display result search
- 265
- 1000
- 1000
- 1000
کجای داستانیم؟، 7
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع "کجای داستانیم؟"، جلسه هفتم: اساس تنظیم داستان‌ها، سال 1404
روی سخن ما در این جلسات هم با کسانی است که مصرف کننده داستان ها هستند و هم با کسانی که تولید کننده داستان هستند. حالا در فیلم، در انیمیشن، در کتاب، در مستند، در شعر در هر قالبی که داستانی تولید می شود ما هم باید تولید کننده داستان باشیم. یکی از بزرگ ترین ضعف ها در کشور ما ضعف در تولید داستان هست. چون ادبیات دینی ما ادبیات نظریست نه ادبیات توصیفی. فرهنگ قرآن، فرهنگ نظری نیست. ادبیات قرآن ادبیات توصیفی است، روایتگر است. خدا یا قصه می گوید یا داستان نقل می کند یا داستان واره سخن می گوید. لذا فرهنگ جامعه ما عادت ندارد دین را خالص و مستقیم از قرآن بگیرد. قدرت روایتگری، قوی است، ما در جنگ روایت‌ها ضعیف هستیم. زندگی ما داستان است که باید داستان زندگی‌مان را بفهمیم. ما با ادبیات قرآن که ادبیات داستانی است انس نداریم. در ادبیات الان واقعا محکم ترین کتاب های فلسفی و کلامی مال ایران هست. در نقد تفکر غربی ید طولایی داریم ولی مثلا در نقد داستان هایی که در غرب امروزه حکمرانی می کنه و افکار و احوال مردم رو اداره می کنه به شدت ضعیفیم. کسانی می توانند پیش بینی بکنند آینده را که داستان گذشته را خوب مطالعه کردند. داستان یعنی از بالا داستان زندگی خودت را دریاب، یعنی از بالا به زندگی خودت نگاه کن. کسانی که عادت می کنند به از بالا نگاه کردن اینها استراتژیست های خوبی می شوند. در روایت آمده می فرماید از امام معصوم ما داستان های جنگ های رسول خدا را مانند سوره های قرآن به کودکانمون آموزش می دهیم. ولی ما سوره های قرآن را آموزش نمی دهیم، داستان ها را هم مانند این سوره های قرآن آموزش نمی دهیم. ما سبک آموزشمون علمی نظری است و همش هم استدلال می کنیم. ما دیندارانی هستیم که در این جهان روایت، در این جهانی که با روایت اداره می شود، در این جنگ روایت ها ضعیفیم. ما نه تنها باید روایت گرهای خوبی باشیم، بلکه اگه بخواهیم آدم خودشناسی باشیم، اگر بخواهیم با خدا رابطه مون خوب باشد باید داستان زندگی خودمان را بفهمیم و زندگی ما داستان هست و خارج از داستان نیست و ما قهرمان این سریال داستانی وجود خودمون هستیم و خدا طراح هست. تا زندگی خودت را مثل داستان نبینی نه خودت و نه رابطه با خدای خودت را نمی توانی درست کنی. پس ما دو تا هدف داشتیم با دو تا مخاطب داریم صحبت می کنیم، کسی که می خواهد بار خودش را ببندد، مجبور هست با داستان آشنا شود، تا بتواند با داستان زندگی خودش آشنا شود تا طراح داستان زندگی خودش را که بخشش خداست خوب بشناسد. دو عامل بسیار مهم در داستان هست که اگه شما یک فیلمی را ببینی باید این دو عامل را در تو تحریک کند تا ادامه بدی فیلم را ببینی. پس دو تا عامل هست که یک داستان را شکل می دهد. داستان یعنی چی؟ یعنی حرکت برای رسیدن به یک هدفی که نسبت به آن شوق داریم. از اینجا داستان ماهیت شروع می شود. شوق و خوف در وجود انسان دو اصل بسیار اساسی است. انسان خیلی تاثیر پذیر هست. نگرش روحیات مردم ما را بیشتر از اینکه ژن ایرانیشون و نگاه دینیشون تعیین بکند، همین فیلم ها و سریال ها درست کرده است. البته مردم ما خیلی مقاومت کردن ولی ما الان نباید اینجا باشیم ما خیلی جلوتر باید باشیم. ما انسان های تاثیرپذیر اکثرا داریم فیلم می بینیم و شخصیت هایمان دارد شبیه انها می شود. فعالیت در اثر ترس و ناامنی وحرکت به سوی پیشرفت این تمدن غرب را ساخته است. دلیل اینکه علم بعد از ظهور آقا امام زمان عجل الله پیشرفت می کند، برای این است که ایمان زیاد می شود و احساس امنیت زیاد می شود. شما دقیق نگاه کنید و دینی پیدا کنید که این دین به شما ایمان بدهد، ایمان یعنی امنیت یعنی از هیچی نمی ترسی.
روی سخن ما در این جلسات هم با کسانی است که مصرف کننده داستان ها هستند و هم با کسانی که تولید کننده داستان هستند. حالا در فیلم، در انیمیشن، در کتاب، در مستند، در شعر در هر قالبی که داستانی تولید می شود ما هم باید تولید کننده داستان باشیم. یکی از بزرگ ترین ضعف ها در کشور ما ضعف در تولید داستان هست. چون ادبیات دینی ما ادبیات نظریست نه ادبیات توصیفی. فرهنگ قرآن، فرهنگ نظری نیست. ادبیات قرآن ادبیات توصیفی است، روایتگر است. خدا یا قصه می گوید یا داستان نقل می کند یا داستان واره سخن می گوید. لذا فرهنگ جامعه ما عادت ندارد دین را خالص و مستقیم از قرآن بگیرد. قدرت روایتگری، قوی است، ما در جنگ روایت‌ها ضعیف هستیم. زندگی ما داستان است که باید داستان زندگی‌مان را بفهمیم. ما با ادبیات قرآن که ادبیات داستانی است انس نداریم. در ادبیات الان واقعا محکم ترین کتاب های فلسفی و کلامی مال ایران هست. در نقد تفکر غربی ید طولایی داریم ولی مثلا در نقد داستان هایی که در غرب امروزه حکمرانی می کنه و افکار و احوال مردم رو اداره می کنه به شدت ضعیفیم. کسانی می توانند پیش بینی بکنند آینده را که داستان گذشته را خوب مطالعه کردند. داستان یعنی از بالا داستان زندگی خودت را دریاب، یعنی از بالا به زندگی خودت نگاه کن. کسانی که عادت می کنند به از بالا نگاه کردن اینها استراتژیست های خوبی می شوند. در روایت آمده می فرماید از امام معصوم ما داستان های جنگ های رسول خدا را مانند سوره های قرآن به کودکانمون آموزش می دهیم. ولی ما سوره های قرآن را آموزش نمی دهیم، داستان ها را هم مانند این سوره های قرآن آموزش نمی دهیم. ما سبک آموزشمون علمی نظری است و همش هم استدلال می کنیم. ما دیندارانی هستیم که در این جهان روایت، در این جهانی که با روایت اداره می شود، در این جنگ روایت ها ضعیفیم. ما نه تنها باید روایت گرهای خوبی باشیم، بلکه اگه بخواهیم آدم خودشناسی باشیم، اگر بخواهیم با خدا رابطه مون خوب باشد باید داستان زندگی خودمان را بفهمیم و زندگی ما داستان هست و خارج از داستان نیست و ما قهرمان این سریال داستانی وجود خودمون هستیم و خدا طراح هست. تا زندگی خودت را مثل داستان نبینی نه خودت و نه رابطه با خدای خودت را نمی توانی درست کنی. پس ما دو تا هدف داشتیم با دو تا مخاطب داریم صحبت می کنیم، کسی که می خواهد بار خودش را ببندد، مجبور هست با داستان آشنا شود، تا بتواند با داستان زندگی خودش آشنا شود تا طراح داستان زندگی خودش را که بخشش خداست خوب بشناسد. دو عامل بسیار مهم در داستان هست که اگه شما یک فیلمی را ببینی باید این دو عامل را در تو تحریک کند تا ادامه بدی فیلم را ببینی. پس دو تا عامل هست که یک داستان را شکل می دهد. داستان یعنی چی؟ یعنی حرکت برای رسیدن به یک هدفی که نسبت به آن شوق داریم. از اینجا داستان ماهیت شروع می شود. شوق و خوف در وجود انسان دو اصل بسیار اساسی است. انسان خیلی تاثیر پذیر هست. نگرش روحیات مردم ما را بیشتر از اینکه ژن ایرانیشون و نگاه دینیشون تعیین بکند، همین فیلم ها و سریال ها درست کرده است. البته مردم ما خیلی مقاومت کردن ولی ما الان نباید اینجا باشیم ما خیلی جلوتر باید باشیم. ما انسان های تاثیرپذیر اکثرا داریم فیلم می بینیم و شخصیت هایمان دارد شبیه انها می شود. فعالیت در اثر ترس و ناامنی وحرکت به سوی پیشرفت این تمدن غرب را ساخته است. دلیل اینکه علم بعد از ظهور آقا امام زمان عجل الله پیشرفت می کند، برای این است که ایمان زیاد می شود و احساس امنیت زیاد می شود. شما دقیق نگاه کنید و دینی پیدا کنید که این دین به شما ایمان بدهد، ایمان یعنی امنیت یعنی از هیچی نمی ترسی.
تاکنون نظری ثبت نشده است