display result search
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره حشر- آیه 2
هُوَ الَّذِى أَخْرَجَ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مِن دِیَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ مَا ظَنَنتُمْ أَن یَخْرُجُواْ وَظَنُّواْ أَنَّهُمْ مَّانِعَتُهُمْ حُصُونُهُم مِّنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَیْثُ لَمْ یَحْتَسِبُواْ وَقَذَفَ فِى قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ یُخْرِبُونَ بُیُوتَهُم بِأَیْدِیهِمْ وَأَیْدِى الْمُؤْمِنِینَ فَاعْتَبِرُواْ یَآ أُوْلِى الْأَبْصَارِ
ترجمه
اوست آن که کسانى از اهل کتاب را که کفر ورزیدند براى اولین بار از خانه هایشان بیرون راند، با آنکه شما گمان نداشتید که آنان (با داشتن آن همه قدرت، به آسانى) بیرون روند و خودشان گمان مى کردند که قلعه ها و حصارهایشان آنان را از قهر خدا مانع خواهد شد، امّا قهر خدا از جایى که گمان نمى کردند بر آنان وارد شد و در دلهایشان ترس و وحشت افکند (به گونه اى که) خانه هاى خود را با دست خویش و با دست مؤمنان خراب مى کردند، پس اى صاحبان بصیرت عبرت بگیرید.
کلمه «حشر» به معناى جمع کردن و بیرون راندن از محل سکونت است.
«فاعتبروا» از واژه «عبر» به معناى عبور کردن از ظاهر و رسیدن به باطن است. کلمه «عبارت» به معناى عبور از لفظ و رسیدن به معناست و «تعبیر خواب»، عبور از ظاهر رؤیا به باطن آن است.
سه قبیله از یهودیان به نامهاى بنى نضیر، بنى قریظه و بنى قینقاع به مدینه هجرت کرده و در آن جا ساکن شدند و با پیامبر اکرم پیمان عدم تعرض بستند، امّا بعد از جنگ احُد گروهى از آنان با مشرکان مکّه همراه شد و علیه مسلمانان توطئه کردند، پیامبر آگاه گردید و با آنان برخورد کرد. یکى از بزرگان آنان به نام کعب بن اشرف کشته و میان یهودیان تزلزل ایجاد شد و به قلعه اى پناهنده شدند. مسلمانان با دستور پیامبر قلعه را محاصره کردند. بعد از چند روز محاصره و جنگ، یهودیان پذیرفتند که از مدینه خارج شوند. آنها هنگام رفتن آن مقدار از اموالشان را که توانستند را با خود بردند و آن مقدار که نتوانستند مانند خانه هاى خود را تخریب نمودند تا سالم به دست مسلمانان نیفتد.
در قرآن، بارها ترس در دل دشمن، به عنوان یکى از امدادهاى الهى شمرده شده است، از جمله: «قذف فى قلوبهم الرعب»، «ساُلقى فى قلوب الّذین کفروا الرعب» «سنلقى فى قلوب الّذین کفروا الرعب» آرى، ترس سبب فرار دشمن و پیروزى مسلمانان بدون خونریزى مىشود.
در حدیث مى خوانیم: سه لشکر براى یارى حضرت مهدى (عج) مى آیند، لشکرى از فرشتگان، لشکرى از مؤمنان و ایجاد رعب و وحشت در دل دشمنان.
اندیشه کردن و عبرت گرفتن یک عبادت است، چنانکه در روایات مى خوانیم: «کان اکثر عبادة ابىذر التفکر و الاعتبار»، بیشترین عبادتِ ابوذر، اندیشیدن و عبرت آموختن بود.
نه مِهر الهى در انحصار محاسبات ما است، «یرزقه من حیث لایحتسب» و نه قهر او. «فاتاهم اللّه من حیث لمیحتسبوا»
خداوند در دلها تصرّف مى کند. گاهى آرامش نازل مى کند: «أنزل السّکینة فى قلوب المؤمنین» و گاهى ترس مى افکند. «قذف فى قلوبهم الرعب»
پیام ها
1- قهر خداوند نسبت به یهودیان پیمان شکن کافر، حکیمانه است. «العزیز الحکیم هو الّذى أخرج»
2- نشانه عزّت خداوند، تار و مار شدن یهودیان پیمان شکن و توطئه گر است. «العزیز الحکیم هو الّذى أخرج»
3- تمام پیروزىها را از او بدانیم. «هو الّذى أخرج الّذین کفروا...»
4- حساب توطئه گران اهل کتاب از حساب بقیه آنان جداست. «الّذین کفروامن أهل الکتاب»
5 - تبعید از وطن، یکى از مجارات الهى است. «هو الّذى أخرج... من دیارهم»
6- قدرت هیچ کس و گروهى را پایدار ندانید. «ما ظننتم ان یخرجوا»
7- کیفر کسى که از تعهّدات و پیمانهاى اجتماعى خارج مى شود، آن است که از وطن خارج شود. «ان یخرجوا...»
8 - محاسبات و تجهزات کفّار در برابر اراده الهى، ناکارآمد و بى فایده است. «ظنوا انهم مانعتهم حصونهم»
9- در جنگ و جهاد با کفار، تمام محاسبات نباید بر اساس تجهیزات و امکانات مادى باشد. «فاتاهم اللّه من حیث لم یحتسبوا»
10- تخریب ساختمانهاى دشمن، در مواردى جایز است. «یخربون بیوتهم بایدیهم و أیدى المؤمنین»
11- آنجا که اراده خدا باشد، دوست و دشمن دست به یک کار مى زنند. «یخربون بیوتهم بایدیهم و أیدى المؤمنین»
12- خداوند هم سبب ساز است و هم سبب سوز، ترس را سبب قرار مى دهد و دژها را از سببیّت مىاندازد. «قذف فى قلوبهم الرعب»
13- مطالعه تاریخ، سرگرمى نیست، وسیله عبرت است. «فاعتبروا...» تاریخ، گذرگاه است نه توقّفگاه.
14- استفاده از تاریخ، بصیرت مى خواهد. «فاعتبروا یا أولى الابصار»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
هُوَ الَّذِى أَخْرَجَ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مِن دِیَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ مَا ظَنَنتُمْ أَن یَخْرُجُواْ وَظَنُّواْ أَنَّهُمْ مَّانِعَتُهُمْ حُصُونُهُم مِّنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَیْثُ لَمْ یَحْتَسِبُواْ وَقَذَفَ فِى قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ یُخْرِبُونَ بُیُوتَهُم بِأَیْدِیهِمْ وَأَیْدِى الْمُؤْمِنِینَ فَاعْتَبِرُواْ یَآ أُوْلِى الْأَبْصَارِ
ترجمه
اوست آن که کسانى از اهل کتاب را که کفر ورزیدند براى اولین بار از خانه هایشان بیرون راند، با آنکه شما گمان نداشتید که آنان (با داشتن آن همه قدرت، به آسانى) بیرون روند و خودشان گمان مى کردند که قلعه ها و حصارهایشان آنان را از قهر خدا مانع خواهد شد، امّا قهر خدا از جایى که گمان نمى کردند بر آنان وارد شد و در دلهایشان ترس و وحشت افکند (به گونه اى که) خانه هاى خود را با دست خویش و با دست مؤمنان خراب مى کردند، پس اى صاحبان بصیرت عبرت بگیرید.
کلمه «حشر» به معناى جمع کردن و بیرون راندن از محل سکونت است.
«فاعتبروا» از واژه «عبر» به معناى عبور کردن از ظاهر و رسیدن به باطن است. کلمه «عبارت» به معناى عبور از لفظ و رسیدن به معناست و «تعبیر خواب»، عبور از ظاهر رؤیا به باطن آن است.
سه قبیله از یهودیان به نامهاى بنى نضیر، بنى قریظه و بنى قینقاع به مدینه هجرت کرده و در آن جا ساکن شدند و با پیامبر اکرم پیمان عدم تعرض بستند، امّا بعد از جنگ احُد گروهى از آنان با مشرکان مکّه همراه شد و علیه مسلمانان توطئه کردند، پیامبر آگاه گردید و با آنان برخورد کرد. یکى از بزرگان آنان به نام کعب بن اشرف کشته و میان یهودیان تزلزل ایجاد شد و به قلعه اى پناهنده شدند. مسلمانان با دستور پیامبر قلعه را محاصره کردند. بعد از چند روز محاصره و جنگ، یهودیان پذیرفتند که از مدینه خارج شوند. آنها هنگام رفتن آن مقدار از اموالشان را که توانستند را با خود بردند و آن مقدار که نتوانستند مانند خانه هاى خود را تخریب نمودند تا سالم به دست مسلمانان نیفتد.
در قرآن، بارها ترس در دل دشمن، به عنوان یکى از امدادهاى الهى شمرده شده است، از جمله: «قذف فى قلوبهم الرعب»، «ساُلقى فى قلوب الّذین کفروا الرعب» «سنلقى فى قلوب الّذین کفروا الرعب» آرى، ترس سبب فرار دشمن و پیروزى مسلمانان بدون خونریزى مىشود.
در حدیث مى خوانیم: سه لشکر براى یارى حضرت مهدى (عج) مى آیند، لشکرى از فرشتگان، لشکرى از مؤمنان و ایجاد رعب و وحشت در دل دشمنان.
اندیشه کردن و عبرت گرفتن یک عبادت است، چنانکه در روایات مى خوانیم: «کان اکثر عبادة ابىذر التفکر و الاعتبار»، بیشترین عبادتِ ابوذر، اندیشیدن و عبرت آموختن بود.
نه مِهر الهى در انحصار محاسبات ما است، «یرزقه من حیث لایحتسب» و نه قهر او. «فاتاهم اللّه من حیث لمیحتسبوا»
خداوند در دلها تصرّف مى کند. گاهى آرامش نازل مى کند: «أنزل السّکینة فى قلوب المؤمنین» و گاهى ترس مى افکند. «قذف فى قلوبهم الرعب»
پیام ها
1- قهر خداوند نسبت به یهودیان پیمان شکن کافر، حکیمانه است. «العزیز الحکیم هو الّذى أخرج»
2- نشانه عزّت خداوند، تار و مار شدن یهودیان پیمان شکن و توطئه گر است. «العزیز الحکیم هو الّذى أخرج»
3- تمام پیروزىها را از او بدانیم. «هو الّذى أخرج الّذین کفروا...»
4- حساب توطئه گران اهل کتاب از حساب بقیه آنان جداست. «الّذین کفروامن أهل الکتاب»
5 - تبعید از وطن، یکى از مجارات الهى است. «هو الّذى أخرج... من دیارهم»
6- قدرت هیچ کس و گروهى را پایدار ندانید. «ما ظننتم ان یخرجوا»
7- کیفر کسى که از تعهّدات و پیمانهاى اجتماعى خارج مى شود، آن است که از وطن خارج شود. «ان یخرجوا...»
8 - محاسبات و تجهزات کفّار در برابر اراده الهى، ناکارآمد و بى فایده است. «ظنوا انهم مانعتهم حصونهم»
9- در جنگ و جهاد با کفار، تمام محاسبات نباید بر اساس تجهیزات و امکانات مادى باشد. «فاتاهم اللّه من حیث لم یحتسبوا»
10- تخریب ساختمانهاى دشمن، در مواردى جایز است. «یخربون بیوتهم بایدیهم و أیدى المؤمنین»
11- آنجا که اراده خدا باشد، دوست و دشمن دست به یک کار مى زنند. «یخربون بیوتهم بایدیهم و أیدى المؤمنین»
12- خداوند هم سبب ساز است و هم سبب سوز، ترس را سبب قرار مى دهد و دژها را از سببیّت مىاندازد. «قذف فى قلوبهم الرعب»
13- مطالعه تاریخ، سرگرمى نیست، وسیله عبرت است. «فاعتبروا...» تاریخ، گذرگاه است نه توقّفگاه.
14- استفاده از تاریخ، بصیرت مى خواهد. «فاعتبروا یا أولى الابصار»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است