر»، به معناى پوشاندن با کلمه «خِمار» از یک ریشه است. به مقنعه زنان خِمار مى گویند، چون موى سر را مى پوشاند. شراب را هم خَمر مى گویند، چون عقل را مى پوشاند.
«مَیسر» از «یُسر»، به معناى آسانى است. چون در قمار، افراد بدون زحمت، پول به دست مى آورند، به آن مَیسر گویند.
کلمه «انصاب» جمع «نُصُب»، به معناى سنگ هایى بوده که اطراف کعبه نصب کرده و روى آن قربانى مى کردند و به آنها تبرّک مى جستند. و یا مراد خود قربانى است که روى سنگ ها ذبح مى کردند. در حدیث مى خوانیم که رسول خدا در معناى انصاب فرمود: چیزى است که مشرکان براى بت ها قربانى مى کنند. «ما ذبحوه لآلهتهم»
«ازلام»، نوعى قرعه کشى و قمار با چوب بوده که در جاهلیّت رواج داشته است.
امام باقر 0ع) درباره خمر فرمود: «کلّ مسکر... اذا اخمر فهو حرام» هر چیزى که انسان را مست کند، حرام است.
رسول خدا فرمود: قمار به هر وسیله اى باشد حتّى گردو، حرام است.
در حدیث آمده است: «شارب الخمر کعابد الوثن» شرابخوار، مثل بت پرست است.
در شراب، هر نوع همکارى در تولید، توزیع و مصرف آن حرام است. امام باقر (ع) از پیامبر نقل مى کند که آن حضرت ده گروه را که به نحوى در شرابخوارى مؤثّرند، لعنت کرد: «غارس ها و حارس ها و عاصرها و شارب ها و ساقی ها و حامل ها و المحمول الیه، بایع ها و مشتری ها و آکل ثمنها» آنکه نهال انگور را مى کارد، آنکه به ثمر مى رساند، سازنده، نوشنده، ساقى، حمل کننده، دریافت کننده، فروشنده و خریدار و هر کس که به نحوى از درآمد آن بهرهمند مى شود، ملعون است.
پیام ها
1- ایمان، با شراب خوارى و قماربازى سازگارى ندارد. «یا ایّها الّذین آمنوا انّما الخمر و المیسر... فاجتنبوه...»
2- شراب و قمار، در ردیف بت پرستى است. «الخمر والمیسر والانصاب» (بنابر اینکه مراد از انصاب، بتها باشد)
3- اسلام از پلیدى ها نهى مى کند. «رجس... فاجتنبوه»
4- نه تنها شراب نخورید، گرد آن هم نروید. «فاجتنبوه»، به جاى آنکه بگوید: «لاتشربوا الخمر».
5 - لقمه حلال و دورى از حرام خوارى، در سعادت و رستگارى انسان مؤثّر است. «فاجتنبوه لعلّکم تفلحون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
عرب، به شعر و شراب، علاقه شدید داشت، به همین جهت تحریم شراب به صورت تدریجى انجام گرفت. در ابتدا آیه آمد که از خرما و انگور مى توان هم رزق خوب تهیه کرد، هم شرابى مست کننده، در آیه اى دیگر به منافع قمار و شراب و بیشتر بودن گناه آن از منافعش اشاره کرد. بعداً آیه آمد که در حال مستى نماز نخوانید. سپس آیه فوق نازل شد که آن را پلید و عملى شیطان دانسته و دستور اجتناب از آن را صادر کرد.
«خَمر»، به معناى پوشاندن با کلمه «خِمار» از یک ریشه است. به مقنعه زنان خِمار مى گویند، چون موى سر را مى پوشاند. شراب را هم خَمر مى گویند، چون عقل را مى پوشاند.
«مَیسر» از «یُسر»، به معناى آسانى است. چون در قمار، افراد بدون زحمت، پول به دست مى آورند، به آن مَیسر گویند.
کلمه «انصاب» جمع «نُصُب»، به معناى سنگ هایى بوده که اطراف کعبه نصب کرده و روى آن قربانى مى کردند و به آنها تبرّک مى جستند. و یا مراد خود قربانى است که روى سنگ ها ذبح مى کردند. در حدیث مى خوانیم که رسول خدا در معناى انصاب فرمود: چیزى است که مشرکان براى بت ها قربانى مى کنند. «ما ذبحوه لآلهتهم»
«ازلام»، نوعى قرعه کشى و قمار با چوب بوده که در جاهلیّت رواج داشته است.
امام باقر 0ع) درباره خمر فرمود: «کلّ مسکر... اذا اخمر فهو حرام» هر چیزى که انسان را مست کند، حرام است.
رسول خدا فرمود: قمار به هر وسیله اى باشد حتّى گردو، حرام است.
در حدیث آمده است: «شارب الخمر کعابد الوثن» شرابخوار، مثل بت پرست است.
در شراب، هر نوع همکارى در تولید، توزیع و مصرف آن حرام است. امام باقر (ع) از پیامبر نقل مى کند که آن حضرت ده گروه را که به نحوى در شرابخوارى مؤثّرند، لعنت کرد: «غارس ها و حارس ها و عاصرها و شارب ها و ساقی ها و حامل ها و المحمول الیه، بایع ها و مشتری ها و آکل ثمنها» آنکه نهال انگور را مى کارد، آنکه به ثمر مى رساند، سازنده، نوشنده، ساقى، حمل کننده، دریافت کننده، فروشنده و خریدار و هر کس که به نحوى از درآمد آن بهرهمند مى شود، ملعون است.
پیام ها
1- ایمان، با شراب خوارى و قماربازى سازگارى ندارد. «یا ایّها الّذین آمنوا انّما الخمر و المیسر... فاجتنبوه...»
2- شراب و قمار، در ردیف بت پرستى است. «الخمر والمیسر والانصاب» (بنابر اینکه مراد از انصاب، بتها باشد)
3- اسلام از پلیدى ها نهى مى کند. «رجس... فاجتنبوه»
4- نه تنها شراب نخورید، گرد آن هم نروید. «فاجتنبوه»، به جاى آنکه بگوید: «لاتشربوا الخمر».
5 - لقمه حلال و دورى از حرام خوارى، در سعادت و رستگارى انسان مؤثّر است. «فاجتنبوه لعلّکم تفلحون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است