display result search
- 2609
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 29 و 30 سوره مریم
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره مریم- آیه 29 و 30
فَأَشَارَتْ إِلَیْهِ قَالُواْ کَیْفَ نُکَلِّمُ مَن کَانَ فِى الْمَهْدِ صَبِیّاً
قَالَ إِنِّى عَبْدُ اللَّهِ آتَانِىَ الْکِتَابَ وَجَعَلَنِى نَبِیّاً
ترجمه
پس مریم به سوى او (عیسى) اشاره کرد. گفتند: چگونه با کسى که در گهواره (و) کودک است سخن بگوییم؟
(عیسى به سخن آمد و) گفت: منم بنده خدا، او به من کتاب (آسمانى) داده و مرا پیامبر قرار داده است.
حضرت مریم چون روزه سکوت گرفته بود، به خاطر وفاى به نذر به جاى سخن، اشاره کرد. «فاشارت»
با اینکه اوّلین سخن عیسى (ع) درباره بندگى خدا بود، ولى پیروان او غلوّ کرده، او را خدا و فرزند خدا دانسته اند!
از امام باقر سؤال شد که آیا حضرت عیسى در گهواره نیز حجّت خدا بر مردم بود؟ حضرت فرمودند: عیسى نبىّ بود، امّا مرسل نبود تا آنکه به سن هفت سالگى رسید، مقام رسالت نیز به او اعطا شد.
عیسى (ع) با یک جمله کوتاه، هم تهمت را از مادرش دور کرد، هم از آینده خود سخن گفت و هم به وظیفه آینده مردم اشاره کرد. «اِنّى عبداللّه... جعلنى نبیّا»
پیام ها
1- آنجا که خداوند بخواهد، کودکى در گهواره به سخن مى آید و شایعات و فتنه ها را مى خواباند. «قال اِنّى عبداللّه...»
2- در معرّفى خود، قبل از هر چیز مُهر بندگى خدا را بر خود بزنیم که این، بزرگترین افتخار است. «اِنّى عبداللّه... وجعلنى نبیّا»
3- بندگى خدا سرچشمه همه فیوضات الهى است. «اِنّى عبداللّه... وجعلنى نبیّا»
4- در نبوّت (و امامت) سن خاصى شرط نیست. «فى المهد... جعلنى نبیّا»
منبع: چایگاه درس هایی از قرآن
فَأَشَارَتْ إِلَیْهِ قَالُواْ کَیْفَ نُکَلِّمُ مَن کَانَ فِى الْمَهْدِ صَبِیّاً
قَالَ إِنِّى عَبْدُ اللَّهِ آتَانِىَ الْکِتَابَ وَجَعَلَنِى نَبِیّاً
ترجمه
پس مریم به سوى او (عیسى) اشاره کرد. گفتند: چگونه با کسى که در گهواره (و) کودک است سخن بگوییم؟
(عیسى به سخن آمد و) گفت: منم بنده خدا، او به من کتاب (آسمانى) داده و مرا پیامبر قرار داده است.
حضرت مریم چون روزه سکوت گرفته بود، به خاطر وفاى به نذر به جاى سخن، اشاره کرد. «فاشارت»
با اینکه اوّلین سخن عیسى (ع) درباره بندگى خدا بود، ولى پیروان او غلوّ کرده، او را خدا و فرزند خدا دانسته اند!
از امام باقر سؤال شد که آیا حضرت عیسى در گهواره نیز حجّت خدا بر مردم بود؟ حضرت فرمودند: عیسى نبىّ بود، امّا مرسل نبود تا آنکه به سن هفت سالگى رسید، مقام رسالت نیز به او اعطا شد.
عیسى (ع) با یک جمله کوتاه، هم تهمت را از مادرش دور کرد، هم از آینده خود سخن گفت و هم به وظیفه آینده مردم اشاره کرد. «اِنّى عبداللّه... جعلنى نبیّا»
پیام ها
1- آنجا که خداوند بخواهد، کودکى در گهواره به سخن مى آید و شایعات و فتنه ها را مى خواباند. «قال اِنّى عبداللّه...»
2- در معرّفى خود، قبل از هر چیز مُهر بندگى خدا را بر خود بزنیم که این، بزرگترین افتخار است. «اِنّى عبداللّه... وجعلنى نبیّا»
3- بندگى خدا سرچشمه همه فیوضات الهى است. «اِنّى عبداللّه... وجعلنى نبیّا»
4- در نبوّت (و امامت) سن خاصى شرط نیست. «فى المهد... جعلنى نبیّا»
منبع: چایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است