display result search
- 1511
- 1000
- 1000
- 1000
شخصیت امام حسن مجتبی (علیه السلام) - ویژه ی ولادت
سخنرانی آیت الله جعفر سبحانی با موضوع شخصیت امام حسن مجتبی (ع) - ویژه ی ولادت
بنا بر روایات امام حسن (ع) هرگاه می خواستند با فرزندان خود صحبت کنند در ابتدا به آنها شخصیت داده و از تحقیر کردن آنها خودداری می کردند. این به ما نشان می دهد که باید با کودکان ار سنین پایین با احترام برخورد کرد تا در بزرگسالی این رفتار را از آنها ببینیم. امام معتقد بودند که شاید این ها در آینده صاحب مقامی شوند و جایگاهی بزرگ داشته باشند و در ادامه امام به آموختن علم سفارش می کردند.
زندگانی امام حسن (ع) را در سه بخش می توان تقسیم کرد :
1. هفت سال از سال های ابتدایی زندگانی ایشان در محضر رسول خدا (ص) گذشت. رسول خدا (ص) همواره در این زمان ایشان را مورد محبت خود قرار می دادند.
2. سی سال از زندگانی امام در کنار پدر بزرگوارشان امام علی (ع) گذشت. ایشان در این مدت مسئولیت های بسیاری را تجربه کردند که در تاریخ کمتر به آن اشاره شده است.
3. خلافت دوران دیگری از زندگی ایشان بود. صبر و بردباری یکی از صفات ایشان بود که حتی دشمنان ایشان نیز بر آن واقف بودند. صلح امام حسن (ع) با معاویه نیز یکی از اتفاقات مهم زندگانی ایشان بود. ایشان برای مصلحت اسلام و مسلمین حاضر شدند این امر را بپذیرند. این صلح با شرایطی همراه بود که معاویه بعد از آن آنها را زیر پا گذاشت. به عبارتی این صلح بر امام تحمیل شد و ایشان به اجبار آن را پذیرفتند. هرگاه فرماندهان لشکری خائن شوند، رهبر نخواهد توانست به تنهایی جلو برود و موفق شود.
لشکریان امام حسن (ع) نیز این چنین بودند و یکنواخت و یکپارچه نبودنِ آنها بزرگترین لطمه را به امام زد. عده ای از آنها تنها برای جمع آوری غنائم جنگی حاضر شده بودند در کنار او قرار گیرند. عده ای دیگر نیز از خوارج بودند که در زمان امام علی (ع) شناخته شده بودند. در کنار آنها عده ای نیز شکاک و یا خسته و تنبل بودند و همه ی این امور باعث شد تا امام صلح را بر جنگ ترجیح دهند. امام با این صلح چهره ی واقعی معاویه و دوستدارانش را برای مردم روشن کرد و آنان را به مردم شناساند.
بنا بر روایات امام حسن (ع) هرگاه می خواستند با فرزندان خود صحبت کنند در ابتدا به آنها شخصیت داده و از تحقیر کردن آنها خودداری می کردند. این به ما نشان می دهد که باید با کودکان ار سنین پایین با احترام برخورد کرد تا در بزرگسالی این رفتار را از آنها ببینیم. امام معتقد بودند که شاید این ها در آینده صاحب مقامی شوند و جایگاهی بزرگ داشته باشند و در ادامه امام به آموختن علم سفارش می کردند.
زندگانی امام حسن (ع) را در سه بخش می توان تقسیم کرد :
1. هفت سال از سال های ابتدایی زندگانی ایشان در محضر رسول خدا (ص) گذشت. رسول خدا (ص) همواره در این زمان ایشان را مورد محبت خود قرار می دادند.
2. سی سال از زندگانی امام در کنار پدر بزرگوارشان امام علی (ع) گذشت. ایشان در این مدت مسئولیت های بسیاری را تجربه کردند که در تاریخ کمتر به آن اشاره شده است.
3. خلافت دوران دیگری از زندگی ایشان بود. صبر و بردباری یکی از صفات ایشان بود که حتی دشمنان ایشان نیز بر آن واقف بودند. صلح امام حسن (ع) با معاویه نیز یکی از اتفاقات مهم زندگانی ایشان بود. ایشان برای مصلحت اسلام و مسلمین حاضر شدند این امر را بپذیرند. این صلح با شرایطی همراه بود که معاویه بعد از آن آنها را زیر پا گذاشت. به عبارتی این صلح بر امام تحمیل شد و ایشان به اجبار آن را پذیرفتند. هرگاه فرماندهان لشکری خائن شوند، رهبر نخواهد توانست به تنهایی جلو برود و موفق شود.
لشکریان امام حسن (ع) نیز این چنین بودند و یکنواخت و یکپارچه نبودنِ آنها بزرگترین لطمه را به امام زد. عده ای از آنها تنها برای جمع آوری غنائم جنگی حاضر شده بودند در کنار او قرار گیرند. عده ای دیگر نیز از خوارج بودند که در زمان امام علی (ع) شناخته شده بودند. در کنار آنها عده ای نیز شکاک و یا خسته و تنبل بودند و همه ی این امور باعث شد تا امام صلح را بر جنگ ترجیح دهند. امام با این صلح چهره ی واقعی معاویه و دوستدارانش را برای مردم روشن کرد و آنان را به مردم شناساند.
تاکنون نظری ثبت نشده است