display result search
- 6371
- 1000
- 1000
- 1000
عاشورا تا ظهور - جلسه ی دوم
سخنرانی استاد علی اکبر رائفی پور با موضوع عاشورا تا ظهور - جلسه ی دوم
با روی کار آمدن یزید و یزیدیان، سلطنت دوران اعراب جاهلی رونق گرفت و البته متمدن تر از قبل و ثروتمند تر از قبل شد. در این زمان تنها نامی از اسلام حقیقی مانده بود و مردم تنها به ظاهر آن اکتفا می کردند. امام علی (ع) می فرمایند که رسول خدا (ص) بارها به خانواده ی ابوسفیان رحم کرد در صورتی که می دانست آنها خطری جدی برای اسلام هستند. در قرآن بارها آیاتی در مورد قوم یهود نازل شده و در سوره ی بقره خداوند آنها را نفرین کرده است. این موضوع در زیارت عاشورا به روشنی دیده می شود و در این زیارت معروفه، آل سفیان و آل مروان مورد لعن قرار گرفته اند.
مروری بر تاریخ نشان می دهد که این قوم از نسل یهودیان بوده و اتفاق عظیم عاشورا را از سال ها و بلکه قرن ها قبل برنامه ریزی کرده بودند. برای مثال یزید زمانی که سر امام حسین (ع) را در مقابل خود دید با چوب به لب و دندان امام کوبیده و گفت من از فرزندان خَندَف (سیزدهمین جد مادری یزید) نیستم اگر از فرزندان رسول الله (ص) انتقام نگیرم. این امر اشاره به نسل مادری یزید دارد و اینکه در میان یهودیان نسل از مادر منتقل می شود.
این امر در زمان به خلافت رسیدن امام علی (ع) نیز به چشم می خورد و زمانی که شورایی برای تعیین خلیفه دور هم جمع شدند، تعدادشان شش نفر بود که نشان می داد نتیجه حتما و یقینا علی نخواهد بود. در این جمع شش نفره تنها زبیر با علی همراه بود و دیگر افراد همه او را فاقد صلاحیت برای این امر می دانستند.
امام با اینکه می دانست در این جمع رأی نخواهد آورد اما فرمود که من به دو دلیل به این جلسه خواهم رفت، اول اینکه بعدها نگویند که علی خود خواهان خلافت نبود و دیگر اینکه قصد دارم دروغ های آنان را افشا نمایم.
در دوران قبل از اسلام عرب ها روز عاشورا را روزه می گرفتند و برایشان روز مبارکی بود. همچنان که در زیارت عاشورا نیز به این امر اشاره شده است. « و هذا یوم تبرکت به بنو امیة ».
بعد از آمدن اسلام، بنا بر فرمان رسول الله (ص) آنها روزه را به ماه رمضان منتقل کردند. همچنین در کتب اهل سنت آمده که «عاسورا» نام روز مقدس یهودیان است که به آن کیپور نیز می گویند. کیپور یا کپور به معنای کفر و روز کفاره است و آنها در این روز از خداوند طلب بخشش می کردند. بیست و پنج ساعت روزه می گرفتند و امید به بخشش خدا داشتند.
ابوریحان بیرونی در کتاب " التفهیم" می گوید: که آنها در این روز اباعبدالله را کشتند چون روز مبارکی برای یهود بود.
از این اتفاقات برمی آید که ماجرای شهادت امام، ماجرایی از پیش تعیین شده بوده و ارتباطی به اختلاف عقاید امام حسین (ع) و یزید ندارد و بیشتر جنگ بین تفکرات و مقابل خدا ایستادن است.
با روی کار آمدن یزید و یزیدیان، سلطنت دوران اعراب جاهلی رونق گرفت و البته متمدن تر از قبل و ثروتمند تر از قبل شد. در این زمان تنها نامی از اسلام حقیقی مانده بود و مردم تنها به ظاهر آن اکتفا می کردند. امام علی (ع) می فرمایند که رسول خدا (ص) بارها به خانواده ی ابوسفیان رحم کرد در صورتی که می دانست آنها خطری جدی برای اسلام هستند. در قرآن بارها آیاتی در مورد قوم یهود نازل شده و در سوره ی بقره خداوند آنها را نفرین کرده است. این موضوع در زیارت عاشورا به روشنی دیده می شود و در این زیارت معروفه، آل سفیان و آل مروان مورد لعن قرار گرفته اند.
مروری بر تاریخ نشان می دهد که این قوم از نسل یهودیان بوده و اتفاق عظیم عاشورا را از سال ها و بلکه قرن ها قبل برنامه ریزی کرده بودند. برای مثال یزید زمانی که سر امام حسین (ع) را در مقابل خود دید با چوب به لب و دندان امام کوبیده و گفت من از فرزندان خَندَف (سیزدهمین جد مادری یزید) نیستم اگر از فرزندان رسول الله (ص) انتقام نگیرم. این امر اشاره به نسل مادری یزید دارد و اینکه در میان یهودیان نسل از مادر منتقل می شود.
این امر در زمان به خلافت رسیدن امام علی (ع) نیز به چشم می خورد و زمانی که شورایی برای تعیین خلیفه دور هم جمع شدند، تعدادشان شش نفر بود که نشان می داد نتیجه حتما و یقینا علی نخواهد بود. در این جمع شش نفره تنها زبیر با علی همراه بود و دیگر افراد همه او را فاقد صلاحیت برای این امر می دانستند.
امام با اینکه می دانست در این جمع رأی نخواهد آورد اما فرمود که من به دو دلیل به این جلسه خواهم رفت، اول اینکه بعدها نگویند که علی خود خواهان خلافت نبود و دیگر اینکه قصد دارم دروغ های آنان را افشا نمایم.
در دوران قبل از اسلام عرب ها روز عاشورا را روزه می گرفتند و برایشان روز مبارکی بود. همچنان که در زیارت عاشورا نیز به این امر اشاره شده است. « و هذا یوم تبرکت به بنو امیة ».
بعد از آمدن اسلام، بنا بر فرمان رسول الله (ص) آنها روزه را به ماه رمضان منتقل کردند. همچنین در کتب اهل سنت آمده که «عاسورا» نام روز مقدس یهودیان است که به آن کیپور نیز می گویند. کیپور یا کپور به معنای کفر و روز کفاره است و آنها در این روز از خداوند طلب بخشش می کردند. بیست و پنج ساعت روزه می گرفتند و امید به بخشش خدا داشتند.
ابوریحان بیرونی در کتاب " التفهیم" می گوید: که آنها در این روز اباعبدالله را کشتند چون روز مبارکی برای یهود بود.
از این اتفاقات برمی آید که ماجرای شهادت امام، ماجرایی از پیش تعیین شده بوده و ارتباطی به اختلاف عقاید امام حسین (ع) و یزید ندارد و بیشتر جنگ بین تفکرات و مقابل خدا ایستادن است.
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان