display result search
- 2572
- 1000
- 1000
- 1000
بهره مندی از امام زمان در دوره های مختلف غیبت و ظهور
سخنرانی حجةالاسلام والمسلمین میرباقری با موضوع "بهره مندی از امام زمان در دوره های مختلف غیبت و ظهور "، 1394
در باب وجود مقدس امام زمان (عج) زیاد صحبت شده است ولی هرچه به این موضوع پرداخته شود کم هست؛ زیرا که طریق زندگی ما به خدای متعال و راه بندگی، وجود مقدس امام زمان (عج) است. اگر کسی به امام نزدیک شود در واقع از سرچشمه توحید و اصلی ترین منبع معرفت استفاده کرده است. حالا سخن این است که با فرض غیبت ظاهری امام عصر (عج)، آیا راهی برای استفاده از امام وجود دارد؟
مقدمتاً دو نکته را اشاره می کنیم: اول اینکه یک سلسله خصوصیات در ائمه (ع) هست که در آن هیچ تفاوتی بین امام حیّ و امامی که در قید حیات نیست، وجود ندارد. در زیارت جامعه کبیره در هر سلامی که به امام (ع) می دهیم، از همان شأنِ امام اجابتی می گردد. به تعبیر دیگر ائمه (ع) ابواب الله هستند یعنی هرکسی بخواهد وارد وادی توحید بشود، باید از وادی ولایت بگذرد. مشیت الهی به این تعلق گرفته که راه رسیدن به خدا از طریق ائمه باشد. هر حقیقتی از حقایق توحید به کسی عطا شود - از صدر تا ذیل - همه و همه حتی انبیاء و اولیاء به وسیله اهل بیت (ع) است. اینکه به امام علی (ع) «امیرالمؤمنین» گفته می شود، به این دلیل است که علم، معرفت، حقایق و حقانیت به هر مؤمنی که برسد به واسطه امیرالمؤمنین است. اینکه می گوییم ائمه ابواب الله هستند، یعنی شئونی و مقامی نزد خداوند دارند؛ هر مقامی از مقامات ائمه (ع) یک راه به سوی خداست. انسان وقتی رو به امام می ایستد و سلام به ائمه می دهد، در واقع هر شأنی از شئون امام را مخاطب قرار می دهد و به اون شأن سلام می کند و در مقابل آن تواضع می کند، و از همان شأن امام بابی به سوی انسان باز می شود. و راهش این است که انسان مورد امتحان قرار می گیرد و سپس بابی برای او باز می شود. انسان باید خاضعانه و خاشعانه وارد شود. خانه های انبیاء (ع) بیوت نبوت است و همه خانه های انبیاء به خانه پیامبر اسلام منتهی می شود. این مسئله اختصاص به امام حاضر ندارد، بلکه در مقابل همه ائمه (ع) چنین است.
و اما نکته دوم این است که امام زمان (ع) به سه معنا در حال غیبت است: معنای اول غیبتشان این است که جسمشان در میان ما غائب است. آنچه از نظر بزرگان شیعه بوده و هست این است که امام زمان (عج) در قالب بشر زندگی می کنند. ولی در عین اینکه در قالب بشر هستند، به لحاظ جسمی از ما پنهان اند و این کار دشواری برای امام نیست.
معنای دیگر غیبت که اختصاص به امام زمان ندارد این است که حقیقت ولایت امام (ع) در حجاب رفته است و این حقیقتی که در حجاب رفته است باید ظاهر شود. مسئله واضح است. یک روایت است ذیل آیه « وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى، وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى»: کلمه « یَغْشَى» اشاره به دولت اصحاب سقیفه دارد؛ حجابی بر روی ولایت امیرالمؤمنین افتاد و پنهان شد. «نهار» زمان ظهور امام زمان (عج) است که در آن زمان ولایت امام علی (ع) آشکار می شود. این همان است که در روایات تعبیر شده که چگونه مردم از امام در زمان غیبت استفاده می کنند؛ مانند خورشید پشت پرده.
آن حجابی که بر ولایت امام افتاده است، در واقع ولایت دشمنان است که حجابِ ولایت حقیقی شده است. ما در دوران احجتاب هستیم لذا معارف و حقیقت قرآن و حقیقت ولایت و دین در حجاب است. در این حجاب هم، امکان استفاده از امام هست و می توان به نور امام رسید. خدای متعال در آیه 40 سوره نور از ظلمات و تاریکی های ظلمانی در عمق یک دریای عمیق موّاج صحبت می کند. «یغشاه موج» دریای عمیقی است که موجی رویش آمده است و در ورای این موج، موج دیگری است. تاریکی روی تاریکی. این را حضرت به وقایعی که بعد از وجود مقدس پیامبر (ص) افتاد تعبیر کردند. و ما الان در دورانی هستیم که مؤمن از حقایق وجودی، سرمایه ها و مقامات خودش هم غافل است. با جریان سقیفه، بعد از سقیفه، بنی امیه و بنی عباس این ظلمت اتفاق افتاد و تاریکی همه جا را فرا گرفته است. در این ظلمت تنها راه هدایت نوری است که خدای متعال برای انسان قرار داده است. این نور، امام زمان (عج) و ائمه (ع) از نسل حضرت زهرا (س) هستند و با این نور می توانیم از این ظلمات عبور کنیم. اگر کسی در این تاریکی دستش به امام نرسد، نتیجه آن دوری از اهل بیت و خلود در ظلمات است. اگر انسان از امام غافل شود، آن گاه می فهمد که در این ظلمات «بی امام راه رفتن» یعنی چه. بنابراین فضای ظلمات و تاریکی وجود دارد که ممکن است در این تاریکی شعاعی از امام به دل ها برسد ولی تا این شب هست، دوران غیبت هست. دین با امام ظاهر می شود و الان دین در حجاب است. ما شیرینی بندگی را می چشیم اما بصورت جزئی. خورشید طلوع کرده است ولی از این تعبیرِ به ظهور جزئی می کنند، یعنی شب تاریک عالم به پایان نرسیده است – اما عده ای در این شب تاریک به امام رسیده اند. بنابراین در معنای دوم غیبت، «ظهور امام زمان» یعنی این خورشید وسط آسمان می آید و پرده کنار می رود و ولایت امام بدون پرده در عالم ظهور پیدا می کند.
سومین غیبتی که برای امام زمان هست و اختصاص به امام زمان دارد این است که امام زمان (عج) آن معجزه غیبی هستند که خدای متعال برای نبی اکرم قرار داده است و وقتی حضرت ظهور می کنند، آن معجزه آشکار می شود و نبوت نبی اکرم در عالم محقق می گردد. وقتی انسان، مؤمن به غیب شد، سیرش از عالم طبیعت به بیرون می رود و هدایت قرآن او را به عوالم غیب می برد. انسان با نور قرآن، غیب عالم را می بیند. «غیب» چیست؟ قیامت هست. خدای متعال هست. اما طبق یکی از معانی که حضرت در معانی الاخبار فرمودند، غیب یعنی امام زمان. آن آیه غیبی که خدا به پیامبر داده است، امام زمان است و وقتی ظاهر می شود نبوت پیامبر محقق می شود. او عصای غیبی نبی اکرم است.
پس غیبت سه معنا دارد. یعنی امام در بین ما هستند و جسمشان از ما پنهان است. خدا لطف می کند و حضرت آشکار می شود و همه می توانند هر وقت که بخواهند ایشان را ببینند و فاصله مانع نیست. ولی در قیامت دوباره مؤمنین کامل رجعت می کنند و به دنیا بر می گردند، زیرا وقتی امام زمان ظهور می کند، حقایقی در این عالم اتفاق می افتد که آن مؤمنین دوباره باز می گردند تا به تکامل برسند.
مهم ترین آمادگی این است که طبق روایات «مستشهد» و طالب شهادت باشیم؛ آن کسی که طالب شهادت است چه به شهادت برسد یا نرسد به مقام شهدا می رسد و رستگار می شود. رسیدن به این مقام، انجام واجبات و ترک محرمات می خواهد و بدون مجاهدت، انسان نمی تواند با امام همراه شود. در کنار این ها یکی از عبادات مهمی که ما را برای این کار آماده می کند، ادای حقوق مردم است. اگر حقوق روی دوش ما باشد، مانع رسیدن به حضرت می گرددد. باید حقوق را ادا کنیم و تلاش نمائیم که اگر حقی است که نمی توانیم بدهیم با استغفار، دعا، اذکار و با التماس کردن از خدا بخواهیم که آن را جبران کند. گریه کردن بر امام حسین (ع) ما را برای اینکه در رکاب امام زمان (عج) قرار بگیریم آماده می کند.
در باب وجود مقدس امام زمان (عج) زیاد صحبت شده است ولی هرچه به این موضوع پرداخته شود کم هست؛ زیرا که طریق زندگی ما به خدای متعال و راه بندگی، وجود مقدس امام زمان (عج) است. اگر کسی به امام نزدیک شود در واقع از سرچشمه توحید و اصلی ترین منبع معرفت استفاده کرده است. حالا سخن این است که با فرض غیبت ظاهری امام عصر (عج)، آیا راهی برای استفاده از امام وجود دارد؟
مقدمتاً دو نکته را اشاره می کنیم: اول اینکه یک سلسله خصوصیات در ائمه (ع) هست که در آن هیچ تفاوتی بین امام حیّ و امامی که در قید حیات نیست، وجود ندارد. در زیارت جامعه کبیره در هر سلامی که به امام (ع) می دهیم، از همان شأنِ امام اجابتی می گردد. به تعبیر دیگر ائمه (ع) ابواب الله هستند یعنی هرکسی بخواهد وارد وادی توحید بشود، باید از وادی ولایت بگذرد. مشیت الهی به این تعلق گرفته که راه رسیدن به خدا از طریق ائمه باشد. هر حقیقتی از حقایق توحید به کسی عطا شود - از صدر تا ذیل - همه و همه حتی انبیاء و اولیاء به وسیله اهل بیت (ع) است. اینکه به امام علی (ع) «امیرالمؤمنین» گفته می شود، به این دلیل است که علم، معرفت، حقایق و حقانیت به هر مؤمنی که برسد به واسطه امیرالمؤمنین است. اینکه می گوییم ائمه ابواب الله هستند، یعنی شئونی و مقامی نزد خداوند دارند؛ هر مقامی از مقامات ائمه (ع) یک راه به سوی خداست. انسان وقتی رو به امام می ایستد و سلام به ائمه می دهد، در واقع هر شأنی از شئون امام را مخاطب قرار می دهد و به اون شأن سلام می کند و در مقابل آن تواضع می کند، و از همان شأن امام بابی به سوی انسان باز می شود. و راهش این است که انسان مورد امتحان قرار می گیرد و سپس بابی برای او باز می شود. انسان باید خاضعانه و خاشعانه وارد شود. خانه های انبیاء (ع) بیوت نبوت است و همه خانه های انبیاء به خانه پیامبر اسلام منتهی می شود. این مسئله اختصاص به امام حاضر ندارد، بلکه در مقابل همه ائمه (ع) چنین است.
و اما نکته دوم این است که امام زمان (ع) به سه معنا در حال غیبت است: معنای اول غیبتشان این است که جسمشان در میان ما غائب است. آنچه از نظر بزرگان شیعه بوده و هست این است که امام زمان (عج) در قالب بشر زندگی می کنند. ولی در عین اینکه در قالب بشر هستند، به لحاظ جسمی از ما پنهان اند و این کار دشواری برای امام نیست.
معنای دیگر غیبت که اختصاص به امام زمان ندارد این است که حقیقت ولایت امام (ع) در حجاب رفته است و این حقیقتی که در حجاب رفته است باید ظاهر شود. مسئله واضح است. یک روایت است ذیل آیه « وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى، وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى»: کلمه « یَغْشَى» اشاره به دولت اصحاب سقیفه دارد؛ حجابی بر روی ولایت امیرالمؤمنین افتاد و پنهان شد. «نهار» زمان ظهور امام زمان (عج) است که در آن زمان ولایت امام علی (ع) آشکار می شود. این همان است که در روایات تعبیر شده که چگونه مردم از امام در زمان غیبت استفاده می کنند؛ مانند خورشید پشت پرده.
آن حجابی که بر ولایت امام افتاده است، در واقع ولایت دشمنان است که حجابِ ولایت حقیقی شده است. ما در دوران احجتاب هستیم لذا معارف و حقیقت قرآن و حقیقت ولایت و دین در حجاب است. در این حجاب هم، امکان استفاده از امام هست و می توان به نور امام رسید. خدای متعال در آیه 40 سوره نور از ظلمات و تاریکی های ظلمانی در عمق یک دریای عمیق موّاج صحبت می کند. «یغشاه موج» دریای عمیقی است که موجی رویش آمده است و در ورای این موج، موج دیگری است. تاریکی روی تاریکی. این را حضرت به وقایعی که بعد از وجود مقدس پیامبر (ص) افتاد تعبیر کردند. و ما الان در دورانی هستیم که مؤمن از حقایق وجودی، سرمایه ها و مقامات خودش هم غافل است. با جریان سقیفه، بعد از سقیفه، بنی امیه و بنی عباس این ظلمت اتفاق افتاد و تاریکی همه جا را فرا گرفته است. در این ظلمت تنها راه هدایت نوری است که خدای متعال برای انسان قرار داده است. این نور، امام زمان (عج) و ائمه (ع) از نسل حضرت زهرا (س) هستند و با این نور می توانیم از این ظلمات عبور کنیم. اگر کسی در این تاریکی دستش به امام نرسد، نتیجه آن دوری از اهل بیت و خلود در ظلمات است. اگر انسان از امام غافل شود، آن گاه می فهمد که در این ظلمات «بی امام راه رفتن» یعنی چه. بنابراین فضای ظلمات و تاریکی وجود دارد که ممکن است در این تاریکی شعاعی از امام به دل ها برسد ولی تا این شب هست، دوران غیبت هست. دین با امام ظاهر می شود و الان دین در حجاب است. ما شیرینی بندگی را می چشیم اما بصورت جزئی. خورشید طلوع کرده است ولی از این تعبیرِ به ظهور جزئی می کنند، یعنی شب تاریک عالم به پایان نرسیده است – اما عده ای در این شب تاریک به امام رسیده اند. بنابراین در معنای دوم غیبت، «ظهور امام زمان» یعنی این خورشید وسط آسمان می آید و پرده کنار می رود و ولایت امام بدون پرده در عالم ظهور پیدا می کند.
سومین غیبتی که برای امام زمان هست و اختصاص به امام زمان دارد این است که امام زمان (عج) آن معجزه غیبی هستند که خدای متعال برای نبی اکرم قرار داده است و وقتی حضرت ظهور می کنند، آن معجزه آشکار می شود و نبوت نبی اکرم در عالم محقق می گردد. وقتی انسان، مؤمن به غیب شد، سیرش از عالم طبیعت به بیرون می رود و هدایت قرآن او را به عوالم غیب می برد. انسان با نور قرآن، غیب عالم را می بیند. «غیب» چیست؟ قیامت هست. خدای متعال هست. اما طبق یکی از معانی که حضرت در معانی الاخبار فرمودند، غیب یعنی امام زمان. آن آیه غیبی که خدا به پیامبر داده است، امام زمان است و وقتی ظاهر می شود نبوت پیامبر محقق می شود. او عصای غیبی نبی اکرم است.
پس غیبت سه معنا دارد. یعنی امام در بین ما هستند و جسمشان از ما پنهان است. خدا لطف می کند و حضرت آشکار می شود و همه می توانند هر وقت که بخواهند ایشان را ببینند و فاصله مانع نیست. ولی در قیامت دوباره مؤمنین کامل رجعت می کنند و به دنیا بر می گردند، زیرا وقتی امام زمان ظهور می کند، حقایقی در این عالم اتفاق می افتد که آن مؤمنین دوباره باز می گردند تا به تکامل برسند.
مهم ترین آمادگی این است که طبق روایات «مستشهد» و طالب شهادت باشیم؛ آن کسی که طالب شهادت است چه به شهادت برسد یا نرسد به مقام شهدا می رسد و رستگار می شود. رسیدن به این مقام، انجام واجبات و ترک محرمات می خواهد و بدون مجاهدت، انسان نمی تواند با امام همراه شود. در کنار این ها یکی از عبادات مهمی که ما را برای این کار آماده می کند، ادای حقوق مردم است. اگر حقوق روی دوش ما باشد، مانع رسیدن به حضرت می گرددد. باید حقوق را ادا کنیم و تلاش نمائیم که اگر حقی است که نمی توانیم بدهیم با استغفار، دعا، اذکار و با التماس کردن از خدا بخواهیم که آن را جبران کند. گریه کردن بر امام حسین (ع) ما را برای اینکه در رکاب امام زمان (عج) قرار بگیریم آماده می کند.
تاکنون نظری ثبت نشده است