display result search
- 1453
- 1000
- 1000
- 1000
شرح دعای مکارم الاخلاق (بخش سوم)
سخنرانی حجت الاسلام محمدتقی فلسفی با موضوع شرح دعای مکارم الاخلاق (بخش سوم)
امام سجاد (ع) در دعای مکارم الاخلاق به خداوند می فرمایند : «بارالها به من حیاتی راحت و گذرانی خالی از مشقت بده و در زندگی من رنج بسیار قرار مده.»
در جمله ی اول اشاره به زندگی راحت می شود اما باید گفت که به طور کلی دنیا جای راحتی و آسایش انسان نیست. زندگی دنیا همواره با رنج و درد همراه است و این امر برای هر کس به شکلی رخ می نماید. خداوند می فرمایند که ما انسان را در بلا قرار دادیم و خانه ی دنیا جایی است که انسان با مصائب روبرو خواهد شد. پس چه خوب است که در این مدت به دنبال کسب رضای الهی باشد تا کمی راحت تر روزگار بگذراند. انسان در طول زندگی خود باید در طلب چیزی باشد که خدا آن را حلال کرده است و گستردگی مالش را از راه حلال انجام دهد. اگر چنین نباشد جمع کننده ی ثروت در دنیا به دنبال چیز پوچی می گردد که در نهایت به هیچ کاری نمی آید. در این دنیا دو دسته از مردم وجود دارند اول کسی که مال ندارد و دوم کسی که می ترسد آنچه دارد به دست دیگری بیفتد بنا براین بهتر است که انسان تا جایی که می تواند از تشریفات به دور باشد و در خرج و مخارج زندگی حد تعادل را رعایت نماید و و تمرین کند تا برای چیزی که از دستش رفته افسوس نخورد.
امام در جمله ی دوم می فرمایند که خداوندا مصائب دائم و همیشگی را از من دور کن. چرا که این امر موجب می شود تا انسان همواره آزرده خاطر باشد اما اگر در بین مصائبش فاصله ای وجود داشته باشد بهتر می توان آن را پذیرفت. گاهی فراموشی به انسان در این امر کمک می کند و موجب بهتر شدن حالش خواهد شد.
امام سجاد (ع) در دعای مکارم الاخلاق به خداوند می فرمایند : «بارالها به من حیاتی راحت و گذرانی خالی از مشقت بده و در زندگی من رنج بسیار قرار مده.»
در جمله ی اول اشاره به زندگی راحت می شود اما باید گفت که به طور کلی دنیا جای راحتی و آسایش انسان نیست. زندگی دنیا همواره با رنج و درد همراه است و این امر برای هر کس به شکلی رخ می نماید. خداوند می فرمایند که ما انسان را در بلا قرار دادیم و خانه ی دنیا جایی است که انسان با مصائب روبرو خواهد شد. پس چه خوب است که در این مدت به دنبال کسب رضای الهی باشد تا کمی راحت تر روزگار بگذراند. انسان در طول زندگی خود باید در طلب چیزی باشد که خدا آن را حلال کرده است و گستردگی مالش را از راه حلال انجام دهد. اگر چنین نباشد جمع کننده ی ثروت در دنیا به دنبال چیز پوچی می گردد که در نهایت به هیچ کاری نمی آید. در این دنیا دو دسته از مردم وجود دارند اول کسی که مال ندارد و دوم کسی که می ترسد آنچه دارد به دست دیگری بیفتد بنا براین بهتر است که انسان تا جایی که می تواند از تشریفات به دور باشد و در خرج و مخارج زندگی حد تعادل را رعایت نماید و و تمرین کند تا برای چیزی که از دستش رفته افسوس نخورد.
امام در جمله ی دوم می فرمایند که خداوندا مصائب دائم و همیشگی را از من دور کن. چرا که این امر موجب می شود تا انسان همواره آزرده خاطر باشد اما اگر در بین مصائبش فاصله ای وجود داشته باشد بهتر می توان آن را پذیرفت. گاهی فراموشی به انسان در این امر کمک می کند و موجب بهتر شدن حالش خواهد شد.
تاکنون نظری ثبت نشده است